Αναίρεση που άσκησε στις 12 Μαρτίου 2014 η Eva Cuallado Martorell κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Σεπτεμβρίου 2012 στην υπόθεση F-96/09, Cuallado Martorell κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-506/12 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι:
Αναιρεσείουσα: Eva Cuallado Martorell (Augsburg, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Pinto Cañon, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να κάνει δεκτή την αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, δεύτερο τμήμα, στην υπόθεση F-96/09, να αναιρέσει μερικώς την απόφαση αυτή, ήτοι καθό μέρος το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απέρριψε το αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής περί αποκλεισμού της αναιρεσείουσας από τις προφορικές εξετάσεις και το αίτημα ακυρώσεως των αποφάσεων περί μη κοινοποιήσεως προς αυτήν των διορθωμένων γραπτών της καθώς και του ατομικού δελτίου αξιολόγησης σχετικά με τις εξετάσεις αυτές·
να κάνει δεκτά στο σύνολό τους τα προβληθέντα πρωτοδίκως επιχειρήματα, εξαιρέσει της αμφισβητήσεως των αποφάσεων περί μη κοινοποιήσεως των γραπτών δοκιμασιών β) και γ), στο μέτρο που οι αποφάσεις αυτές αρνούνταν την κοινοποίηση των γραπτών της αναιρεσείουσας και των δελτίων ατομικής αξιολόγησης εκάστης των δοκιμασιών, τα οποία συντάχθηκαν από την εξεταστική επιτροπή, δεδομένου ότι αυτά κοινοποιήθηκαν στην ενδιαφερομένη με το ηλεκτρονικό μήνυμα της EPSO της 16ης Ιουνίου 2010, σημεία 72 και 73·
να επιβεβαιώσει την καταδίκη της Επιτροπής στα δικαστικά έξοδα πρωτοδίκως και να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, στην οποία υπέπεσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απορρίπτοντας ορισμένα αιτήματα που διατύπωσε η αναιρεσείουσα με την προσφυγή της και προσβάλλοντας υπό την έννοια αυτή το δικαίωμά της για αποτελεσματική ένδικη προστασία που καθιερώνει το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συναφώς, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης έκρινε την προσφυγή εκπρόθεσμη όσον αφορά ορισμένα αιτήματα που διατυπώνονταν με αυτήν, καθόσον έκρινε, κατά παραβίαση της αρχής pro actione, ότι για τον υπολογισμό της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής από της τελέσεως βλαπτικής πράξεως δεν συνέτρεχε λόγος να εξεταστεί η διά της διοικητικής οδού ασκηθείσα ένσταση της αναιρεσείουσας σύμφωνα με το άρθρο 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 41, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, καθόσον διαπιστώθηκε ότι η απλή κοινοποίηση στον υποψήφιο των βαθμών που έλαβε, σε δύο γραπτές δοκιμασίες γενικού διαγωνισμού, χωρίς άλλη επεξήγηση, συνιστά επαρκή αιτιολογία.
Έναντι της εκτιμήσεως του Γενικού Δικαστηρίου ότι όλες οι πράξεις εξεταστικής επιτροπής προστατεύονται από το απόρρητο, πράγμα το οποίο συνεπάγεται προστασία των ασυλιών κατά την απόφαση, η αναιρεσείουσα προβάλλει τη δυνατότητα δικαστικού ελέγχου των αποφάσεων της εξεταστικής επιτροπής, διακρίνοντας, στο πλαίσιο της δράσης της που συνίσταται σε τεχνική αξιολόγηση, μεταξύ του «ουσιαστικού πυρήνα της αποφάσεως» και του «περίγυρού» της.
Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 42 και 52 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται συναφώς ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η υποψήφια στον γενικό διαγωνισμό, διαφωνούσα με τους βαθμούς που έλαβε, δεν έχει δικαίωμα πρόσβασης στις διορθωμένες γραπτές δοκιμασίες, προσβάλλοντας υπό την έννοια αυτή το δικαίωμα προσβάσεώς της στα έγγραφα.