Προσφυγή της 7ης Δεκεμβρίου 2016 – Fútbol Club Barcelona κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-865/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Fútbol Club Barcelona (Βαρκελώνη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Roca Sagarra, J. del Saz Cordero, R. Vallina Hoset και A. Selles Marco, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

ως κύριο αίτημα, να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 4ης Ιουλίου 2016, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.29769 (2013) (πρώην 2013/NN), που χορήγησε η Ισπανία υπέρ ορισμένων ποδοσφαιρικών συλλόγων·

επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 4 και 5 της ανωτέρω αποφάσεως·

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος στηρίζεται στο επιχείρημα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 49 ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 107 και 108 ΣΛΕΕ, καθώς και του άρθρου 16 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης), στο μέτρο που η συλλογιστική της προσβαλλόμενης αποφάσεως βασίζεται εξ ολοκλήρου σε εθνική ρύθμιση η οποία περιορίζει την ελευθερία εγκαταστάσεως.

Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται στο επιχείρημα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ στο μέτρο που η Επιτροπή i) δεν ανέλυσε τις εφαρμοστέες μειώσεις ανάλογα με τον φορολογικό συντελεστή για κάθε είδος ενισχύσεως και οντότητα· ii) δεν ενήργησε αμερόληπτα, αναζητώντας ενοχοποιητικά και απαλλακτικά στοιχεία· και, ως εκ τούτου, iii) κατέληξε αδίκως στη διαπίστωση ότι υφίσταται πλεονέκτημα, κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Ο τρίτος λόγος στηρίζεται στο επιχείρημα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, διά της διαταγής ανακτήσεως της εικαζόμενης ενισχύσεως, εκδόθηκε κατά παράβαση i) της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, δεδομένου ότι, λαμβανομένων υπόψη των ενεργειών της ισπανικής διοικήσεως και της διάρκειας της διαδικασίας, η FC Barcelona μπορούσε δικαιολογημένα να πιστεύει ότι το φορολογικό καθεστώς στο οποίο υπαγόταν ήταν νόμιμο· και ii) της θεμελιώδους απαιτήσεως ασφάλειας δικαίου.

Ο τέταρτος λόγος στηρίζεται στο επιχείρημα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, στο μέτρο που η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη ότι η ενίσχυση ήταν δικαιολογημένη βάσει της εσωτερικής λογικής του φορολογικού συστήματος.

Ο πέμπτος λόγος στηρίζεται στο επιχείρημα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και των άρθρων 21 έως 23 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2015 L 248, σ. 9), στο μέτρο που η Επιτροπή διέταξε την ανάκτηση υφιστάμενης ενισχύσεως και δεν τήρησε τη διαδικασία για το συγκεκριμένο είδος ενισχύσεων.

____________