Sprawa C‑474/13

Thi Ly Pham

przeciwko

Stadt Schweinfurt, Amt für Meldewesen und Statistik

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Dyrektywa 2008/115/WE – Wspólne normy i procedury stosowane przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich – Artykuł 16 ust. 1 – Środki detencyjne w celu wydalenia – Zatrzymanie w zakładzie karnym – Możliwość umieszczenia obywatela państwa trzeciego, który udzielił zgody, w więzieniu wspólnie ze zwykłymi więźniami

Streszczenie – wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 17 lipca 2014 r.

1.        Kontrole graniczne, azyl i imigracja – Polityka imigracyjna – Powrót nielegalnie przebywających obywateli państwa trzeciego – Dyrektywa 2008/115 – Środki detencyjne w celu wydalenia – Uregulowanie krajowe przewidujące umieszczenie tych obywateli w zakładzie karnym wspólnie ze zwykłymi więźniami – Niedopuszczalność – Wyrażenie zgody przez tych obywateli na to umieszczenie – Brak wpływu

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115, art. 16 ust. 1 zdanie drugie)

2.        Kontrole graniczne, azyl i imigracja – Polityka imigracyjna – Powrót nielegalnie przebywających obywateli państwa trzeciego – Dyrektywa 2008/115 – Przedmiot

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115, motyw 17, art. 1)

1.        Artykuł 16 ust. 1 zdanie drugie dyrektywy 2008/115 w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do wydalenia nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich należy interpretować w ten sposób, że nie zezwala on państwu członkowskiemu na umieszczenie obywatela państwa trzeciego w celu wydalenia w zakładzie karnym wspólnie ze zwykłymi więźniami nawet w przypadku wyrażenia przez tego obywatela zgody na to umieszczenie.

W istocie z brzmienia tego przepisu wynika, że przepis ten nakłada bezwarunkowy obowiązek oddzielenia przebywających nielegalnie obywateli państw trzecich od zwykłych więźniów, gdy państwo członkowskie nie może umieścić tych obywateli w specjalnych ośrodkach detencyjnych. Obowiązek ten nie jest opatrzony żadnym wyjątkiem i że stanowi on gwarancję poszanowania praw wyraźnie przyznanych tym obywatelom przez prawodawcę Unii w zakresie warunków umieszczenia w celu wydalenia w zakładach karnych. W tym względzie obowiązek oddzielenia przebywających nielegalnie obywateli państw trzecich od zwykłych więźniów przewidziany w art. 16 ust. 1 zdanie drugie tej dyrektywy nie jest tylko zwykłą regułą techniczną w zakresie umieszczania obywateli państw trzecich w zakładach karnych i stanowi on zasadniczy warunek tego umieszczenia, bez którego dochowania umieszczenie to co do zasady nie byłoby zgodne z tą dyrektywą. Wobec tego państwo członkowskie nie może brać pod uwagę woli zainteresowanego obywatela państwa trzeciego.

(por. pkt 17, 19, 21–23; sentencja)

2.        Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 20)