Skarga wniesiona w dniu 14 sierpnia 2013 r. – Syngenta Crop Protection i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-451/13)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Syngenta Crop Protection AG (Bazylea, Szwajcaria); Syngenta Crop Protection (Bruksela, Belgia); Syngenta Bulgaria (Sofia, Bułgaria); Syngenta Czech s.r.o. (Praga, Republika Czeska); Syngenta Crop Protection A/S (Kopenhaga, Dania); Syngenta France SAS (Saint-Sauveur, Francja); Syngenta Agro GmbH (Maintal, Niemcy); Syngenta Hellas AEBE – Proïonta Fytoprostasias & Sporoi (Anthoussa Attica, Grecja); Syngenta Növényvédelmi kft (Budapeszt, Węgry), Syngenta Crop Protection SpA (Mediolan, Włochy); Syngenta Crop Protection BV (Roosendaal, Niderlandy); Syngenta Polska sp. z o.o. (Warszawa, Polska); Syngenta Agro Srl (Bukareszt, Rumunia); Syngenta Slovakia s.r.o. (Bratysława, Słowacja); Syngenta Agro, SA (Madryt, Hiszpania); Syngenta UK Ltd (Cambridge, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokat D. Waelbroeck, D. Slater, Solicitor, i adwokat I. Antypas)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Unia Europejska reprezentowana przez Komisję Europejską

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 458/13 (zwanego dalej „zaskarżonym rozporządzeniem”) w całości lub ewentualnie stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia, w zakresie, w jakim wprowadza ono ograniczenia dotyczące tiametoksamu, nasion zaprawionych tiametoksamem i produktów zawierających tiametoksam;

nakazanie Unii europejskiej reprezentowanej przez Komisję naprawienie wszelkich szkód poniesionych przez skarżące w wyniku naruszenia przez Komisję jej prawnych obowiązków, wraz z odsetkami;

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą trzy zarzuty.

W ramach zarzutu pierwszego skarżące wskazują, że zaskarżone rozporządzenie wprowadziło ograniczenia dotyczące tiametoksamu, które nie mają podstaw naukowych i nie spełniają wymogów formalnych, z naruszeniem art. 4 ust. 2 akapit drugi oraz załącznika II do rozporządzenia nr1107/2009 i wbrew zasadzie pewności prawa i zasadzie prawa do obrony. W szczególności analiza dokonana przez Europejski Urząd do spraw Bezpieczeństwa Żywności [zwany dalej „EFSA” (European Food Safety Authority)] i nałożone w jej następstwie ograniczenia nie były oparte na żadnych nowych dowodach świadczących o istnieniu ryzyka, pomijały istotną ilość informacji naukowych, zawierały merytoryczne błędy dotyczące kluczowych parametrów, a u ich podstaw nie leżała żadna ogólnie przyjęta metoda oceny ryzyka. Ponadto EFSA nie stwierdziła żadnego zagrożenia dla przetrwania kolonii pszczół ani efektów subletalnych i nie przedstawiła żadnych wniosków opartych na rzeczywistych badaniach terenowych. Przeprowadzenie analizy i wprowadzenie środków ograniczających nastąpiło tak pośpiesznie, że niemożliwe było przeprowadzenie dogłębnej analizy i że zainteresowane podmioty nie miały odpowiedniej możliwości wniesienia swojego wkładu.W ramach zarzutu drugiego skarżące podnoszą, że zaskarżone rozporządzenie wprowadziło nieproporcjonalne i dyskryminujące ograniczenia dotyczące tiametoksamu, wynikające z czysto hipotetycznego ryzyka, bez przeprowadzenia gruntownej naukowej oceny ani jakiejkolwiek oceny wpływu, z naruszeniem zasady ostrożności i zasady proporcjonalności.W ramach zarzutu trzeciego skarżące twierdzą, że zaskarżone rozporządzenie zostało wydane z naruszeniem zasady dobrej administracji i obowiązku staranności, w wyniku nieuzasadnionego powierzenia EFSA mandatu, pośpiesznej procedury, która nie umożliwiła w sposób właściwy wniesienia wkładu przez zainteresowane podmioty, nie uwzględniła istotnych informacji naukowych, i bez jakiejkolwiek oceny wpływu.