Wyrok Sądu (ósma izba) z dnia 19 listopada 2018 r. –
VR-Bank Rhein-Sieg/CRU

(sprawa T‑42/17)

Skarga o stwierdzenie nieważności – Unia gospodarcza i walutowa – Unia bankowa – Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) – Jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) – Ustalenie składki ex ante za rok 2016 – Termin do wniesienia skargi – Przekroczenie terminu – Oczywista niedopuszczalność

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Rozpoczęcie biegu terminu – Akt nieopublikowany i niedoręczony skarżącemu – Dokładne zapoznanie się z treścią i uzasadnieniem – Obowiązek zażądania przedstawienia całego tekstu w rozsądnym terminie od chwili dowiedzenia się o jego istnieniu – Dochowanie rozsądnego terminu – Kryteria oceny

(art. 263 akapit szósty TFUE)

(zob. pkt 35, 44–46 51)

2.      Akty instytucji – Ogólny obowiązek informowania adresatów o środkach odwoławczych i terminach – Brak

(art. 263 akapity czwarty, szósty, art. 275 akapit drugi TFUE)

(zob. pkt 41)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji SRB podjętej na sesji wykonawczej w dniu 15 kwietnia 2016 r. w sprawie składek ex ante za rok 2016 na Jednolity Fundusz Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB/ES/SRF/2016/06), a po drugie, decyzji SRB podjętej na sesji wykonawczej w dniu 20 maja 2016 r. w przedmiocie dostosowania składek ex ante za rok 2016 na Jednolity Fundusz Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, uzupełniającej decyzję SRB z dnia 15 kwietnia 2016 r. (SRB/ES/SRF/2016/13), w zakresie, w jakim dotyczy skarżącej.

Sentencja

1) Skarga zostaje oddalona jako oczywiście niedopuszczalna.

2) VR-Bank Rhein-Sieg eG pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB).

3) Komisja Europejska pokrywa własne koszty.