Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 24 lutego 2021 r. w sprawie T-108/18, Universität Koblenz-Landau / Agencja Wykonawcza ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego, wniesione w dniu 5 maja 2021 r. przez Universität Koblenz-Landau

(Sprawa C-288/21 P)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Universität Koblenz – Landau) (Moguncja, Niemcy) (przedstawiciele: C. von der Lühe, Rechtsanwalt, R. Di Prato, Rechtsanwältin)

Druga strona postępowania: Agencja Wykonawcza ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego

Żądania wnoszącego odwołanie

Uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 24 lutego 2021 r. w sprawie T-108/18 oraz stwierdzenie, że względem wnoszącego odwołanie nie przysługują żądania zwrotu dochodzone decyzją drugiej strony postępowania z dnia 21 grudnia 2017 r. (sygn akt OF/2016/0720) jak również z dnia 7 lutego 2018 r. (sygn. akt OF/2016/0720),

tytułem ewentualnym, uchylenie ww. wyroku Sądu Unii Europejskiej i przekazanie sprawy do Sądu Unii Europejskiej,

obciążenie kosztami postępowania stronę przeciwną względem wnoszącego odwołanie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi trzy zarzuty

Zarzut pierwszy odwołania: zarzut proceduralny dotyczący braku otwarcia na nowo procedury ustnej.

Wnosząca odwołanie podnosi, że przedstawione przez nią nowe okoliczności faktyczne, o których dowiedziała się dopiero po zakończeniu ustnego etapu postępowania i których do tego czasu nie mogła przedstawić w postępowaniu, pozbawiają zaskarżoną decyzję w zasadniczym zakresie podstawy argumentacji, ponieważ opiera się ona na okolicznościach faktycznych, które nie znajdują potwierdzenia w ustaleniach krajowego organu ścigania.

Ponadto wniosek wnoszącej odwołanie o otwarcie na nowo ustnego etapu postępowania z powodu nieznanych dotychczas nowych okoliczności faktycznych, które mają znaczenie prawne dla rozstrzygnięcia sporu w taki sposób, że mogą na nie wpłynąć na korzyść strony, został oddalony z powodu błędu w ocenie.

Zarzut drugi: Naruszenie zakresu zasady kontradyktoryjności.

Sąd pominął okoliczność, że obiektywnie niemożliwe było przedłożenie przez wnoszącą odwołanie, bez jej winy i w chwili wydania zaskarżonej decyzji przez drugą stronę postępowania, dokumentów potwierdzających prawidłowe wykorzystanie środków, a druga strona postępowania dokonała niekorzystnego dla wnoszącej odwołanie ustalenia w zakresie prawidłowego wykorzystania środków.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i naruszenia zakresu zasady proporcjonalności.

Sąd nie dokonał oceny względnie nie dokonał jej bez naruszenia prawa, uzasadnionych oczekiwań wnoszącej odwołanie, które powstały w wyniku pisemnego potwierdzenia przez drugą stronę postępowania, że sporne finansowane projekty zostały prawidłowo zrealizowane.

Sąd nie wykazał, że istniało rzeczywiste, ujawnione później odstępstwo od stanu faktycznego, które było podstawą złożonego przez drugą stronę postępowania oświadczenia potwierdzającego prawidłowe wykorzystanie środków i które samo w sobie mogłoby podważyć pierwotną pozytywną ocenę procesów wdrożeniowych i ich przydatności.

Wreszcie, jest niezgodne z zasadą proporcjonalności, aby wskazówki dotyczące ewentualnych odchyleń nie zostały w pełni wyjaśnione poprzez wyczerpanie dostępnych drugiej stronie postępowania i Sądowi źródeł wiedzy przed sięgnięciem przez drugą stronę postępowania do najbardziej drastycznego ze wszystkich możliwych środków (w tym przypadku całkowitego zwrotu wszystkich przyznanych i wypłaconych środków finansowych).

____________