WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)
z dnia 26 czerwca 2013 r.
Sprawa F‑21/12
Mohammed Achab
przeciwko
Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu (EKES)
Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Warunek przewidziany w art. 4 ust. 1 lit. a) i b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego – Zwrot nadpłaconych kwot
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której M. Achab żąda stwierdzenia nieważności decyzji Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (EKES) z dnia 9 czerwca 2011 r. o cofnięciu dodatku zagranicznego ze skutkiem od dnia 1 lipca 2010 r. i o nakazaniu zwrotu tego dodatku pobieranego przez niego od tej daty.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 9 czerwca 2011 r. w zakresie, w jakim nakazano w niej zwrot dodatków zagranicznych wypłaconych M. Achabowi od dnia 1 lipca 2010 r. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny pokrywa własne koszty i zostaje obciążony połową kosztów poniesionych przez M. Achaba. Mohammed Achab pokrywa połowę swoich kosztów.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Zdarzenie uzasadniające ponowne rozpatrzenie przez administrację sytuacji beneficjenta – Zakres – Zmiana obywatelstwa
(regulamin pracowniczy, załącznik VII, art. 4 ust. 1)
2. Urzędnicy – Zwrot nadpłaconych kwot – Przesłanki – Oczywisty brak podstawy prawnej wypłaty – Świadomość po stronie zainteresowanego
(regulamin pracowniczy, art. 85)
1. Jeśli chodzi o wypłacany co miesiąc urzędnikom spełniającym odpowiednie przesłanki dodatek, mający na celu wyrównanie danej osobie obciążeń lub szczególnych potrzeb, to w sytuacji gdy te obciążenia lub szczególne potrzeby zanikają, administracja nie może w dalszym ciągu wypłacać tej osobie danego dodatku. Tym samym w sytuacji gdy ma miejsce zdarzenie mogące w sposób istotny zmienić sytuację faktyczną lub prawną osoby korzystającej z dodatku, administracja może, a nawet powinna, ponownie rozpatrzyć jej sytuację.
W tym względzie, skoro obywatelstwo danej osoby stanowi jeden z parametrów uwzględnianych przy przyznawaniu dodatku zagranicznego na podstawie art. 4 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, zmianę obywatelstwa przez tego urzędnika można uznać za zdarzenie mogące w sposób istotny zmienić jego sytuację, a więc mogącą stanowić okoliczność uzasadniającą ponowne rozpatrzenie jego sytuacji.
Ponadto okoliczność ustanowienia przez urzędnika objętego zakresem stosowania art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego – w przeciwieństwie do urzędnika objętego zakresem stosowania art. 4 ust. 1 lit. a) – swego zwykłego miejsca zamieszkania, oznaczającego ośrodek życiowych interesów, w państwie miejsca zatrudnienia, chociażby przez bardzo krótki czas w trakcie okresu odniesienia, automatycznie pozbawia go prawa do dodatku zagranicznego. W tym względzie przesłanki stosowania tego art. 4 ust. 1 lit. b) różnią się od przesłanek stosowania art. 4 ust. 1 lit. a). Podczas gdy w odniesieniu do urzędników niebędących obywatelami państwa swego miejsca zatrudnienia utrata lub odmowa dodatku zagranicznego ma miejsce jedynie w wypadku, gdy mieli oni zwykłe miejsce zamieszkania w państwie swego przyszłego miejsca zatrudnienia podczas całkowitego pięcioletniego okresu odniesienia, to w odniesieniu do urzędników będących obywatelami państwa miejsca zatrudnienia okoliczność utrzymania lub ustanowienia w nim zwykłego miejsca zamieszkania, chociażby przez bardzo krótki czas, w trakcie dziesięcioletniego okresu odniesienia wystarczy do utraty lub odmowy tego dodatku.
(zob. pkt 26, 27, 34, 35)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑7/06 B przeciwko Komisji, 11 lipca 2007 r., pkt 38; sprawa F‑85/07 Anselmo i in. przeciwko Radzie, 25 lutego 2008 r., pkt 25
2. Artykuł 85 regulaminu pracowniczego stanowi, że każda nienależnie pobrana kwota może zostać odzyskana przez administrację w dwóch wypadkach: jeśli osoba, która ją otrzymała, była świadoma nieprawidłowego charakteru wypłaty lub jeżeli nieprawidłowość była na tyle oczywista, że osoba ta musiała być jej świadoma.
Co się tyczy pierwszego z wypadków, do administracji należy wykazanie, że beneficjent miał faktycznie świadomość nieprawidłowego charakteru wypłaty.
Co się tyczy drugiego z wypadków, rozpatrywana nieprawidłowość nie może umknąć uwadze urzędnika dochowującego zwykłej staranności. W tym zakresie należy w każdym przypadku uwzględnić możliwości przeprowadzenia przez danego urzędnika koniecznych ustaleń.
(zob. pkt 43–45)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 310/87 Stempels przeciwko Komisji, 17 stycznia 1989 r., pkt 10, 11