Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Kúria (Ουγγαρία) στις 17 Οκτωβρίου 2023 – ZH και KN κατά AxFina Hungary Zrt.
(Υπόθεση C-630/23, AxFina Hungary)
Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική
Αιτούν δικαστήριο
Kúria
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Αναιρεσείοντες: ZH, KN
Αναιρεσίβλητη: AxFina Hungary Zrt.
Προδικαστικά ερωτήματα
1. Έχει η έκφραση «[η σύμβαση] μπορεί να υπάρξει και χωρίς τις καταχρηστικές ρήτρες» του άρθρου 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (στο εξής: οδηγία 93/13) 1 , την έννοια ότι σύμβαση που συνάπτεται με καταναλωτή και συνομολογείται σε ξένο νόμισμα μπορεί να εξακολουθήσει να ισχύει χωρίς συμβατική ρήτρα που αφορά την κύρια παροχή της συμβάσεως και μετακυλίει τον συναλλαγματικό κίνδυνο στον καταναλωτή χωρίς περιορισμό, λαμβανομένου υπόψη ότι το δίκαιο του κράτους μέλους ρυθμίζει τη διαδικασία μετατροπής νομίσματος με νομοθετικές διατάξεις αναγκαστικού δικαίου;
Είναι συμβατή με τα άρθρα 1, παράγραφος 2, 6, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, η δικαστική πρακτική κράτους μέλους (βασιζόμενη σε ερμηνεία του εθνικού δικαίου η οποία πραγματοποιείται υπό το πρίσμα της οδηγίας και σέβεται τις ερμηνευτικές αρχές του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης) κατά την οποία, λαμβανομένης υπόψη της αρχής της απαγορεύσεως του αδικαιολόγητου πλουτισμού,
α) διατάσσεται η επιστροφή στον καταναλωτή (ή η εκκαθάριση προς όφελός του) των ποσών που εισέπραξε ο πιστωτικός φορέας βάσει της ρήτρας που κρίθηκε καταχρηστική, χωρίς ωστόσο να διατάσσεται restitutio in integrum (επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση), διότι ειδική διάταξη του εθνικού δικαίου αποκλείει την πιθανή αυτή έννομη συνέπεια της ακυρότητας, ούτε να εφαρμόζονται αυτοτελώς οι κανόνες του αδικαιολόγητου πλουτισμού, διότι το εθνικό δίκαιο δεν προβλέπει την εν λόγω έννομη συνέπεια της ακυρότητας της συμβάσεως, αλλά αντίθετα, ο καταναλωτής απαλλάσσεται από τις ιδιαίτερα βλαπτικές γι’ αυτόν συνέπειες και ταυτόχρονα αποκαθίσταται η ισορροπία της συμβάσεως μεταξύ των συμβαλλομένων μερών μέσω της εφαρμογής της κύριας έννομης συνέπειας που προβλέπει το δίκαιο του κράτους μέλους για την περίπτωση ακυρότητας, ήτοι της επικύρωσης της συμβάσεως κατά τρόπον ώστε οι καταχρηστικές ρήτρες να μην επιβάλλουν καμία υποχρέωση στον καταναλωτή, αλλά οι λοιποί (μη καταχρηστικοί) όροι της συμβάσεως (συμπεριλαμβανομένων αυτών που αφορούν συμβατικούς τόκους και λοιπά έξοδα) να εξακολουθούν να δεσμεύουν σύμφωνα με τους ίδιους όρους τα συμβαλλόμενα μέρη;
β) σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η επικύρωση της συμβάσεως, κηρύσσεται, ως έννομη συνέπεια της ακυρότητας και προς τον σκοπό εκκαθαρίσεως των λογαριασμών, η διατήρηση των αποτελεσμάτων αυτής μέχρι την έκδοση αποφάσεως και διενεργείται εκκαθάριση των λογαριασμών μεταξύ των μερών κατ’ εφαρμογήν της αρχής της απαγορεύσεως του αδικαιολόγητου πλουτισμού;
2. Κατά τον προσδιορισμό των εννόμων συνεπειών συμβάσεως που κρίνεται άκυρη για τον ανωτέρω λόγο, μπορεί να κριθεί ανεφάρμοστη διάταξη της νομοθεσίας κράτους μέλους, η οποία τέθηκε σε ισχύ μεταγενέστερα και εισήγαγε εφεξής την υποχρεωτική μετατροπή σε φιορίνια, για τον λόγο ότι η διάταξη αυτή, συνεπεία του καθορισμού της συναλλαγματικής ισοτιμίας, μετακυλίει ένα μέρος του συναλλαγματικού κινδύνου στον καταναλωτή, ο οποίος –λόγω της καταχρηστικής συμβατικής ρήτρας– θα έπρεπε να απαλλαγεί πλήρως από τον κίνδυνο αυτό;
3. Σε περίπτωση που το δίκαιο της Ένωσης δεν παρέχει τη δυνατότητα επικυρώσεως της συμβάσεως ή της διατηρήσεως των αποτελεσμάτων αυτής σε περίπτωση ακυρότητας, ποιες είναι οι έννομες συνέπειες, με την αντίστοιχη θεμελίωσή τους στη νομική θεωρία, οι οποίες θα πρέπει στην περίπτωση αυτή να επιβάλλονται contra legem, ανεξαρτήτως της εθνικής νομοθεσίας που διέπει τις έννομες συνέπειες και βάσει αποκλειστικά και μόνον του δικαίου της Ένωσης, λαμβανομένου υπόψη ότι η οδηγία 93/13 δεν ρυθμίζει τις έννομες συνέπειες της ακυρότητας;
____________
1 ΕΕ 1993, L 95, σ. 29.