Sprawa C‑614/10

Komisja Europejska

przeciwko

Republice Austrii

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Dyrektywa 95/46/WE – Przetwarzanie danych osobowych i swobodny przepływ tych danych – Ochrona osób fizycznych – Artykuł 28 ust. 1 – Krajowy organ nadzorczy – Niezawisłość – Urząd nadzorczy i Bundeskanzleramt – Powiązania osobowe i organizacyjne

Streszczenie – wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 16 października 2012 r.

1.        Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych – Dyrektywa 95/46 – Krajowe organy kontroli – Wymóg niezawisłości – Zakres – Przepisy krajowe przewidujące powiązania osobowe i organizacyjne pomiędzy organem a państwem – Niedopuszczalność – Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego

(dyrektywa 95/46 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 28 ust. 1 akapit drugi)

2.        Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych – Dyrektywa 95/46 – Krajowe organy kontroli – Wymóg niezawisłości – Zakres – Konieczność posiadania posiadać niezależnej linii budżetowej – Brak

(rozporządzenie nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 43 ust. 3; dyrektywa 95/46 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 28 ust. 1 akapit drugi)

1.        Wykładni sformułowania „w sposób całkowicie niezależny”, zawartego w art. 28 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 95/46 w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych, należy dokonywać w ten sposób, że organy nadzorcze w zakresie ochrony danych osobowych powinny korzystać z niezależności, pozwalającej im na wykonywanie ich zadań bez wpływu z zewnątrz. W tym względzie okoliczność, że taki organ ma niezależność funkcjonalną, ponieważ jego członkowie są niezależni i nie są związani żadnymi instrukcjami w zakresie wykonywanych przez nich funkcji nie wystarcza sama w sobie dla uchronienia rzeczonego organu od wszelkiego wpływu z zewnątrz. Wymagana na podstawie art. 28 ust. 1 akapit drugi niezależność ma bowiem na celu wykluczenie nie tylko bezpośredniego wpływu pod postacią instrukcji, lecz również jakiegokolwiek pośredniego wpływu z zewnątrz, mogącego nadawać kierunek decyzjom organu nadzorczego. Ponadto biorąc pod uwagę rolę strażników prawa do poszanowania życia prywatnego, jaką wypełniają organy nadzorcze, art. 28 ust. 1 akapit drugi wymaga, by ich decyzje, a tym samym one same, pozostawały poza jakimkolwiek podejrzeniem stronniczości.

W konsekwencji uchybia ciążącym na nim na mocy art. 28 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 95/46 zobowiązaniom, państwo członkowskie, które nie przyjmuje wszelkich przepisów potrzebnych, aby ustawodawstwo krajowe spełniało kryterium niezależności organu kontroli, a dokładniej tworzy ramy prawne, na mocy których:

–        członek zarządzający organu jest urzędnikiem państwowym podlegającym nadzorowi służbowemu,

–        urząd jest włączony do służb rządu, zaś

–        szef rządu krajowego posiada bezwarunkowe prawo do uzyskania informacji na temat wszelkich aspektów zarządzania organem.

(por. pkt 41–43, 52, 66; sentencja)

2.        Aby można było spełnić kryterium niezależności, o którym mowa w art. 28 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 95/46 w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych, krajowy organ kontroli nadzorujący ochronę danych osobowych nie musi posiadać niezależnej linii budżetowej takiej jak przewidziana w art. 43 ust. 3 rozporządzenia nr 45/2001 o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych. Państwa członkowskie nie mają bowiem obowiązku powtarzania w ich krajowym ustawodawstwie przepisów analogicznych do przepisów rozdziału V rozporządzenia nr 45/2001 w celu zapewnienia całkowitej niezależności ich organu (organów) nadzorczego (nadzorczych) i mogą postanowić, że z punktu widzenia prawa budżetowego organ nadzorczy jest zależny od określonego departamentu ministerstwa. Przyznanie potrzebnych takiemu organowi środków ludzkich i materialnych nie może jednak uniemożliwiać mu wykonywania jego zadań „w sposób całkowicie niezależny” w rozumieniu art. 28 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 95/46.

(por. pkt 58)