Υπόθεση T-226/10

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Προσφυγή ακυρώσεως – Εκπροσώπηση από δικηγόρους μη έχοντες την ιδιότητα τρίτου – Απαράδεκτο»

Περίληψη της διατάξεως

Διαδικασία – Εισαγωγικό δικόγραφο – Τυπικά στοιχεία – Προϋποθέσεις που αφορούν τον υπογράφοντα – Ιδιότητα τρίτου σε σχέση με τους διαδίκους

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρα 19, εδ. 1, 3 και 4, και 21, εδ. 1· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 43 § 1, εδ. 1)

Από τα άρθρα 19, πρώτο, τρίτο και τέταρτο εδάφιο, και 21, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου, καθώς και από το άρθρο 43, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου και ειδικότερα από τη χρήση του όρου «εκπροσωπούνται» στο εν λόγω άρθρο 19, τρίτο εδάφιο, προκύπτει ότι για να ασκήσει προσφυγή ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου ένας «διάδικος», κατά την έννοια του άρθρου αυτού, πρέπει να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες τρίτου προσώπου το οποίο έχει δικαίωμα παραστάσεως ενώπιον δικαστηρίου κράτους μέλους ή κράτους συμβαλλομένου στη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο. Η απαίτηση αυτή χρησιμοποιήσεως τρίτου ανταποκρίνεται στην αντίληψη περί του ρόλου του δικηγόρου ως καλουμένου να παράσχει, με κάθε ανεξαρτησία και χάριν του προέχοντος συμφέροντος της δικαιοσύνης, τη νομική προστασία που χρειάζεται ο πελάτης.

Υπό τις περιστάσεις αυτές, ενδεχόμενες υποχρεώσεις ανεξαρτησίας που απορρέουν από τους επαγγελματικούς κανόνες δεν είναι ικανές αυτές καθαυτές να αποδείξουν ότι τα πρόσωπα που συνδέονται με τον προσφεύγοντα με εργασιακή σχέση δικαιούνται να τον εκπροσωπήσουν ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. Συγκεκριμένα, η έννοια της ανεξαρτησίας του δικηγόρου ορίζεται όχι μόνο με θετικό τρόπο, δηλαδή παραπέμποντας στους κανόνες επαγγελματικής δεοντολογίας, αλλά και με αρνητικό τρόπο, δηλαδή διά της ελλείψεως εργασιακής σχέσεως. Συνεπώς, η ύπαρξη σχέσεως εξαρτήσεως στο πλαίσιο μίας αρχής, δεδομένου ότι αποκλειστική λειτουργία της είναι η αρωγή του προσφεύγοντος, συνεπάγεται μικρότερο βαθμό ανεξαρτησίας σε σχέση με τον βαθμό ανεξαρτησίας του νομικού συμβούλου ή δικηγόρου που ασκεί τις δραστηριότητές του σε εξωτερικό δικηγορικό γραφείο έναντι του πελάτη του.

(βλ. σκέψεις 12, 14-18, 21, 25)