POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)
z dnia 15 października 2015 r.
Sprawa F‑113/13
DI
przeciwko
Europejskiemu Urzędowi Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO)
Służba publiczna – Personel EASO – Członek personelu kontraktowego – Okres próbny – Zwolnienie z powodu oczywistej niezdolności do należytego wypełniania obowiązków – Skarga o stwierdzenie nieważności – Zgodność skargi z zażaleniem – Brak – Oczywista niedopuszczalność – Skarga o odszkodowanie lub zadośćuczynienie
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, w której DI żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora wykonawczego Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) z dnia 28 lutego 2013 r. o zwolnieniu go po okresie próbnym, a po drugie, przyznania odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę i krzywdę, którą ponieśli on oraz jego rodzina.
Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. DI pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu.
Streszczenie
Skargi urzędników – Personel tymczasowy – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Zgodność pomiędzy zażaleniem i skargą – Identyczność przedmiotu i podstawy – Zarzuty i argumenty niezawarte w zażaleniu, lecz ściśle z nim związane – Dopuszczalność
(regulamin pracowniczy, art. 91 ust. 2; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 73)
W świetle zasady zgodności między skargą a zażaleniem art. 91 ust. 2 tiret pierwsze regulaminu pracowniczego, mający zastosowanie do personelu kontraktowego na mocy art. 73 warunków zatrudnienia innych pracowników, stanowi, że skarga do Sądu do spraw Służby Publicznej jest dopuszczalna jedynie w razie gdy do organu powołującego lub, w odpowiednim razie, do organu upoważnionego do zawierania umów złożono wcześniej zażalenie. Zasada ta wymaga, pod rygorem niedopuszczalności, aby zarzut podniesiony przed sądem Unii został już podniesiony w ramach postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, po to, by organ powołujący lub, w odpowiednim razie, organ upoważniony do zawierania umów mógł zapoznać się wystarczająco dokładnie z uwagami krytycznymi, jakie zainteresowany zgłasza pod adresem kwestionowanej decyzji.
Zasadę tę uzasadnia sam cel postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, polegający na umożliwieniu polubownego rozstrzygnięcia sporów powstałych pomiędzy urzędnikami a administracją. W związku z tym w ramach skarg urzędników żądania przedstawione przed sądem Unii mogą zawierać jedynie zastrzeżenia oparte na tej samej podstawie, na której oparte są zastrzeżenia podniesione w zażaleniu, choć oczywiście zastrzeżenia te mogą zostać rozwinięte przed sądem Unii poprzez przedstawienie zarzutów i argumentów niekoniecznie zawartych w zażaleniu, lecz ściśle z nimi związanych. W dodatku, skoro postępowanie poprzedzające wniesienie skargi ma charakter nieformalny, a zainteresowani działają na tym etapie, co do zasady, bez pomocy adwokata, organ administracji nie powinien rozpatrywać zażaleń w sposób restrykcyjny, lecz przeciwnie, badać je w duchu otwartości.
Ponadto art. 91 regulaminu pracowniczego nie ma na celu ograniczenia w sposób restrykcyjny i ostateczny zakresu potencjalnego postępowania przed sądem, o ile skarga sądowa nie zmienia podstawy ani przedmiotu zażalenia. Niemniej, aby przewidziane w art. 91 ust. 2 regulaminu pracowniczego postępowanie poprzedzające wniesienie skargi mogło osiągnąć swój cel, organ powołujący lub, w odpowiednim przypadku, organ upoważniony do zawierania umów o pracę powinien być w stanie wystarczająco dokładnie zapoznać się z krytycznymi uwagami, jakie zainteresowani zgłaszają pod adresem kwestionowanej decyzji.
(zob. pkt 20, 26–29)
Odesłanie
Sąd Unii Europejskiej, wyrok z dnia 25 października 2013 r., Komisja/Moschonaki, T‑476/11 P, EU:T:2013:557, pkt 70–73, 76, 77, i przytoczone tam orzecznictwo