ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 23ης Σεπτεμβρίου 2015

Υπόθεση T‑114/13 P

Maria Concetta Cerafogli

κατά

Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ)

«Αίτηση αναιρέσεως – Προσωπικό της ΕΚΤ – Καταγγελία λόγω δυσμενούς διακρίσεως και ηθικής παρενοχλήσεως – Απόφαση της ΕΚΤ να περατώσει τη διοικητική έρευνα που κινήθηκε συνεπεία της καταγγελίας – Άρνηση προσβάσεως σε αποδεικτικά στοιχεία κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας – Απόρριψη αιτήματος με το οποίο ζητήθηκε να διαταχθεί η προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων κατά τη διάρκεια της δίκης – Δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία – Πλάνη περί το δίκαιο»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2012, Cerafogli κατά ΕΚΤ (F‑43/10, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:F:2012:184).

Απόφαση:      Η απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2012, Cerafogli κατά ΕΚΤ (F‑43/10), αναιρείται. Η υπόθεση αναπέμπεται ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης. Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Αρχές – Δικαιώματα άμυνας – Σεβασμός τους στο πλαίσιο των διοικητικών διαδικασιών – Περιεχόμενο

2.      Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Αρχές – Δικαιώματα άμυνας – Αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως – Περιεχόμενο

3.      Υπάλληλοι – Υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας – Δικαιώματα και υποχρεώσεις – Εσωτερική έρευνα σχετικά με προβαλλόμενη ηθική παρενόχληση – Δικαίωμα ακροάσεως του καταγγέλλοντος και δικαίωμα προσβάσεως στον φάκελο της έρευνας – Όρια

4.      Ένδικη διαδικασία – Μέτρα οργανώσεως της διαδικασίας – Αίτηση προσκομίσεως εγγράφων – Αίτηση για πληροφορίες οι οποίες περιλαμβάνονται στην έκθεση έρευνας που πραγματοποιήθηκε κατόπιν καταγγελίας για δυσμενή διάκριση και ηθική παρενόχληση – Υποχρέωση του δικαστή της Ένωσης να προβεί σε στάθμιση μεταξύ του συμφέροντος του προσφεύγοντος να ασκήσει αποτελεσματικά το δικαίωμα πραγματικής δικαστικής προσφυγής και των προβλημάτων που ενδέχεται να προκύψουν από την αποκάλυψη των στοιχείων της εκθέσεως αυτής – Περιεχόμενο

(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 47· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 47)

5.      Αναίρεση – Λόγοι – Έλεγχος από το Γενικό Δικαστήριο της αρνήσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης να διατάξει τη λήψη μέτρων οργανώσεως της διαδικασίας ή της διεξαγωγή αποδείξεων – Περιεχόμενο

(Άρθρο 256 § 2 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11)

1.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 32 έως 34)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: αποφάσεις της 18ης Δεκεμβρίου 2008, Sopropé, C‑349/07, Συλλογή, EU:C:2008:746, σκέψη 36· της 10ης Σεπτεμβρίου 2013, G. και R., C‑383/13 PPU, Συλλογή, EU:C:2013:533, σκέψη 32, και της 22ας Οκτωβρίου 2013, Sabou, C‑276/12, Συλλογή, EU:C:2013:678, σκέψη 38

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 35)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση της 2ας Δεκεμβρίου 2009, Επιτροπή κατά Ιρλανδία κ.λπ., C‑89/08 P, Συλλογή, EU:C:2009:742, σκέψη 50

3.      Η κατάσταση στη οποία τελεί καταγγέλλων, στο πλαίσιο καταγγελίας για ηθική παρενόχληση, δεν μπορεί να εξομοιωθεί με την κατάσταση του προσώπου σε βάρος του οποίου έγινε η καταγγελία και τα διαδικαστικά δικαιώματα του προσώπου το οποίο κατηγορείται για παρενόχληση διαφέρουν σε σχέση με τα πιο περιορισμένα δικαιώματα που διαθέτει στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας ο καταγγέλλων που θεωρεί ότι υπήρξε θύμα παρενοχλήσεως.

(βλ. σκέψη 40)

4.      Το δικαίωμα πραγματικής δικαστικής προσφυγής συνεπάγεται, για τον καταγγέλλοντα του οποίου απορρίπτεται η καταγγελία για ηθική παρενόχληση, τη δυνατότητα να μπορεί να προσβάλει ενώπιον του δικαστή της Ένωσης τη βλαπτική πράξη από κάθε άποψη, περιλαμβανομένης της δυνατότητας να προβάλει ότι στην έκθεση έρευνας δεν αποτυπώνονται με ακρίβεια οι καταθέσεις στις οποίες στηρίζεται η απόρριψη. Το δικαίωμα αυτό μπορεί να συνεπάγεται τη δυνατότητα του καταγγέλλοντος, προκειμένου να προβάλει αποτελεσματικά τα επιχειρήματά του, να ελέγξει ο ίδιος αν υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στην έκθεση ελέγχου και τα πρακτικά των καταθέσεων στις οποίες στηρίζεται η έκθεση ή, έστω, να ζητήσει να λάβει το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκηση γνώση των εν λόγω αποδεικτικών στοιχείων υπό τις προϋποθέσεις εμπιστευτικότητας που θέτει το άρθρο 47 του Κανονισμού Διαδικασίας αυτού. Απόκειται, έτσι, στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, δυνάμει του άρθρου 47, παράγραφος 2, του ανωτέρω Κανονισμού Διαδικασίας, να προβεί σε στάθμιση μεταξύ του συμφέροντος του προσφεύγοντος να έχει πρόσβαση στα αποδεικτικά στοιχεία που απαιτούνται προκειμένου να ασκήσει αποτελεσματικά το δικαίωμα πραγματικής δικαστικής προσφυγής, αφενός, και των προβλημάτων που ενδέχεται να δημιουργήσει η αποκάλυψη των εν λόγω στοιχείων, αφετέρου.

(βλ. σκέψη 43)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση της 21ης Ιουνίου 2012, IFAW Internationaler Tierschutz-Fonds κατά Επιτροπής, C‑135/11 P, Συλλογή, EU:C:2012:376, σκέψη 73

5.      Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης διαθέτει, κατ’ αρχήν, διακριτική ευχέρεια να κρίνει αν χρειάζεται να διαταχθεί η προσκόμιση των αναγκαίων στοιχείων για την επίλυση των διαφορών που άγονται ενώπιόν του. Ο αποδεικτικός ή μη χαρακτήρας των εγγράφων της δικογραφίας εμπίπτει στην κυριαρχική εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών η οποία δεν υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο το Γενικού Δικαστηρίου, εκτός αν έχει παραμορφωθεί το περιεχόμενο των αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίσθηκαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου ή αν προκύπτει από τα έγγραφα που υπάρχουν στη δικογραφία η ουσιαστική ανακρίβεια των διαπιστώσεων του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου.

Σε περίπτωση, όμως, που κατά τη διοικητική διαδικασία δεν δόθηκε, ορθώς, στον καταγγέλλοντα πρόσβαση σε αποδεικτικά στοιχεία κρίσιμα για τη έκβαση της διαδικασίας, δεν μπορεί να απαιτηθεί από αυτόν να αποδείξει επαρκώς πλάνη περί τα πραγματικά περιστατικά για τη διαπίστωση της οποίας απαιτείται η εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων στα οποία ο καταγγέλλων δεν είχε πρόσβαση. Απόκειται, αντιθέτως, στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, όταν ο προσφεύγων παρέχει prima facie αποδείξεις προς στήριξη των επιχειρημάτων του, να ζητήσει την προσκόμιση των αναγκαίων αποδεικτικών στοιχείων για να κριθεί το βάσιμο των επιχειρημάτων αυτών.

(βλ. σκέψεις 44 και 45)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση της 16ης Ιουλίου 2009, Der Grüne Punkt – Duales System Deutschland κατά Επιτροπής, C‑385/07 P, Συλλογή, EU:C:2009:456, σκέψη 163 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία