POSTANOWIENIE SĄDU (siódma izba w składzie powiększonym)
z dnia 8 lutego 2024 r.(*)
Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Interwencja – Artykuł 173 § 1 i art. 179 regulaminu postępowania – Odpowiedź na skargę złożona po terminie – Artykuły 142–145 regulaminu postępowania – Brak możliwości zastosowania – Odrzucenie
W sprawie T‑30/23,
Fly Persia IKE, z siedzibą w Atenach (Grecja),
Ali Barmodeh, zamieszkały w Atenach,
których reprezentował R. Marano, adwokat,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), który reprezentuje R. Raponi, w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą EUIPO jest
Dubai Aviation Corp., z siedzibą w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie),
SĄD (siódma izba w składzie powiększonym),
w składzie: K. Kowalik-Bańczyk, prezes, E. Buttigieg, G. Hesse, I. Dimitrakopoulos i B. Ricziová (sprawozdawczyni), sędziowie,
sekretarz: V. Di Bucci,
wydaje następujące
Postanowienie
Okoliczności faktyczne i postępowanie
1 W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżący, Fly Persia IKE i Ali Barmodeh, wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 24 listopada 2022 r. (sprawa R 1723/2021‑4) (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”).
2 W dniu 13 lutego 2019 r. skarżący dokonali w EUIPO zgłoszenia do rejestracji unijnego znaku towarowego w odniesieniu do graficznego znaku towarowego.
3 Zgłoszony znak towarowy oznaczał szereg usług należących w szczególności do klasy 39 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami.
4 W dniu 4 czerwca 2019 r. Dubai Aviation Corp. wniosła sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do oznaczonych usług należących do klasy 39.
5 Sprzeciw został oparty na przedstawionym poniżej wcześniejszym unijnym znaku towarowym, oznaczającym również szereg usług należących do klasy 39:
6 W uzasadnieniu sprzeciwu powołano się na podstawy określone w art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1).
7 W dniu 13 sierpnia 2021 r. Wydział Sprzeciwów częściowo uwzględnił sprzeciw.
8 W dniu 6 października 2021 r. skarżący wnieśli do EUIPO odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów.
9 Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie w zaskarżonej decyzji.
10 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 30 stycznia 2023 r. skarżący wnieśli rozpatrywaną skargę o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji. W dniu 13 lutego 2023 r. pismem sekretarza Sądu skarga została doręczona Dubai Aviation Corp. jako stronie przed Izbą Odwoławczą.
11 W dniu 26 kwietnia 2023 r. Dubai Aviation Corp. złożyła w sekretariacie Sądu dokument zatytułowany „Odpowiedź na skargę”.
12 W ramach środka organizacji postępowania z dnia 24 maja 2023 r. Sąd wezwał Dubai Aviation Corp. do przedstawienia uwag w przedmiocie powodów złożenia dokumentu zatytułowanego „Odpowiedź na skargę” po upływie terminu przewidzianego w art. 179 regulaminu postępowania przed Sądem. Dubai Aviation Corp. odpowiedziała w wyznaczonym jej terminie.
13 W dniu 14 czerwca 2023 r. Sąd wezwał skarżących i EUIPO do przedstawienia uwag w przedmiocie złożonego przez Dubai Aviation Corp. dokumentu zatytułowanego „Odpowiedź na skargę”, ponieważ dokument ten można było uznać za wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.
14 Pismem z dnia 30 czerwca 2023 r. skarżący wnieśli do Sądu o odrzucenie wniosku Dubai Aviation Corp. o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.
15 Pismem z dnia 6 lipca 2023 r. EUIPO wskazało, że nie sprzeciwia się interwencji Dubai Aviation Corp. w zakresie, w jakim popiera ona żądania EUIPO przedstawione w odpowiedzi na skargę.
Co do prawa
16 Zgodnie z art. 40 akapity drugi i czwarty statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, mającym zastosowanie do postępowania przed Sądem na mocy art. 53 akapit pierwszy tego statutu, każda osoba mogąca uzasadnić interes w rozstrzygnięciu sprawy innej niż sprawa między państwami członkowskimi, między instytucjami Unii lub między państwami członkowskimi a instytucjami Unii może interweniować w owej sprawie. Wniosek interwencyjny ogranicza się do poparcia żądań jednej ze stron.
17 Ponadto z art. 53 akapit drugi tego statutu wynika, że regulamin proceduralny może odbiegać od art. 40 akapit czwarty i art. 41 tego statutu, tak aby uwzględnić szczególny charakter sporów prawnych z dziedziny własności intelektualnej. W tym celu przyjęto między innym przepisy szczególne dotyczące interwenientów [zob. podobnie postanowienia: z dnia 18 marca 2016 r., Sociedad agraria de transformación no 9982 Montecitrus/OHIM – Spanish Oranges (MOUNTAIN CITRUS SPAIN), T‑495/15, niepublikowane, EU:T:2016:179, pkt 8 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 7 grudnia 2016 r., Claranet Europe/EUIPO – Claro (claranet), T‑129/16, niepublikowane, EU:T:2016:728, pkt 8].
18 A zatem status strony w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO innej niż skarżący przed Sądem jest uregulowany w art. 173 regulaminu postępowania [postanowienie z dnia 12 lipca 2022 r., Cipla Europe/EUIPO i Glaxo Group, C‑245/22 P(I), niepublikowane, EU:C:2022:549, pkt 59]. W szczególności ust. 3 wspomnianego artykułu przyznaje stronom w postępowaniu przed izbą odwoławczą innym niż strona skarżąca pozycję procesową równoważną pozycji stron głównych. Przepis ten stanowi zatem odstępstwo na podstawie art. 53 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej od art. 40 akapit czwarty tego statutu, zgodnie z którym wniosek interwencyjny ogranicza się do poparcia żądań jednej ze stron głównych. Interwenienci na podstawie art. 173 regulaminu postępowania mogą bowiem nie tylko popierać żądania strony głównej, ale również wnosić żądania i zarzuty niezależnie od tych wniesionych przez strony główne [zob. podobnie postanowienie z dnia 5 marca 2004 r., Boss/OHIM – Delta Biomichania Pagatou (BOSS), T‑94/02, EU:T:2004:68, pkt 17].
19 Ponadto należy przypomnieć, że zgodnie z art. 173 §§ 1 i 2 regulaminu postępowania strona postępowania przed izbą odwoławczą inna niż skarżący może uczestniczyć w postępowaniu przed Sądem jako interwenient poprzez złożenie odpowiedzi na skargę w przepisanej formie i w przepisanym terminie. Przed upływem terminu do wniesienia odpowiedzi na skargę strona ta staje się stroną postępowania przed Sądem jako interwenient z chwilą złożenia pisma procesowego. Jeżeli nie złoży odpowiedzi na skargę w przepisanej formie i w przepisanym terminie, traci status interwenienta przed Sądem.
20 Artykuł 179 regulaminu postępowania uściśla w tym względzie, że strona postępowania przed izbą odwoławczą inna niż skarżący składa odpowiedź na skargę w terminie dwóch miesięcy od doręczenia skargi.
21 Tym samym strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO inna niż skarżący przed Sądem, która nie złożyła odpowiedzi na skargę w terminie przewidzianym w tym względzie w art. 179 regulaminu postępowania, nie ma statusu strony przed Sądem, a zatem po upływie tego terminu nie może przedstawiać uwag w toku prowadzonego przed nim postępowania [zob. podobnie postanowienie z dnia 12 lipca 2022 r., Cipla Europe/EUIPO i Glaxo Group, C‑245/22 P(I), niepublikowane, EU:C:2022:549, pkt 61].
22 W niniejszej sprawie, ponieważ skarga została doręczona Dubai Aviation Corp. w dniu 13 lutego 2023 r., termin na złożenie odpowiedzi na skargę, o którym mowa w art. 173 § 1 regulaminu postępowania, upłynął, zgodnie z art. 179 tego regulaminu w związku z art. 60 wspomnianego regulaminu, w dniu 24 kwietnia 2023 r. wobec braku uzasadnionego wniosku o jego przedłużenie.
23 Należy zatem stwierdzić, że składając w sekretariacie Sądu odpowiedź na skargę w dniu 26 kwietnia 2023 r., Dubai Aviation Corp. nie dochowała wyznaczonego terminu na udzielenie odpowiedzi na skargę. Aby uzasadnić opóźnienie w złożeniu tego pisma, Dubai Aviation Corp. wyjaśnia w odpowiedzi na środek organizacji postępowania z dnia 24 maja 2023 r., że oparła się w istocie na „ogólnym” systemie interwencji przewidzianym w art. 143 regulaminu postępowania, w rozumieniu którego działała ona w terminie. W szczególności przyznaje ona, że pomyliła się co do systemu i mającego zastosowanie terminu, składając odpowiedź na skargę w terminie przewidzianym w tym przepisie. Niemniej jednak wnosi ona do Sądu o „uwzględnienie jej wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta”.
24 Zdaniem skarżących wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta należy odrzucić jako „niedopuszczalny”. Twierdzą oni, że ponieważ Dubai Aviation Corp. nie dochowała terminu przewidzianego na złożenie odpowiedzi na skargę i nie uzasadniła wyjątkowych okoliczności pozwalających na odstąpienie od przepisów proceduralnych, „utraciła” ona status interwenienta przed Sądem zgodnie z art. 173 § 2 regulaminu postępowania. Uważają oni, że nawet gdyby dokument zatytułowany „Odpowiedź na skargę” należało uznać za wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta na podstawie art. 143 regulaminu postępowania, wniosek taki byłby niedopuszczalny, ponieważ okoliczność, że Dubai Aviation Corp. była stroną postępowania przed EUIPO, nie jest wystarczająca, aby uzasadnić prawo do przystąpienia do sprawy w charakterze interwenienta na podstawie wspomnianego artykułu.
25 EUIPO nie zgłasza zastrzeżeń do wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta w zakresie, w jakim Dubai Aviation Corp. popiera żądania zawarte w odpowiedzi na skargę. Zauważa ono, że istnienie i brak rzeczywistego skorzystania ze szczególnych praw do przystąpienia do sprawy w charakterze interwenienta przewidzianych w art. 173 regulaminu postępowania nie stoją co do zasady na przeszkodzie temu, by strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą inna niż strona skarżąca wniosła o dopuszczenie jej do sprawy w charakterze interwenienta zgodnie z art. 40 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i art. 142–145 wspomnianego regulaminu, pod warunkiem że spełnione są przewidziane w tym celu przesłanki. Zdaniem EUIPO dokument zatytułowany „Odpowiedź na skargę” zawiera „wyraźne wskazówki” dotyczące wymogów określonych w art. 143 § 2 lit. a)–d) regulaminu postępowania, a także dorozumiane wskazówki co do wymogów określonych w art. 143 § 2 lit. e) i f). Ponadto potwierdza ono, że wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta wskazuje również na interes Dubai Aviation Corp. w rozstrzygnięciu sporu w niniejszej sprawie, zgodnie z art. 40 ust. 2 tego statutu.
26 W pierwszej kolejności należy zauważyć, że Dubai Aviation Corp. nie złożyła żadnego pisma procesowego przed upływem terminu przewidzianego w art. 173 § 1 regulaminu postępowania w związku z art. 60 i 179 tego regulaminu do złożenia odpowiedzi na skargę i złożyła swoją odpowiedź na skargę po upływie tego terminu. Ponadto w odpowiedzi na pytanie Sądu Dubai Aviation Corp. nie powołuje się na istnienie wyjątkowych okoliczności ani tym bardziej nie dowodzi istnienia wyjątkowych okoliczności, które mogłyby stanowić nieprzewidywalne okoliczności lub siłę wyższą w rozumieniu art. 45 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
27 W związku z tym Dubai Aviation Corp. nie wstąpiła jako strona do postępowania przed Sądem w charakterze interwenienta zgodnie z art. 173 §§ 1 i 2 regulaminu postępowania.
28 W drugiej kolejności należy zbadać, czy Dubai Aviation Corp. może zostać dopuszczona do sprawy w charakterze interwenienta na podstawie art. 142–145 regulaminu postępowania.
29 W tym względzie należy przypomnieć, że art. 142–145 regulaminu postępowania określają zasady dotyczące składania wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta przed Sądem oraz zasady ich rozpatrywania. Zgodnie z art. 143 § 1 tego regulaminu wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta składa się w terminie sześciu tygodni od publikacji komunikatu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącego danej skargi wszczynającej postępowanie. Wspomniane przepisy stanowią część tytułu trzeciego, odnoszącego się do skarg bezpośrednich.
30 Ponadto zgodnie z art. 191 regulaminu postępowania, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych tytułu czwartego tego regulaminu, dotyczących postępowania w sprawach z zakresu praw własności intelektualnej, przepisy tytułu trzeciego stosuje się do postępowań, o których mowa w tytule czwartym. Innymi słowy, jeżeli tytuł czwarty regulaminu postępowania dotyczący postępowania w sprawach z zakresu praw własności intelektualnej przewiduje szczególne przepisy proceduralne, to przepisy ogólne tytułu trzeciego nie mają zastosowania. Przepis ten jest zatem wyrazem zasady lex specialis derogat legi generali.
31 Wynika stąd, że w zakresie, w jakim tytuł czwarty regulaminu postępowania przewiduje szczególne zasady dotyczące interwencji przed Sądem strony w postępowaniu przed izbą odwoławczą innej niż skarżący, art. 142–145 wspomnianego regulaminu nie mają zastosowania do tej strony.
32 W związku z tym wykluczone jest, aby Dubai Aviation Corp., po utracie możliwości wstąpienia jako strona do postępowania przed Sądem w charakterze interwenienta zgodnie z przepisami art. 173 regulaminu postępowania, mogła zostać dopuszczona do sprawy w charakterze interwenienta na podstawie przepisów art. 142–145 regulaminu postępowania, a tym samym skorzystać z terminu przewidzianego w art. 143 § 1 tego regulaminu.
33 Ustalenie to znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu dołączonym do projektu zmian regulaminu postępowania z dnia 22 września 1994 r. mających na celu dostosowanie tego regulaminu do specyfiki nowego postępowania w sprawach z zakresu prawa znaków towarowych. W uzasadnieniu tym Sąd uściślił, że strony postępowania przed izbą odwoławczą podlegają „szczególnemu systemowi”, który różni się od systemu interwencji przewidzianego w ogólnych przepisach, któremu podlegają państwa członkowskie, instytucje i inne osoby trzecie mające interes w rozstrzygnięciu sporu.
34 W związku z powyższym należy stwierdzić, że art. 142–145 regulaminu postępowania nie mają zastosowania w niniejszej sprawie i że w świetle art. 173 §§ 1 i 2 tego regulaminu Dubai Aviation Corp. nie stała się stroną postępowania w niniejszej sprawie.
W przedmiocie kosztów
35 Po pierwsze, z art. 173 § 2 regulaminu postępowania wynika, że strona postępowania przed izbą odwoławczą inna niż skarżący pokrywa własne koszty, jeżeli nie złoży odpowiedzi na skargę w przepisanej formie i w przepisanym terminie. W niniejszej sprawie, ponieważ Dubai Aviation Corp. nie złożyła odpowiedzi na skargę w przepisanej formie i w przypisanym terminie, pokrywa ona własne koszty związane ze złożonymi przez nią pismami procesowymi.
36 Po drugie, zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania, mającym zastosowanie w niniejszej sprawie na podstawie art. 191 tego regulaminu, kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
37 W niniejszym przypadku, po pierwsze, ponieważ Dubai Aviation Corp. przegrała sprawę, należy obciążyć ją, poza jej własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez skarżących w związku z postępowaniem w przedmiocie interwencji, zgodnie z ich żądaniem.
38 Po drugie, wobec braku żądania EUIPO o obciążenie Dubai Aviation Corp. kosztami postępowania, należy obciążyć je własnymi kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie interwencji.
Z powyższych względów
SĄD (siódma izba w składzie powiększonym)
postanawia, co następuje:
1) Dubai Aviation Corp. nie zostaje dopuszczona do udziału w postępowaniu w sprawie T‑30/23 w charakterze interwenienta.
2) Dubai Aviation Corp., pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Fly Persia IKE i Alego Barmodeha w związku z postępowaniem w przedmiocie interwencji.
3) Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywa własne koszty związane z postępowaniem w przedmiocie interwencji.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 8 lutego 2024 r.
V. Di Bucci | | K. Kowalik-Bańczyk |