Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 8 grudnia 2021 r. w sprawie T-127/21, Dyson i in./Komisja, wniesione w dniu 18 lutego 2022 r. przez Dyson Ltd, Dyson Technology Ltd, Dyson Operations Pte Ltd, Dyson Manufacturing Sdn Bhd, Dyson Spain, SL, Dyson Austria GmbH, Dyson sp. z o.o., Dyson Ireland Ltd, Dyson GmbH, Dyson, Dyson Srl, Dyson Sweden AB, Dyson Denmark ApS, Dyson Finland Oy, Dyson BV

(Sprawa C-122/22 P)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Dyson Ltd, Dyson Technology Ltd, Dyson Operations Pte Ltd, Dyson Manufacturing Sdn Bhd, Dyson Spain, SL, Dyson Austria GmbH, Dyson sp. z o.o., Dyson Ireland Ltd, Dyson GmbH, Dyson, Dyson Srl, Dyson Sweden AB, Dyson Denmark ApS, Dyson Finland Oy, Dyson BV (przedstawiciele: E. Batchelor, T. Selwyn Sharpe i M. Healy, solicitors i avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości;

orzeczenie, że Komisja dopuściła się wystarczająco poważnego naruszenia prawa UE i przekazanie skargi o odszkodowanie do ponownego rozpoznania przez Sąd;

obciążenie Komisji własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Dysona w związku z postępowaniem odwoławczym oraz postępowaniem przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Po pierwsze, Sąd przeinaczył zarzuty prawne Dysona i nie przedstawił uzasadnienia. Zastrzeżenie Dysona odnosiło się jedynie do poważnego i oczywistego błędu Komisji, polegającego na wyborze metody testu, która oczywiście wykraczała poza przysługujący jej zakres uznania, a mianowicie metody zakładającej wykorzystanie podczas testu pustego pojemnika na kurz. Sąd nie ustosunkował się do tego zarzutu;

Po drugie, Sąd błędnie zastosował orzecznictwo dotyczące wystarczająco poważnych naruszeń, nie przyznając decydującego znaczenia płynącego z niego wnioskowi, że Komisja naruszyła nieobjęty zakresem jej uznania wymóg przewidziany w art. 10 dyrektywy 2010/30;

Po trzecie, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia i błędnie ocenił dowody, uznając, że użyte w dyrektywie 2010/30 określenie „podczas użytkowania” jest źródłem trudności interpretacyjnych;

Po czwarte, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia, uznając, że użyte w dyrektywie 2010/30 określenie „podczas użytkowania” prowadzi do komplikacji regulacyjnych;

Po piąte, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia, uznając, że nie został popełniony poważny i oczywisty błąd w związku z naruszeniem przez Komisję podstawowej zasady równego traktowania;

Po szóste, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia, uznając, że nie został popełniony poważny i oczywisty błąd w związku z naruszeniem przez Komisję zasad dobrej administracji i starannego działania;

Po siódme, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia, uznając, że nie został popełniony poważny i oczywisty błąd w związku z naruszeniem przez Komisję podstawowej zasady swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej.

____________