ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΊΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 23ης Απριλίου 2015

Υπόθεση F‑54/14

François Vainker

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Πλήρωση θέσεως Νομικού Συμβούλου του Κοινοβουλίου — Απόρριψη υποψηφιότητας — Προσφυγή ακυρώσεως — Οριστική λήξη των καθηκόντων κατά την ημερομηνία ασκήσεως της προσφυγής — Έλλειψη εννόμου συμφέροντος — Αγωγή αποζημιώσεως — Αόριστο αίτημα αποζημιώσεως — Προδήλως απαράδεκτο»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο F. Vainker ζητεί, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2013 περί διορισμού του X στη θέση νομικού συμβούλου του Κοινοβουλίου και, αφετέρου, τον καθορισμό αποζημιώσεως για τις ζημίες που προκλήθηκαν από τα διαπιστωθέντα υπηρεσιακά πταίσματα.

Απόφαση:      Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Ο F. Vainker φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές — Έννομο συμφέρον — Εκτίμηση κατά τον χρόνο ασκήσεως της προσφυγής — Απόφαση περί διορισμού — Προσφυγή ακυρώσεως ασκηθείσα από υπάλληλο που συνταξιοδοτήθηκε πριν την άσκηση της προσφυγής — Απαράδεκτο — Αγωγή αποζημιώσεως — Παραδεκτό

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Ένδικη διαδικασία — Εισαγωγικό δικόγραφο — Τυπικά στοιχεία — Προσδιορισμός του αντικειμένου της διαφοράς — Σαφής και συγκεκριμένη έκθεση των προβαλλόμενων λόγων — Δικόγραφο με το οποίο ζητείται η αποκατάσταση ζημίας προκληθείσας από θεσμικό όργανο της Ένωσης

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρα 35 § 1, στοιχεία δ΄ και ε΄)

1.      Προκειμένου υπάλληλος ή πρώην υπάλληλος να μπορεί να ασκήσει προσφυγή δυνάμει των άρθρων 90 και 91 του ΚΥΚ, με αίτημα την ακύρωση αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής περί διορισμού, πρέπει να έχει προσωπικό συμφέρον για την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως, ένα δε τέτοιο συμφέρον προϋποθέτει ότι το αίτημα μπορεί, εκ του αποτελέσματός του, να του παράσχει κάποιο όφελος. Ως προϋπόθεση του παραδεκτού, το έννομο συμφέρον του προσφεύγοντος πρέπει να εκτιμάται κατά τον χρόνο ασκήσεως της προσφυγής.

Πράγματι, πρώην υπάλληλος που, κατά τη στιγμή της ασκήσεως της προσφυγής του έχει συνταξιοδοτηθεί και έτσι δεν ανήκει πλέον στη δημόσια διοίκηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί πλέον, σε περίπτωση ακυρώσεως της αποφάσεως περί διορισμού από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, να υποβάλει υποψηφιότητα για την επίμαχη θέση, καθόσον δεν πληροί πλέον μία από τις προϋποθέσεις επιλεξιμότητας που προβλέπονται στην ανακοίνωση κενής θέσεως, ήτοι δεν έχει την ιδιότητα του υπαλλήλου. Συνεπώς, ο πρώην υπάλληλος, μη όντας πλέον σε θέση να διεκδικήσει την επίμαχη θέση κατά την άσκηση της προσφυγής του, δεν έχει προσωπικό συμφέρον για την ακύρωση της αποφάσεως περί διορισμού, καθόσον μια τέτοια ακύρωση δεν μπορεί να του παράσχει κάποιο όφελος.

Το γεγονός ότι ο πρώην υπάλληλος συνταξιοδοτήθηκε μετά από αίτηση του, πριν τη συμπλήρωση της ηλικίας στην οποία επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί αυτοδικαίως, δεν αναιρεί το εν λόγω συμπέρασμα. Πράγματι, από τον συνδυασμό του άρθρου 47, στοιχείο στ΄, και του άρθρου 52, στοιχείο β΄, του ΚΥΚ συνάγεται ότι η πρόωρη συνταξιοδότηση, στην οποία τίθεται ο ενδιαφερόμενος μετά από σχετική αίτησή του, επιφέρει την οριστική λήξη των καθηκόντων. Οι συνέπειες μιας τέτοιας συνταξιοδοτήσεως είναι, συνεπώς, ίδιες με αυτές της παραιτήσεως.

Μολονότι ο πρώην υπάλληλος δεν έχει πλέον έννομο συμφέρον για την ακύρωση της αποφάσεως περί διορισμού, εντούτοις εξακολουθεί να έχει συμφέρον να ζητήσει την έκδοση αποφάσεως επί του εν λόγω διορισμού στο πλαίσιο αιτήσεως για αποκατάσταση της υλικής ζημίας και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, που θεωρεί ότι υπέστη λόγω των διαφόρων πταισμάτων της διοικήσεως.

(βλ. σκέψεις 17 έως 19, 22 και 25)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση Del Plato κατά Επιτροπής, 126/87, EU:C:1989:115, σκέψεις 18 έως 20

ΠΕΚ: αποφάσεις Marcato κατά Επιτροπής, T‑82/89, EU:T:1990:77, σκέψη 54· Moritz κατά Επιτροπής, T‑20/89, EU:T:1990:80, σκέψη 15· Latham κατά Επιτροπής, T‑82/91, EU:T:1994:14, σκέψεις 24 έως 26· Moat κατά Επιτροπής, T‑41/95, EU:T:1996:87, σκέψη 26· Κονταργύρης κατά Συμβουλίου, T‑6/96, EU:T:1997:76, σκέψη 32, και Combescot κατά Επιτροπής, T‑250/04, EU:T:2007:262, σκέψη 28

ΓΔΕΕ: απόφαση Επιτροπή κατά Q, T‑80/09 P, EU:T:2011:347, σκέψη 156 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, και διάταξη Attey κ.λπ. κατά Συμβουλίου, T‑118/11, T‑123/11 και T‑124/11, EU:T:2012:270, σκέψη 28

2.      Κατά το άρθρο 35, παράγραφος 1, στοιχεία δ΄ και ε΄, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, το δικόγραφο της προσφυγής πρέπει να περιέχει, μεταξύ άλλων, το αντικείμενο της διαφοράς και έκθεση των προβαλλόμενων ισχυρισμών. Για να πληροί τις ανωτέρω προϋποθέσεις, το δικόγραφο με το οποίο ζητείται η αποκατάσταση ζημιών τις οποίες προκάλεσε θεσμικό όργανο της Ένωσης πρέπει να περιλαμβάνει τα στοιχεία που προσδιορίζουν τη συμπεριφορά την οποία ο προσφεύγων - ενάγων προσάπτει στο θεσμικό όργανο, τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι υφίσταται αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της συμπεριφοράς και της ζημίας που ισχυρίζεται ότι υπέστη, καθώς και τον χαρακτήρα και την έκταση της εν λόγω ζημίας. Αντιθέτως, αίτημα για μη επακριβώς προσδιοριζόμενη αποζημίωση στερείται της απαιτούμενης σαφήνειας και πρέπει, κατά συνέπεια, να κριθεί απαράδεκτο.

Δεν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 35, παράγραφος 1, στοιχεία δ΄ και ε΄, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης το δικόγραφο στο οποίο ο προσφεύγων‑ενάγων δεν αναφέρει ότι υπέστη ζημίες ή βλάβες, όπως ηθική βλάβη ή απώλεια εισοδήματος, δεν προσδιορίζει εάν η αιτούμενη αποζημίωση αποσκοπεί στην ικανοποίηση ηθικής βλάβης ή στην αποκατάσταση υλικής ζημίας ή ακόμη και στα δύο αθροιστικώς, δεν προσδιορίζει αριθμητικά το ύψος των ζημιών που έχει υποστεί και επιπλέον δεν αναφέρει με επαρκή σαφήνεια τα πραγματικά στοιχεία που επιτρέπουν να εκτιμηθεί η φύση και η έκταση των εν λόγω ζημιών.

(βλ. σκέψεις 26 και 27)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση Zuckerfabrik Schöppenstedt κατά Συμβουλίου, 5/71, EU:C:1971:116, σκέψη 9

ΓΔΕΕ: διατάξεις Osorio κατά Επιτροπής, T‑505/93, EU:T:1994:76, σκέψη 33, και Moat κατά Επιτροπής, T‑112/94, EU:T:1995:31, σκέψη 32

ΔΔΔΕΕ: απόφαση N κατά Επιτροπής, F‑95/05, EU:F:2007:226, σκέψη 86