Sprawa C‑416/13

Mario Vital Pérez

przeciwko

Ayuntamiento de Oviedo

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym

złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo nº 4 de Oviedo)

Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 21 – Dyrektywa 2000/78/WE – Artykuł 2 ust. 2, art. 4 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 – Dyskryminacja ze względu na wiek – Przepis krajowy – Warunek zatrudnienia funkcjonariuszy policji lokalnej – Ustalenie górnej granicy wieku na 30 lat – Uzasadnienia

Streszczenie – wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 listopada 2014 r.

1.        Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Ustalenie istotnych przepisów prawa Unii – Pytanie dotyczące wykładni art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i dyrektywy 2000/78 – Spór jednostki z administracją krajową – Badanie pytania wyłącznie w świetle dyrektywy

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 21; dyrektywa Rady nr 2000/78)

2.        Polityka społeczna – Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy – Dyrektywa 2000/78 – Zakaz dyskryminacji ze względu na wiek – Uregulowanie krajowe ustanawiające górną granicę wieku wynoszącą 30 lat dla zatrudnienia funkcjonariuszy policji lokalnej – Niedopuszczalność – Uzasadnienia – Brak

[dyrektywa Rady 2000/78, art. 2 ust. 2, art. 4 ust. 1, art. 6 ust. 1 akapit drugi lit. c)]

1.        Gdy Trybunał rozpoznaje pytanie prejudycjalne dotyczące wykładni generalnej zasady zakazu dyskryminacji ze względu na wiek, zagwarantowanej w art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a także przepisów dyrektywy 2000/78 ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, w kontekście sporu między jednostką a organem administracji publicznej, bada on to pytanie tylko w świetle tej dyrektywy.

(por. pkt 25)

2.        Wykładni art. 2 ust. 2, art. 4 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 akapit drugi lit. c) dyrektywy 2000/78 ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy dokonywać w ten sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które ustala przy rekrutacji na stanowisko funkcjonariusza lokalnej policji górną granicę wieku wynoszącą 30 lat.

Nie budzi wątpliwości, że fakt posiadania szczególnej sprawności fizycznej można uważać za „istotny i determinujący wymóg zawodowy” – w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 2000/78 – dla wykonywania zawodu funkcjonariusza policji lokalnej. Ponadto zapewnienie zdolności operacyjnej i dobrego funkcjonowania służb policyjnych stanowi zgodny z prawem cel w rozumieniu tego przepisu.

Jednakże takie uregulowanie krajowe nakłada nieproporcjonalny wymóg, ponieważ nie jest wykazane, że szczególne zdolności fizyczne wymagane do wykonywania zadań funkcjonariusza policji lokalnej są nierozerwalnie związane z określonym wiekiem i nie występują u osób, które przekroczyły określoną granicę wieku, oraz że cel w postaci zapewnienia zdolności operacyjnej i dobrego funkcjonowania korpusu funkcjonariuszy policji lokalnej wymaga zachowania w jego ramach pewnej określonej struktury wiekowej, która z kolei wymagałaby rekrutowania wyłącznie funkcjonariuszy mających mniej niż 30 lat.

Co więcej takie uregulowanie nie wydaje się ani właściwe ani niezbędne w świetle celu zapewnienia wykształcenia danych funkcjonariuszy w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit drugi lit. c) dyrektywy. Takie uregulowanie nie może wreszcie być uznane, w świetle tego samego przepisu, za konieczne do zapewnienia tym funkcjonariuszom racjonalnego okresu zatrudnienia przed przejściem na emeryturę.

(por. pkt 41, 44, 48, 56, 57, 70, 72, 74; sentencja)