Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Fővárosi Törvényszék (Ουγγαρία) στις 11 Μαρτίου 2021 – GM κατά Országos Idegenrendészeti Főigazgatóság κ.λπ.
(Υπόθεση C-159/21)
Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική
Αιτούν δικαστήριο
Fővárosi Törvényszék
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγων: GM
Καθών: Országos Idegenrendészeti Főigazgatóság, Alkotmányvédelmi Hivatal, Terrorelhárítási Központ
Προδικαστικά ερωτήματα
Έχουν τα άρθρα 11, παράγραφος 2, 12, παράγραφοι 1, στοιχείο δ΄, και 2, 23, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, και 45, παράγραφοι 1 και 3 έως 5, της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου1 –υπό το πρίσμα του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης)– την έννοια ότι, σε περίπτωση που συντρέχει η προβλεπόμενη στο άρθρο 23, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής εξαίρεση σχετικά με λόγο εθνικής ασφαλείας, επιβάλλουν στην αρχή κράτους μέλους που έχει εκδώσει απόφαση περί απορρίψεως αιτήσεως διεθνούς προστασίας ή περί ανακλήσεως της διεθνούς προστασίας στηριζόμενη σε λόγο εθνικής ασφαλείας καθώς και στην ειδική αρχή που έχει χαρακτηρίσει τις σχετικές πληροφορίες ως εμπιστευτικές, να διασφαλίζουν με κάθε τρόπο στον αιτούντα, πρόσφυγα ή αλλοδαπό που δικαιούται επικουρικής προστασίας, ή στον νόμιμο εκπρόσωπό του, το δικαίωμα προσβάσεως τουλάχιστον στο ουσιώδες περιεχόμενο των πληροφοριών ή των εμπιστευτικών ή διαβαθμισμένων δεδομένων επί των οποίων στηρίζεται η εκδοθείσα βάσει του ανωτέρω λόγου απόφαση και το δικαίωμα χρήσεως των πληροφοριών ή δεδομένων αυτών κατά τη σχετική με την απόφαση διαδικασία, σε περίπτωση που η υπεύθυνη αρχή ισχυρίζεται ότι η εν λόγω κοινοποίηση αντιβαίνει σε λόγο εθνικής ασφαλείας;
Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ποια ακριβώς είναι η έννοια του «ουσιώδους περιεχομένου» των λόγων εμπιστευτικού χαρακτήρα στους οποίους στηρίζεται μια τέτοια απόφαση, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 23, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου, υπό το πρίσμα των άρθρων 41 και 47 του Χάρτη;
Έχουν το άρθρο 14, παράγραφος 4, στοιχείο α΄, και το άρθρο 17, παράγραφος 1, στοιχείο δ΄, της οδηγίας σχετικά με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ασύλου2 , καθώς και το άρθρο 45, παράγραφοι 1, στοιχείο α΄, και 3 έως 4, της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου και η αιτιολογική της σκέψη 49 την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση κατά την οποία η ανάκληση ή ο αποκλεισμός από το καθεστώς του πρόσφυγα ή του αλλοδαπού που δικαιούται επικουρικής προστασίας χωρεί με μη αιτιολογημένη απόφαση, η οποία βασίζεται αποκλειστικά στη δεσμευτική και υποχρεωτική, ομοίως μη αιτιολογημένη, γνωμοδότηση της ειδικής αρχής στην οποία παραπέμπει αυτομάτως, και η οποία διαπιστώνει την ύπαρξη κινδύνου για την εθνική ασφάλεια;
Έχουν οι αιτιολογικές σκέψεις 20 και 34, καθώς και τα άρθρα 4 και 10, παράγραφοι 2 και 3, στοιχείο δ΄, της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου, καθώς και τα άρθρα 14, παράγραφος 4, στοιχείο α΄, και 17, παράγραφος 1, στοιχείο δ΄, της οδηγίας σχετικά με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ασύλου την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση βάσει της οποίας η ανωτέρω ειδική αρχή προβαίνει σε εξέταση του λόγου αποκλεισμού και λαμβάνει απόφαση επί της ουσίας στο πλαίσιο διαδικασίας μη συμβατής με τους ουσιαστικούς και διαδικαστικούς κανόνες της οδηγίας σχετικά με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ασύλου;
Έχει το άρθρο 17, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της οδηγίας σχετικά με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ασύλου την έννοια ότι απαγορεύει τον αποκλεισμό βάσει περιστατικού ή αδικήματος που ήταν ήδη γνωστό πριν από την έκδοση της οριστικής αποφάσεως ή διατάξεως περί αναγνωρίσεως του καθεστώτος του πρόσφυγα, το οποίο ωστόσο δεν θεμελίωσε λόγο αποκλεισμού ούτε σε σχέση με την αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα ούτε σε σχέση με την επικουρική προστασία;
____________
1 Οδηγία 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας (ΕΕ 2013, L 180, σ. 60).
2 Οδηγία 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας (ΕΕ 2011, L 337, σ. 9).