Postanowienie Sądu (siódma izba) z dnia 20 lutego 2014 r. – Jannatian przeciwko Radzie

(sprawa T‑187/13)

Skarga o stwierdzenie nieważności – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu – Wykaz osób i podmiotów, w odniesieniu do których mają zastosowanie owe środki ograniczające – Termin do wniesienia skargi – Przekroczenie terminu – Niedopuszczalność

1.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Bezwzględna przesłanka procesowa – Badanie z urzędu przez sąd Unii (art. 263 TFUE) (por. pkt 20, 21)

2.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Rozpoczęcie biegu terminu – Akt prowadzący do ustanowienia środków ograniczający wobec danej osoby lub danego podmiotu – Akt opublikowany, o którym adresaci zostali powiadomieni – Data powiadomienia o akcie – Powiadomienie zainteresowanego w drodze publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – Dopuszczalność (art. 263 akapit szósty TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 45; rozporządzenie Rady nr 267/2012, art. 46 ust. 3) (por. pkt 25, 28–30, 34–36, 40)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego: wspólnego stanowiska Rady 2008/479/WPZiB z dnia 23 czerwca 2008 r. zmieniającego wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 163, s. 43); decyzji Rady 2008/475/WE z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie wdrożenia art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 163, s. 29); wspólnego stanowiska Rady 2008/652/WPZiB z dnia 7 sierpnia 2008 r. zmieniającego wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 213, s. 58); decyzji Rady 2009/840/WPZiB z dnia 17 listopada 2009 r. wdrażającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 303, s. 64); rozporządzenia Rady (WE) nr 1100/2009 z dnia 17 listopada 2009 r. w sprawie wdrożenia art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu oraz uchylającego decyzję 2008/475/WE (Dz.U. L 303, s. 31); decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39); decyzji Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB (Dz.U. L 281, s. 81); rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 423/2007 (Dz.U. L 281, s. 1) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1)

Sentencja

1) Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2) Mahmoud Jannatian pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.