Skarga wniesiona w dniu 21 sierpnia 2021 r. – Associazione „Terra Mia Amici No Tap” / EIB

(Sprawa T-514/21)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Associazione „Terra Mia Amici No Tap” (Melendugno, Włochy) (przedstawiciel: adwokat A. Calò)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

ustalenie i stwierdzenie, że Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) zawinił, nie udzieliwszy odpowiedzi na przekazany przez skarżące stowarzyszenie wniosek o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej;

zobowiązanie Europejskiego Banku Inwestycyjnego do wydania decyzji o cofnięciu środków finansowych przyznanych na rzecz TAP AG;

obciążenie EBI kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia konwencji z Aarhus¹ i rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 z dnia 6 września 2006 r.² . (zwanego dalej „rozporządzeniem Aarhus”).

W tym względzie strona skarżąca podnosi, że na podstawie art. 10 ust. 1 rozporządzenia Aarhus „Każda organizacja pozarządowa, która spełnia kryteria określone w art. 11, jest uprawniona do złożenia wniosku o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej do instytucji lub organu Wspólnoty, które przyjęły akt administracyjny zgodnie z prawem ochrony środowiska, lub w przypadku zarzutu zaniechania administracyjnego, które powinny były przyjąć taki akt”. W niniejszej sprawie EBI powinien był udzielić odpowiedzi w terminie przewidzianym w art. 10 wspomnianego rozporządzenia, czego nie zamierzał uczynić.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia pkt 36 EIB Statement of Environmental and Social Principles and Standards [deklaracji EBI w sprawie zasad i standardów środowiskowych i społecznych] z 2009 r. W tym względzie strona skarżąca podnosi, że w szczególności w art. 36 przewidziano, iż EBI wymaga, by wszystkie przedsięwzięcia, które finansuje były zgodne co najmniej z:

• Przepisami krajowymi obowiązującymi w dziedzinie ochrony środowiska;

• Przepisami Unii Europejskiej (UE) obowiązującymi w dziedzinie ochrony środowiska, w szczególności z dyrektywą UE w sprawie oceny skutków wywieranych na środowisko (zwaną dalej „dyrektywą OOŚ”), z dyrektywami w sprawie ochrony przyrody oraz z dyrektywami sektorowymi i z tzw. dyrektywami „horyzontalnymi”;

• Zasady i standardy właściwych międzynarodowych konwencji w sprawie ochrony środowiska włączonych do prawa Unii.

W niniejszym przypadku nie dochowano żadnego z powyższych punktów.

Udowodnione są bowiem następujące naruszenia dotyczące:

Przepisów UE w dziedzinie ochrony środowiska, w szczególności:

a.I    Motywu 36 w związku z art. 4 i z art. 14 rozporządzenia nr 347/2013¹ (brak analizy kosztów i korzyści).

a.II    Motywu 31 rozporządzenia nr 347/2013 w związku z art. 5 ust. 1 i z przypisem 1 załącznika IV do dyrektywy 2011/92/UE¹ (zewnętrzne skutki kumulatywne).

a.III    Motywu 31 rozporządzenia nr 347/2013 w związku z art. 5 ust. 1 i z przypisem 1 załącznika IV do dyrektywy 2011/92/UE (wewnętrzne skutki kumulatywne) – Zakaz tzw. „Salami Slicing” [taktyki rozdrabniania].

a.IV    Artykułu 2 ust. 1 dyrektywy 2011/92/UE, art. 6 ust. 3 i 4 dyrektywy siedliskowej.

a.V    Artykułu 4 ust. 4 dyrektywy 2009/147¹ , dyrektywy ptasiej.

a.VI    Motywu 30 i art. 9 rozporządzenia 1367/2006 w związku z art. 6 dyrektywy OOŚ (przejrzystość i udział).

a.VII    Motywu 28 w związku z art. 7 rozporządzenia nr 347/2013 (przepisy dotyczące siedlisk).

a.VIII    Naruszenie art. 191 ust. 1 TFUE w połączeniu z naruszeniem deklaracji Europejskiego Banku Inwestycyjnego w sprawie zasad i standardów środowiskowych i społecznych, zatwierdzonej przez Radę Dyrektorów w dniu 3 lutego 2009 r.

Przepisy włoskie a w szczególności:

b.I    Dekret ustawodawczy 42/2004 o implementacji konwencji krajobrazowej, art. 26.

b.II    Dekret ustawodawczy 42/2004 o implementacji konwencji krajobrazowej, art. 146.

b.III    Artykuł 14b ustawy z dnia 7 sierpnia 1990 r. nr 241 konferencja służb.

b.IV    Przepis A57 rozporządzenia ministerialnego w sprawie zgodności z wymogami ochrony środowiska 223/14.

b.V    Dekret ustawodawczy 152/06 (brak kar).

b.VI    Artykuł 452c kodeksu karnego (katastrofa ekologiczna).

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 347/2013 z dnia 17 kwietnia 2013 r.

W tym względzie strona skarżąca podnosi, że wydaje się, iż nigdy nie została dokonana odpowiednia analiza kosztów i korzyści.

____________

¹     Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska (Dz.U. 2005, L 124, s. 4).

¹     Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U 2006, L 264, s. 13).

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 347/2013 z dnia 17 kwietnia 2013 r. w sprawie wytycznych dotyczących transeuropejskiej infrastruktury energetycznej, uchylające decyzję nr 1364/2006/WE oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 713/2009, (WE) nr 714/2009 i (WE) nr 715/2009 (Dz.U. 2013, L 115, s. 39).

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. 2012, L 26, s. 1).

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. 2010, L 20, s. 7).