Ανακοίνωση στην ΕΕ

 

Προσφυγή των Carlos Andrés κ.λπ. κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που ασκήθηκε στις 21 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση Τ-131/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Οι Carlos Andrés, κάτοικος Φρανκφούρτης και 8 άλλοι, εκπροσωπούμενοι από τους δικηγόρους Georges Vandersanden και Laure Levi, άσκησαν ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 21 Μαρτίου 2005, προσφυγή κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

-    να ακυρώσει το εκκαθαριστικό αποδοχών των προσφευγόντων του μηνός Ιουλίου 2004,

-    να υποχρεώσει την καθής στην καταβολή αποζημιώσεως για την αποκατάσταση της ζημίας την οποία έχουν υποστεί οι προσφεύγοντες, και η οποία συνίσταται στην καταβολή 5.000 ευρώ ανά προσφεύγοντα λόγω απωλείας αγοραστικής δυνάμεως ύστερα από την 1η Ιουλίου 2001, σε καθυστερούμενες αποδοχές αντιστοιχούσες στην αύξηση του μισθού των προσφευγόντων κατά 1,86 %, για την περίοδο από 1ης Ιουλίου 2001 μέχρι 30 Ιουνίου 2002, σε 0,92 % για την περίοδο από 1ης Ιουλίου 2002 μέχρι 30 Ιουνίου 2003 και σε 2,09 % για την περίοδο από 1ης Ιουνίου 2003 μέχρι 30 Ιουνίου 2004, εντόκως επί του ποσού των καθυστερουμένων μισθών των προσφευγόντων υπολογιζομένων από την ημερομηνία που θα έπρεπε να έχουν καταβληθεί και μέχρι την ημέρα της οριστικής καταβολής. Το σχετικό επιτόκιο πρέπει να υπολογισθεί βάσει του επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που έχει οριστεί για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, όπως ίσχυε κατά την κρίσιμη περίοδο, προσηυξημένο κατά δύο μονάδες,

-    να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Αντικείμενο της υπό κρίση διαφοράς είναι η αύξηση του μισθού που μνημονεύεται στα εκκαθαριστικά αποδοχών του Ιουλίου 2004 των προσφευγόντων, που, όπως αυτοί ισχυρίζονται, καθορίστηκε κατά παράβαση της υποχρεώσεως διαβουλεύσεως με το προσωπικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), των μεθόδων υπολογισμού σχετικά με τις γενικές προσαρμογές μισθών, όπως έχει οργανωθεί κατόπιν συμφωνίας συναφθείσας μεταξύ των κοινωνικών ετέρων (το "memorandum of understanding"). Αμφισβητείται επίσης το ότι η επίμαχη αύξηση, που ισχύει ύστερα από την απόφαση του Πρωτοδικείου της 20ής Νοεμβρίου 2003, στην υπόθεση T-63/02, Cerafogli και Poloni κατά ΕΚΤ (Συλλογή Υπ.Υπ., σ. IA-291 και II-1405), δεν είχε αναδρομικά αποτελέσματα όσον αφορά τα οικονομικά έτη 2001, 2002 και 2003.

Προς στήριξη των αξιώσεών τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν:

-    παράβαση τόσο των άρθρων 45 και 46 των Όρων Απασχολήσεως όσο και του "memorandum of understanding", καθώς και παραβίασης της αρχής της χρηστής διοικήσεως,

-    παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθώς και πρόδηλης εν προκειμένω πλάνης εκτιμήσεως. Συναφώς, διευκρινίζεται ότι οι καταρτισθέντες από την Τράπεζα πίνακες για τη δικαιολόγηση της προτάσεως σχετικά με το ποσοστό αυξήσεως του εν λόγω μισθού αποτελούν το αποτέλεσμα μη ορθής εφαρμογής των μεθόδων υπολογισμού,

-    παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

____________