Προσφυγή της 15ης Σεπτεμβρίου 2011 - Ηνωμένο Βασίλειο κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-496/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: K. Beal, barrister, και S. Ossowski, Treasury Solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει το πλαίσιο του ευρωσυστήματος για την πολιτική επίβλεψης (Eurosystem Oversight Policy Framework) της ΕΚΤ, της 5ης Ιουλίου 2011¹, καθόσον καθορίζει μέτρα συναρτώμενα προς τον τόπο της εγκαταστάσεως τα οποία πρόκειται να εφαρμοστούν σε όσα συστήματα συμψηφισμού λειτουργούν υπό την ευθύνη κεντρικών αντισυμβαλλομένων (CCP) που έχουν εγκατάσταση σε κράτη μέλη που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, το προσφεύγον προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως

Η ΕΚΤ ήταν αναρμόδια να εκδώσει την προσβαλλόμενη πράξη καθόσον δεν είχε καμία σχετική αρμοδιότητα ή δεν μπορούσε να την λάβει χωρίς να προηγηθεί η έκδοση σχετικής νομοθετικής πράξεως, π.χ. ενός κανονισμού, εκ μέρους του Συμβουλίου ή της ίδιας της ΕΚΤ.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως

Με την προσβαλλόμενη πράξη θα επιβληθεί de jure ή de facto υποχρέωση συνδεόμενη με τον τόπο της εγκαταστάσεως όσον αφορά συστήματα συμψηφισμού λειτουργούντα υπό την ευθύνη κεντρικών αντισυμβαλλομένων και μέσω των οποίων επιχειρούνται πράξεις συμψηφισμού ή διακανονισμού σε ευρώ των οποίων η ημερήσια συναλλακτική κίνηση υπερβαίνει ορισμένο όριο. Η προσβαλλόμενη πράξη είναι αντίθετη προς το σύνολο ή έκαστο εκ των άρθρων 48, 56 και/ή 63 ΣΛΕΕ, καθόσον:

α)    όσοι κεντρικοί αντισυμβαλλόμενοι έχουν εγκατάσταση σε κράτη μέλη που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη θα υποχρεωθούν να μετακινήσουν τα διαχειριστικά και ελεγκτικά τους κέντρα σε κράτη μέλη που ανήκουν στην ευρωζώνη. Επίσης θα υποχρεωθούν να συσταθούν εκ νέου ως νομικά πρόσωπα αναγνωριζόμενα από το εθνικό δίκαιο άλλου κράτους μέλους·

β)    στην περίπτωση στην οποία οι κεντρικοί αντισυμβαλλόμενοι δεν μεταβάλουν την έδρα τους, ως οφείλουν, θα αποκλειστούν εξ ολοκλήρου από την πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές αγορές των κρατών μελών της ευρωζώνης ή δεν θα έχουν πρόσβαση με τους όρους που ισχύουν για κεντρικούς αντισυμβαλλόμενους εγκατεστημένους στην επικράτεια των κρατών αυτών·

γ)    οι κεντρικοί αντισυμβαλλόμενοι που δεν έχουν εγκατάσταση στα ως άνω κράτη μέλη θα αποκλειστούν ή δεν θα έχουν πρόσβαση με τους όρους που ισχύουν για τους ημεδαπούς κεντρικούς αντισυμβαλλόμενους στα μέσα που παρέχει η ΕΚΤ ή οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες της ευρωζώνης·

δ)    ως εκ τούτου, η δυνατότητα των ως άνω κεντρικών αντισυμβαλλομένων να παρέχουν υπηρεσίες συμψηφισμού ή διακανονισμού σε ευρώ σε πελάτες τους στην Ένωση θα περιοριστεί ή θα απαγορευτεί εξ ολοκλήρου.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως

Η προσβαλλόμενη πράξη είναι αντίθετη προς τα άρθρα 101 και/ή 102 ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 106 ΣΛΕΕ και το άρθρο 13 ΣΕΕ, εφόσον:

α)    επιβάλλει τη διενέργεια του συνόλου των πράξεων συμψηφισμού σε ευρώ πέραν ενός ορισμένου ορίου από κεντρικούς αντισυμβαλλόμενους εγκατεστημένους σε κράτος μέλος της ευρωζώνης·

β)    στην πράξη επιβάλλει στις Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες να μην παρέχουν αποθεματικά σε ευρώ σε όσους κεντρικούς αντισυμβαλλόμενους δεν έχουν εγκατάσταση σε κράτη μέλη της ευρωζώνης σε περίπτωση υπερβάσεως των ορίων που καθορίζονται στην εν λόγω απόφαση.

Τέταρτος λόγος ακυρώσεως

Η υποχρέωση που επιβάλλεται στους εγκατεστημένους εκτός κρατών μελών της ευρωζώνης κεντρικούς αντισυμβαλλόμενους να αποκτήσουν χωριστή νομική προσωπικότητα και εγκατάσταση συνιστά άμεση ή έμμεση δυσμενή διάκριση λόγω εθνικότητας. Επίσης είναι αντίθετη προς την ισχύουσα στο δίκαιο της Ένωσης γενική αρχή της ισότητας καθόσον όσοι κεντρικοί αντισυμβαλλόμενοι έχουν εγκατάσταση σε διάφορα κράτη μέλη υπόκεινται σε διαφορετική μεταχείριση χωρίς να υπάρχει αντικειμενική δικαιολογία.

Πέμπτος λόγος ακυρώσεως

Το Ηνωμένο Βασίλειο, χωρίς να αναλαμβάνει το βάρος να αποδείξει την έλλειψη λόγων δημοσίου συμφέροντος που να δικαιολογούν την επιβολή των ως άνω περιορισμών (βάρος το οποίο φέρει η ΕΚΤ προκειμένου να αποδείξει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή μιας τέτοιας παρεκκλίσεως, εφόσον βεβαίως την επικαλείται), υποστηρίζει ότι οποιαδήποτε προβαλλόμενη από την ΕΚΤ δικαιολογία αναγόμενη σε εκτιμήσεις πολιτικής φύσεως δεν μπορεί να είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας, δεδομένου ότι υφίστανται λιγότερο επαχθή μέσα για να διασφαλιστεί η εποπτεία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που έχουν έδρα εντός της Ένωσης αλλά εκτός της ευρωζώνης.

____________

¹ - Δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα της ΕΚΤ στις 5 Ιουλίου 2011.