Προσφυγή της 1ης Αυγούστου 2014 – EAEPC κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-574/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: European Association of Euro Pharmaceutical Companies (EAEPC) (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: J. Buendía Sierra, L. Ortiz Blanco, Á. Givaja Sanz και M. Araujo Boyd, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή,

να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 27ης Μαΐου 2014 στην υπόθεση αριθ. COMP/AT.36957 Glaxo Wellcome,

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να φέρει τα δικαστικά της έξοδα, καθώς και τα έξοδα στα οποία η EAEPC ενδεχομένως θα υποβληθεί συνεπεία της δίκης αυτής.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2014) 3654 τελικό της 27ης Μαΐου 2014 στην υπόθεση COMP/AT.36957 – Glaxo Wellcome, με την οποία η Επιτροπή απέρριψε την καταγγελία της προσφεύγουσας αρνούμενη να διεξαγάγει περαιτέρω έρευνα σχετικά με την προβαλλόμενη παράβαση εκ μέρους της Glaxo Wellcome SA, νυν GlaxoSmithKline SA, του άρθρου 101 ΣΛΕΕ υπό το φως των δικαστικών αποφάσεων της 27ης Σεπτεμβρίου 2006, GlaxoSmithKline Services κατά Επιτροπής (T-168/01, ECR, EU:T:2006:265) και της 6ης Οκτωβρίου 2009, GlaxoSmithKline Services κατά Επιτροπής (C-501/06 P, C-513/06 P, C-515/06 P και C-519/06 P, ECR, EU:C:2009:610).

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά παράβαση των άρθρων 101, 105 και 266 ΣΛΕΕ και του άρθρου 7 του κανονισμού 1/2003 θεωρώντας ότι το αποτέλεσμα της δικαστικής αποφάσεως GlaxoSmithKline Services κατά Επιτροπής (EU:C:2009:610) συνίσταται στο ότι η αρχική απόφαση του 2001 κρίθηκε άκυρη και ότι η κατάσταση έπρεπε να θεωρείται ως εάν η Επιτροπή ουδέποτε εξέδωσε την απόφαση του 2001. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωσή της διατυπώσεως επαρκούς αιτιολογίας, καθώς και την υποχρέωσή της να ακούσει την προσφεύγουσα επί του ζητήματος αυτού προτού εκδώσει οριστική απόφαση.Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβαίνει το άρθρο 101 ΣΛΕΕ ή ότι η Επιτροπή παρέλειψε να εκπληρώσει την υποχρέωσή της αιτιολογήσεως κατά την εκτίμηση του αν η υπόθεση παρουσιάζει ενδιαφέρον για την ΕΕ. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι η Επιτροπή προσέβαλε το θεμελιώδες δικαίωμα ακροάσεως της προσφεύγουσας.Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι στην προβαλλόμενη απόφαση δεν αναλύθηκαν όλα τα πραγματικά και νομικά ζητήματα.