Language of document :

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Fővárosi Törvényszék (Ουγγαρία) στις 22 Απριλίου 2022 – CH κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Υπόθεση C-279/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: CH

Καθής: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 2 της οδηγίας 2013/34/ΕΕ 1 την έννοια ότι το πεδίο εφαρμογής της δεν καλύπτει τους ιδιώτες, αλλά περιλαμβάνει μόνον τις εταιρίες και άλλες μορφές επιχειρήσεων που απαριθμούνται στα παραρτήματά της Ι και ΙΙ;

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, σημαίνει τούτο ότι οι διατάξεις της οδηγίας 2013/34/ΕΕ που επιβάλλουν υποχρεώσεις δεν μπορούν να εφαρμοστούν στους ιδιώτες, δηλαδή ότι οι υποχρεώσεις οι οποίες επιβάλλονται στις επιχειρήσεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της δεν μπορούν να επιβληθούν στους ιδιώτες και να θεωρηθούν ως βαρύνουσες τους ιδιώτες κατά την εξέταση των φορολογικών τους υποχρεώσεων;

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο προηγούμενο ερώτημα, ενεργεί η φορολογική αρχή κράτους μέλους σύμφωνα με τις λογιστικές αρχές καθώς και με τον σκοπό και τη λειτουργία της υποχρέωσης δημοσίευσης, όπως καθορίζονται στα άρθρα 4, 30 και 33 της οδηγίας 2013/34/ΕΕ, με το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, το οποίο αναγνωρίζεται ως γενική αρχή του δικαίου από το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης, και με τις θεμελιώδεις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της αναλογικότητας, όταν, βάσει των διατάξεων του νόμου περί λογιστικών στοιχείων, διαπιστώνει διαφορά φόρου που βαρύνει έναν ιδιώτη για τον λόγο και μόνον ότι ο ιδιώτης αυτός δεν είναι σε θέση να παράσχει στη φορολογική αρχή όλα τα λογιστικά έγγραφα μιας ανεξάρτητης από αυτόν εταιρίας προκειμένου να αποδείξει ότι χρησιμοποίησε προς το συμφέρον της εν λόγω εταιρίας, ως εργοδότριας, ποσά μετρητών, στο πλαίσιο της εργασίας του, τα οποία διαχειρίστηκε βάσει οδηγιών ή κατόπιν εντολής, με αποτέλεσμα η φορολογική αρχή να κρίνει, εις βάρος του ιδιώτη, ότι λείπουν δικαιολογητικά έγγραφα τα οποία ο ιδιώτης δεν οφείλει να έχει στη διάθεσή του και, εξάλλου, δεν μπορεί να έχει στη διάθεσή του λόγω αντικειμενικών εμποδίων, εξυπακουομένου ότι οι ετήσιες οικονομικές καταστάσεις της εταιρίας είναι δημοσίως διαθέσιμες λόγω της υποχρέωσης δημοσίευσης που υπέχουν οι επιχειρήσεις;

Μπορούν οι διατάξεις της οδηγίας 2013/34/ΕΕ –ιδίως το προοίμιό της και τα άρθρα 4, 6, 30 και 33– να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η τήρηση των υποχρεώσεων που προβλέπουν τα άρθρα αυτά δημιουργεί νόμιμο τεκμήριο συμφωνίας του περιεχομένου των ετήσιων οικονομικών καταστάσεων προς τις θεμελιώδεις αρχές της λογιστικής, ιδίως προς τις αρχές της ειλικρίνειας και της αιτιολόγησης;

Ενεργεί η φορολογική αρχή σύμφωνα με τα άρθρα 4, 6, 30 και 33 της οδηγίας 2013/34/ΕΕ, καθώς και με το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη που κατοχυρώνεται στο άρθρο 47 του Χάρτη και με τη θεμελιώδη αρχή της ασφάλειας δικαίου, όταν, χωρίς να ανατρέψει το νόμιμο τεκμήριο συμφωνίας που δημιουργεί η τήρηση των διατάξεων της οδηγίας και χωρίς να εξετάσει το περιεχόμενο της δήλωσης, αρνείται να δεχθεί τις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις που έχει δημοσιεύσει η εταιρία ως απόδειξη του περιεχομένου τους, τούτο δε για τον λόγο ότι οι οικονομικές αυτές καταστάσεις δεν αρκούν για να αποδειχθεί το περιεχόμενο αυτό με αξιόπιστο τρόπο –δηλαδή για να αποδειχθεί ότι ο ιδιώτης επέστρεψε στην εταιρία τα ποσά που έλαβε–, αλλά ότι όλα τα λογιστικά έγγραφα της εταιρίας είναι αναγκαία για τον σκοπό αυτό;

____________

1     Οδηγία 2013/34/EE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις, τις ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις και συναφείς εκθέσεις επιχειρήσεων ορισμένων μορφών, την τροποποίηση της οδηγίας 2006/43/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και την κατάργηση των οδηγιών 78/660/EOK και 83/349/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2013, L 182, σ. 19).