WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 8 lipca 2010 r.

Sprawa T‑368/09 P

Roberto Sevenier

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Rezygnacja – Odmowa udzielenia przez Komisję zgody na wycofanie rezygnacji i wystąpienie do komitetu ds. inwalidztwa – Termin do złożenia zażalenia – Przekroczenie terminu – Brak usprawiedliwionego błędu

Przedmiot: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 8 lipca 2009 r. w sprawie F‑62/08 Sevenier przeciwko Komisji, Zb.Orz.Sp s. I‑A‑1‑249, II‑A‑1‑1351, mające na celu uchylenie tego postanowienia.

Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. Roberto Sevenier pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w niniejszej instancji.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Dorozumiana decyzja odmowna w sprawie wniosku niezakwestionowana w terminie

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin – Prekluzja – Usprawiedliwiony błąd – Pojęcie

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

3.      Odwołanie – Zarzuty – Zarzut przeinaczenia dowodów

1.      Wyraźna decyzja odmowna w sprawie wniosku wydana po tym, jak zapadła dorozumiana decyzja odmowna w sprawie tego samego wniosku, ma charakter aktu wyłącznie potwierdzającego, a zatem nie powoduje ponownego rozpoczęcia biegu terminu do wniesienia zażalenia dla zainteresowanego, jako że art. 91 ust. 3 tiret drugie regulaminu pracowniczego, który stanowi, że „jeśli po dorozumianym odmownym rozstrzygnięciu zażalenia, przed upływem terminu do wniesienia skargi, zostanie wydana wyraźna decyzja o jego odmownym rozstrzygnięciu, termin wniesienia skargi zaczyna biec od początku”, nie można zastosować przez analogię do etapu składania wniosku, przed złożeniem zażalenia.

(zob. pkt 29)

Odesłanie: Sąd, sprawa T‑200/99 Martinelli przeciwko Komisji, 17 listopada 2000 r., RecFP s. I‑A‑253, II‑1161, pkt 11 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      Zgodnie z art. 91 ust. 2 regulaminu pracowniczego skarga do sądu Unii jest dopuszczalna jedynie pod warunkiem, że do organu powołującego złożono uprzednio na akt niekorzystny zażalenie zgodnie z art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego w przewidzianym do tego terminie. Określone w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego terminy dotyczące postępowania poprzedzającego wniesienie skargi stanowią bezwzględną przesłankę procesową, a nie zarzut podlegający uznaniu stron lub sądu, ponieważ zostały one ustanowione w celu zapewnienia przejrzystości i pewności stosunków prawnych. Skargę złożoną po terminie należy odrzucić jako niedopuszczalną, chyba że skarżący może powołać się w szczególności na usprawiedliwiony błąd. Błąd taki może bowiem stanowić uzasadnienie dla wniesienia zażalenia z przekroczeniem terminu.

Pojęcie usprawiedliwionego błędu odnosi się do wyjątkowych okoliczności, w szczególności gdy instytucja zachowała się w sposób, który sam w sobie lub w decydującej mierze przyczynił się do powstania zrozumiałej wątpliwości u podmiotu, który działa w dobrej wierze i dochowuje należytej staranności wymaganej od dostatecznie poinformowanej osoby. W takich okolicznościach administracja nie może bowiem wywodzić korzyści z faktu, iż sama naruszyła zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, który to fakt leżał u podstaw błędu popełnionego przez dany podmiot.

(zob. pkt 42, 43, 46, 57)

Odesłanie: Sąd, ww. sprawa Martinelli przeciwko Komisji, pkt 10 i przytoczone tam orzecznictwo; Sąd, sprawa T‑208/00 Barleycorn Mongolue i Boixader Rivas przeciwko Parlamentowi i Radzie, 2 maja 2001 r., RecFP s. I‑A‑103, II‑479, pkt 29; Sąd, sprawa T‑271/08 P Boudova i in. przeciwko Komisji, 16 września 2009 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑71, II‑B‑1‑441, pkt 71, 72 i przytoczone tam orzecznictwo

3.      Gdy wnoszący odwołanie zarzuca przeinaczenie dowodów przez sąd orzekający w pierwszej instancji, winien on dokładnie wskazać, które dowody zostały jego zdaniem przeinaczone przez sąd, oraz wykazać błędy w analizie, które w jego opinii doprowadziły sąd orzekający w pierwszej instancji do takiego przeinaczenia.

(zob. pkt 53)

Odesłanie: Trybunał, sprawy połączone C‑204/00 P, C‑205/00 P, C‑211/00 P, C‑213/00 P, C‑217/00 P i C‑219/00 P Aalborg Portland i in. przeciwko Komisji, 7 stycznia 2004 r., Rec. s. I‑123, pkt 50; Trybunał, sprawa C‑167/06 P Komninou i in. przeciwko Komisji, 25 października 2007 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 41