Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Haparanda tingsrätt (Σουηδία) στις 27 Δεκεμβρίου 2010 - Åklagaren κατά Hans Åkerberg Fransson

(Υπόθεση C-617/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Αιτούν δικαστήριο

Haparanda tingsrätt (Σουηδία).

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Κατηγορούσα αρχή: Åklagaren.

Κατηγορούμενος: Hans Åkerberg Fransson.

Προδικαστικά ερωτήματα

Κατά το σουηδικό δίκαιο, η δυνατότητα εθνικού δικαστηρίου να μην εφαρμόζει εθνικές διατάξεις για τις οποίες υπάρχει υπόνοια ότι παραβιάζουν την αρχή ne bis in idem του άρθρου 4 του πρόσθετου πρωτοκόλλου αριθ. 7 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως, της 4ης Νοεμβρίου 1950, για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ), και συνεπώς υπόνοια ότι παραβαίνουν επίσης το άρθρο 50 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7ης Δεκεμβρίου 2000 (στο εξής: Χάρτης ΕΕ), εξαρτάται από την ύπαρξη σαφούς περί τούτου ενδείξεως στην ΕΣΔΑ ή στη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Είναι μια τέτοια προϋπόθεση της εθνικής νομοθεσίας για τη μη εφαρμογή εθνικών διατάξεων σύμφωνη προς το δίκαιο της Ένωσης, και ειδικότερα προς τις γενικές αρχές του, μεταξύ άλλων της υπεροχής και του άμεσου αποτελέσματος του δικαίου της Ένωσης;

Εμπίπτει το παραδεκτό της ποινικής δίωξης για φορολογικό αδίκημα στην αρχή ne bis in idem του άρθρου 4 του πρόσθετου πρωτοκόλλου αριθ. 7 της ΕΣΔΑ και του άρθρου 50 του Χάρτη ΕΕ, όταν συγκεκριμένη χρηματική κύρωση (επιβολή προσαύξησης φόρου) έχει προηγουμένως επιβληθεί στον κατηγορούμενο στο πλαίσιο διοικητικής διαδικασίας για την ίδια πράξη παροχής ψευδών στοιχείων;

Επηρεάζεται η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα από το γεγονός ότι πρέπει να υπάρχει συντονισμός των εν λόγω κυρώσεων κατά τρόπον ώστε τα ποινικά δικαστήρια να δύνανται να μειώσουν την ποινή στο πλαίσιο της ποινικής δίκης, για τον λόγο ότι έχει επιβληθεί επίσης προσαύξηση φόρου λόγω της ίδιας πράξης παροχής ψευδών στοιχείων;

Υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να επιτρέπεται, εντός του πεδίου εφαρμογής της αρχής ne bis in idem που μνημονεύθηκε στο δεύτερο ερώτημα, να αποφασισθεί η επιβολή πρόσθετων κυρώσεων στο πλαίσιο νέας διαδικασίας που αφορά την ίδια πράξη, η οποία έχει εξεταστεί και έχει οδηγήσει σε απόφαση περί επιβολής κυρώσεων στον αυτουργό. Αν στο δεύτερο ερώτημα δοθεί καταφατική απάντηση, πληρούνται οι βάσει της αρχής ne bis in idem προϋποθέσεις για την επιβολή πλειόνων κυρώσεων σε χωριστές διαδικασίες, όταν κατά τη μεταγενέστερη διαδικασία διενεργείται νέα και αυτοτελής σε σχέση με την προγενέστερη διαδικασία εξέταση των πραγματικών περιστατικών της υποθέσεως;

Το σουηδικό σύστημα της επιβολής προσαύξησης φόρου και της εξέτασης της ποινικής ευθύνης για φορολογικό αδίκημα σε χωριστές διαδικασίες αιτιολογείται από μια σειρά από λόγους γενικού συμφέροντος, οι οποίοι περιγράφονται λεπτομερέστερα στη συνέχεια. Αν στο δεύτερο ερώτημα δοθεί καταφατική απάντηση, είναι ένα σύστημα όπως το σουηδικό σύμφωνο προς την αρχή ne bis in idem, σε περίπτωση που θα ήταν δυνατόν να θεσπιστεί ένα σύστημα το οποίο δεν θα εμπίπτει στην αρχή ne bis in idem, χωρίς να είναι αναγκαίο να αποκλειστεί ούτε η επιβολή προσαύξησης φόρου ούτε η καταδίκη για φορολογικό αδίκημα, με μεταφορά, στις περιπτώσεις που στοιχειοθετείται η ευθύνη για φορολογικό αδίκημα, της αρμοδιότητας επιβολής προσαύξησης φόρου από τη Skatteverket, καθώς και, κατά περίπτωση, από τα διοικητικά δικαστήρια, στα ποινικά δικαστήρια, συνδέοντάς τη με την εξέταση της κατηγορίας για φορολογικό αδίκημα;

____________