Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Haparanda Tingsrätten (Szwecja) w dniu 27 grudnia 2010 r. - Åklagaren przeciwko Hansowi Åkerbergowi Franssonowi

(Sprawa C-617/10)

Język postępowania: szwedzki

Sąd krajowy

Haparanda Tingsrätten

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Åklagaren

Strona pozwana: Hans Åkerberg Fransson

Pytania prejudycjalne

Zgodnie z prawem szwedzkim sąd tego państwa może nie zastosować przepisu prawa krajowego, co do którego podejrzewa, że narusza on zasadę ne bis in idem, o której mowa w art. 4 protokołu dodatkowego nr 7 do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej dnia 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej "EKPCz"), a w związku z tym również art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, z dnia 7 grudnia 2000 r. (zwanej dalej "Kartą"), tylko pod warunkiem istnienia po temu wyraźnej podstawy w EKPCz lub orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Czy tego rodzaju warunek obowiązujący w prawie krajowym dla niestosowania przepisów tego prawa jest zgodny z prawem Unii Europejskiej, a w szczególności jego zasadami ogólnymi, w tym zasadą pierwszeństwa i zasadą bezpośredniej skuteczności?

Czy dopuszczalność oskarżenia o przestępstwo skarbowe, w sytuacji gdy na podatnika nałożono już uprzednio, w postępowaniu administracyjnym, określone sankcje finansowe (dodatkowe zobowiązanie podatkowe) za ten sam czyn, polegający na podaniu informacji niezgodnych z prawdą, podlega zasadzie ne bis in idem, o której mowa w art. 4 protokołu dodatkowego nr 7 do EKPCz i art. 50 Karty?

Czy na odpowiedź na pytanie 2 ma wpływ okoliczność, że sankcje te muszą zostać ujednolicone, w taki sposób, iż sądy mają prawo obniżyć karę nałożoną w postępowaniu karnym, z tego względu że na podatnika nałożono już dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ten sam czyn, polegający na podaniu informacji niezgodnych z prawdą?

W pewnych okolicznościach zasada ne bis in idem, przytoczona w pytaniu 2, dopuszcza nałożenie dodatkowych sankcji w nowym postępowaniu dotyczącym tego samego czynu, który był już przedmiotem postępowania i doprowadził do nałożenia sankcji na jednostkę. Czy, w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 2, warunki dopuszczające nałożenie wielu sankcji w oddzielnych postępowaniach zgodnie z zasadą ne bis in idem są spełnione, jeżeli w nowym postępowaniu rozpatrywane są ponownie i w sposób niezależny okoliczności sprawy?

Szwedzki system polegający na nakładaniu dodatkowych zobowiązań podatkowych i rozpatrywaniu odpowiedzialności karnoskarbowej w odrębnych postępowania uzasadniony jest licznymi względami interesu ogólnego, opisanych szczegółowo poniżej. Czy, w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 2, system tego rodzaju, jak system szwedzki jest zgodny z zasadą ne bis in idem, jeżeli możliwe jest ustanowienie systemu nie podlegającego zasadzie ne bis in idem bez konieczności rezygnacji z nakładania dodatkowego zobowiązania podatkowego albo z rozstrzygania o odpowiedzialności karnoskarbowej, poprzez, jeżeli odpowiedzialność karnoskarbowa wchodzi w grę, przeniesienie orzekania o dodatkowym zobowiązaniu podatkowym ze Skatteverket i ewentualnie sądów administracyjnych i powierzenie tego zadania sądom powszechnym przy okazji rozpatrywania oskarżenia o przestępstwa skarbowe?

____________