Προσφυγή της 27ης Ιουνίου 2012 - CD κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-646/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: CD (Μινσκ, Λευκορωσία) (εκπρόσωπος: M. Michalauskas, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει, κατά το μέρος που αφορά τον προσφεύγοντα, την απόφαση 2011/666/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 10ης Οκτωβρίου 2011, για τροποποίηση της αποφάσεως 2010/639/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου σχετικά με περιοριστικά μέτρα εις βάρος ορισμένων αξιωματούχων της Λευκορωσίας·

να ακυρώσει, κατά το μέρος που αφορά τον προσφεύγοντα, τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1000/2011 του Συμβουλίου, της 10ης Οκτωβρίου 2011, που εκδόθηκε κατ' εφαρμογήν του άρθρου 8α, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 765/2006 σχετικά με περιοριστικά μέτρα εις βάρος ορισμένων αξιωματούχων της Λευκορωσίας·

να ακυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου της 11ης Νοεμβρίου 2011 να μη διαγράψει τον προσφεύγοντα από το παράρτημα III A της αποφάσεως 2010/639/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα εις βάρος ορισμένων αξιωματούχων της Λευκορωσίας, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 2011/69/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 31ης Ιανουαρίου 2011·

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων διατυπώνει πέντε λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει ανεπάρκεια αιτιολογίας και προσβολή του δικαιώματος άμυνας, δεδομένου ότι η αιτιολογία των προσβαλλομένων πράξεων δεν παρέχει τη δυνατότητα στον μεν προσφεύγοντα να αμφισβητήσει ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου το κύρος τους, στο δε Γενικό Δικαστήριο να ασκήσει τον έλεγχό του επί της νομιμότητάς τους.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλει παραβίαση της αρχής της προσωπικής ευθύνης, δεδομένου ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις αναγνωρίζουν ευθύνη και επιβάλλουν κυρώσεις χωρίς να στοιχειοθετούν προσωπική ανάμειξη του προσφεύγοντος στα πραγματικά περιστατικά που δικαιολογούν τις κυρώσεις αυτές.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει έλλειψη νομικής βάσεως, δεδομένου ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν αποδεικνύουν την ύπαρξη κανόνα του θετικού δικαίου τον οποίο παρέβη ο προσφεύγων.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει πλάνη εκτιμήσεως, δεδομένου ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις ουδόλως δικαιολογούνται από πραγματικά περιστατικά.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει μη τήρηση της αρχής της αναλογικότητας, δεδομένου ότι η προσωπική ανάμειξη του προσφεύγοντος στη συλλογική απόφαση για την οποία του επιβλήθηκε κύρωση δεν είναι τόσο σημαντική όσο η κύρωση.

____________