POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(trzecia izba)

z dnia 29 marca 2007 r.

Sprawa F-39/06

Olivier Chassagne

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Urzędnicy – Wynagrodzenie – Koszty corocznej podróży – Przepisy mające zastosowanie wobec urzędników pochodzących z francuskiego departamentu zamorskiego – Artykuł 8 załącznika VII do regulaminu pracowniczego w brzmieniu zmienionym – Skarga oczywiście pozbawiona podstaw prawnych

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której O. Chassagne żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Komisji oddalającej zażalenie złożone w dniu 23 września 2005 r. na rozliczenie wynagrodzenia za lipiec 2005 r., a także zasadniczo stwierdzenie nieważności tego rozliczenia wynagrodzenia, a po drugie, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i odszkodowania za poniesioną szkodę materialną.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokryje własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Regulamin pracowniczy – Zmiana

(regulamin pracowniczy urzędników; rozporządzenie Rady nr 723/2004)

2.      Urzędnicy – Skarga – Skarga dotycząca zwrotu kosztów corocznych podróży urzędnika

(art. 241 WE, art. 299 ust. 2, 3 WE; regulamin pracowniczy urzędników, art. 91; załącznik VII, art. 8)

1.      Nie można zarzucać nieprawidłowości w przyjęciu rozporządzenia wspólnotowego zmieniającego regulamin pracowniczy urzędników ze względu na brak publikacji wersji skonsolidowanej przepisów regulujących sytuację urzędników instytucji Unii Europejskiej. Ważność rozporządzenia zależy bowiem od jego prawidłowej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a więc wymogu formalnego, który został spełniony zarówno w odniesieniu do pierwotnego rozporządzenia ustanawiającego regulamin pracowniczy, jak i rozporządzeń zmieniających go później, włącznie z ostatnią zmianą w rozporządzeniu nr 723/2004. W każdym razie wersja skonsolidowana jest dostępna na stronie internetowej Komisji, a poza tym regulamin jest zazwyczaj wręczany w wersji drukowanej każdemu urzędnikowi w momencie podjęcia przez niego obowiązków. Co więcej, żaden przepis prawa nie ustanawia obowiązku publikowania skonsolidowanych tekstów regulaminu pracowniczego czy prac skutkujących zmianą regulaminu pracowniczego w przyszłości ani też nie określa formy, w jakiej muszą być ogłaszane informacje adresowane do personelu, tak samo jak żadne postanowienie nie uzależnia ważności przepisów regulaminu pracowniczego od takiej ich publikacji. Podobny wniosek nasuwa się w odniesieniu do zarzucanego niepoinformowania obywateli Unii Europejskiej o skonsolidowanej wersji zmienionego regulaminu pracowniczego. Zatem nie można zarzucać, że zmieniony regulamin pracowniczy rozumiany jako całość narusza zasady przejrzystości, demokracji i pewności prawa.

(zob. pkt 22–25)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑100/92 La Pietra przeciwko Komisji, 15 marca 1994 r., RecFP s. I‑A‑83, II‑275, pkt 45

Sąd do Spraw Służby Publicznej: sprawa F‑43/05 Chassagne przeciwko Komisji 23 stycznia 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 109, 110

2.      W ramach sporu dotyczącego zwrotu kosztów corocznych podróży urzędnika Wspólnot Europejskich skarżący nie może powoływać się na niezgodność z prawem rozporządzenia dotyczącego europejskiej służby publicznej ze względu na to, że rozporządzenie to nie zawiera szczególnych przepisów w odniesieniu do terytoriów wskazanych w art. 299 WE ust. 2 i 3, gdyż kwestia zwrotu kosztów znajduje się poza zakresem wymienionych przepisów traktatu.

(zob. pkt 27)