Προσφυγή της 14ης Σεπτεμβρίου 2010 - Westfälische Drahtindustrie κ.λπ. κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-393/10)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: Westfälische Drahtindustrie GmbH (Hamm, Γερμανία), Westfälische Drahtindustrie Verwaltungsgesellschaft mbH & Co. KG (Hamm), Pampus Industriebeteiligungen GmbH & Co. KG (Iserlohn, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Stadler, δικηγόρος)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το άρθρο 1, σημείο 8, στοιχεία α΄ και β΄, της αποφάσεως, καθόσον διαπιστώνει ότι οι δύο πρώτες προσφεύγουσες ευθύνονται για παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ η οποία έλαβε χώρα πριν τις 12 Μαΐου 1997·
να ακυρώσει το άρθρο 2 της αποφάσεως, καθόσον υποχρεώνει και τις τρεις προσφεύγουσες να καταβάλουν, ως ευθυνόμενες εις ολόκληρον, πρόστιμο ύψους 15 485 000 ευρώ, τις δύο πρώτες προσφεύγουσες να καταβάλουν, ως ευθυνόμενες εις ολόκληρον, πρόστιμο ύψους 30 115 000 ευρώ και την πρώτη προσφεύγουσα να καταβάλει πρόστιμο ύψους 10 450 000 ευρώ·
επικουρικώς, να μειώσει προσηκόντως το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις προσφεύγουσες με το άρθρο 2 της αποφάσεως·
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Οι προσφεύγουσες βάλλουν κατά της αποφάσεως C(2010) 4387 τελικό της Επιτροπής, της 30ής Ιουνίου 2010, στην υπόθεση COMP/38.344 - Χάλυβας προέντασης. Με την προσβαλλόμενη απόφαση επιβλήθηκαν στις προσφεύγουσες και σε άλλες επιχειρήσεις πρόστιμα λόγω παραβάσεως του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ. Κατά την Επιτροπή, οι προσφεύγουσες συμμετείχαν σε διαρκή συμφωνία και/ή σε εναρμονισμένη πρακτική στον τομέα του χάλυβα προέντασης στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς και του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου.
Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους ακυρώσεως.
Οι προσφεύγουσες προβάλλουν, με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, παράβαση του άρθρου 25, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003
1 διότι εσφαλμένως θεωρήθηκε ότι συμμετείχαν σε ενιαία και διαρκή παράβαση.
Στο πλαίσιο του δεύτερου λόγου ακυρώσεως, προβάλλουν επικουρικώς παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003 λόγω παραβιάσεως σημαντικών αρχών της επιμετρήσεως των προστίμων, δεδομένου ότι η καθής υπολόγισε τη διάρκεια της παραβάσεως προσθέτοντας και την περίοδο κατά την οποία η σύμπραξη διήρχετο κρίση.
Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η καθής παρέβη το άρθρο 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003, διότι χρησιμοποιώντας εις βάρος τους τα στοιχεία που περιέχονταν στην αίτησή τους για μείωση του προστίμου παραβίασε τις αρχές της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της αυτοδεσμεύσεως της διοικήσεως.
Στο πλαίσιο του τέταρτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του κανονισμού 1/2003, διότι η καθής υπέπεσε σε πολλά σφάλματα κατά την εκτίμηση της σοβαρότητας της παραβάσεως.
Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν παράβαση του άρθρου 23 του κανονισμού 1/2003 και παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως κατά το άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο γ΄, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συναφώς, ισχυρίζονται ότι η καθής κατά την επιμέτρηση του προστίμου παρεξέκλινε αυθαίρετα από τη μέθοδο υπολογισμού την οποία εξέθετε στην προσβαλλόμενη απόφαση.
Στο πλαίσιο του έκτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι κατά την επιμέτρηση του προστίμου η καθής παρέβη το άρθρο 23 του κανονισμού 1/2003 υπερβαίνοντας τα άκρα όρια της διακριτικής της ευχέρειας και παραβιάζοντας την αρχή της αναλογικότητας.
Στο πλαίσιο του εβδόμου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες προβάλλουν παράβαση του άρθρου 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και του άρθρου 41, παράγραφος 2, στοιχείο γ΄, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι η καθής δεν αιτιολόγησε την προσβαλλόμενη απόφαση ως προς ουσιώδη σημεία της.
Τέλος, με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται η αιτίαση ότι η καθής προσέβαλε το δικαίωμα των προσφευγουσών σε νόμιμη ακρόαση κατά το άρθρο 27 του κανονισμού 1/2003 και το άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι δεν άκουσε τις προσφεύγουσες ως προς ουσιώδη ζητήματα.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).