Skarga wniesiona w dniu 12 kwietnia 2013 r. – Rubinum przeciwko Komisji
(Sprawa T-201/13)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Rubinum, SA (Rubí, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci C. Bittner i P.-C. Scheel)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 288/2013;
obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/20031
Skarżąca podnosi w tym kontekście, że zaskarżona decyzja jest oparta w szczególności na art. 13 ust. 2 rozporządzenia nr 1831/2003 i że przesłanki określone w tym przepisie nie zostały spełnione w niniejszym przypadku. Wskazuje ona w szczególności na to, że zaskarżone rozporządzenie bazuje tylko na założeniach i że faktycznie nie stwierdzono konkretnie ani przenoszenia odporności na antybiotyki, ani wytwarzania toksyn przez rozpatrywaną mieszankę.
Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 1831/2003
Skarżąca twierdzi w tym miejscu, że jej wniosek złożony na podstawie art. 10 ust. 2 w związku z art. 7 rozporządzenia nr 1831/2003 Komisja powinna była rozstrzygnąć zgodnie z art. 9 ust. 1 tego rozporządzenia.
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 5 ust. 2 rozporządzenia nr 1831/2003
Skarżąca podnosi w tym kontekście, że w szeregu procedur zezwolenia odpowiednio i wystarczająco udowodniła, że produkowany przez nią dodatek paszowy zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia nr 1831/2003 nie ma szkodliwych skutków dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska. Poza tym Komisja i EFSA nie obaliły tych dowodów.
Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 6 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Skarżąca podnosi tu, że u podstaw zaskarżonego rozporządzenia brak jest prawidłowej i pełnej analizy ryzyka.Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 178/2002Skarżąca twierdzi tu między innymi, że Komisja nie może też uzasadniać zaskarżonego rozporządzenia zasadą ostrożności, o której mowa w art. 7 rozporządzenia nr 178/2002. Poza tym twierdzi, że zaskarżone rozporządzenie również przy uwzględnieniu zasady ostrożności narusza wymogi art. 7 ust. 2 rozporządzenia 178/2002.Zarzut szósty dotyczący naruszenia ogólnych zasad prawa UniiSkarżąca zarzuca w tym kontekście naruszenie prawa do wysłuchania, prawa do sprawiedliwego postępowania oraz zasady proporcjonalności.Zarzut siódmy dotyczący naruszenia art. 19 rozporządzenia nr 1831/2003W
tym miejscu zarzuca się, że Komisja nie dochowała dwumiesięcznego terminu przewidzianego w art. 19 rozporządz
enia nr 1831/2003 na kontrolę decyzji lub zaniechać EFSA i że wniosek skarż
ącej o weryfikację stanowiska EFSA rozstrzygnęła dopiero po przyjęciu zaskarżonego rozporządzenia.
________________________1 Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (Dz.U. L 268, s. 29). Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europej
skiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne
zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresi