Skarga wniesiona w dniu 27 maja 2010 r. - Republika Węgierska przeciwko Komisji Europejskiej
(Sprawa T-240/10)
Język postępowania: węgierski
Strony
Strona skarżąca: Republika Węgierska (przedstawiciele: M. Fehér, K. Szíjjártó, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2010/135/UE z dnia 2 marca 2010 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu, zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, produktu ziemniaczanego (Solanum tuberosum L. linii EH92-527-1) zmodyfikowanego genetycznie w celu zwiększenia zawartości amylopektyny stanowiącej składnik skrobi, [notyfikowana jako dokument nr C(2010) 1193];
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2010/136/UE z dnia 2 marca 2010 r. zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady paszy produkowanej z genetycznie zmodyfikowanego ziemniaka EH92-527-1 (BPS-25271-9) i przypadkowego lub technicznie nieuniknionego występowania [przypadkowe lub technicznie nieuniknione występowanie tego] ziemniaka w produktach żywnościowych i innych produktach paszowych [notyfikowana jako dokument nr C (2010) 1196];
tytułem ewentualnym, w przypadku oddalenia skargi o stwierdzenie nieważności decyzji 2010/136/UE, stwierdzenie nieważności jej art. 2, lit. b) i c);
obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca kwestionuje decyzje Komisji 2010/135/UE
1 i 2010/136/UE
2 z dnia 2 marca 2010 r.
W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi tytułem pierwszego zarzutu, że Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie i naruszyła zasadę ostrożności zezwalając na wprowadzanie do obrotu genetycznie zmodyfikowanego ziemniaka o nazwie "Amflora" (zwanego dalej "ziemniakiem GM"), pomimo, iż w trakcie oceny zagrożeń pojawiły się uzasadnione obawy, które należy rozumieć w ten sposób, że - uwzględniając cel polegający na zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony zdrowia i środowiska - zezwolenie mogło wywołać szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko naturalne. Zdaniem skarżącej zezwolenie na wprowadzenie do obrotu opiera się na nieuzasadnionej lub niewystarczającej pod wieloma względami ocenie zagrożenia, co ma wpływ na zgodność decyzji z prawem.
Co się tyczy zagrożeń dla zdrowia wywoływanych przez ziemniaka GM będącego przedmiotem sporu, skarżąca twierdzi, że gen markerowy odporności na antybiotyki występujący w ziemniaku GM i przenoszenie tego genu z roślin GM na bakterie przedstawiają zagrożenie zarówno dla zdrowia ludzi i zwierząt, jak również dla środowiska naturalnego, w związku z czym, uwzględniając w szczególności obowiązek zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia i środowiska oraz istnienie co najmniej znacznego braku pewności naukowej dotyczącej zagrożeń, jest niedopuszczalna sytuacja, że Komisja nie zaradziła temu brakowi pewności w przekonujący sposób. Skarżąca wyprowadza z powyższego wniosek, iż zezwolenie na wprowadzenie do obrotu jest sprzeczne z zasadą ostrożności i narusza art. 4 ust. 2 dyrektywy 2001/18/WE
3 stanowiący konkretny prawny wyraz tej zasady. Ponadto, opinia naukowa wydana przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), która posłużyła za podstawę decyzji Komisji, również sprzeczna jest ze stanowiskiem, jakie wyrażają w tym względzie Światowa Organizacja Zdrowia, Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt i Europejska Agencja Leków.
Zdaniem skarżącej ocena zagrożeń dla środowiska naturalnego związanych z ziemniakiem GM jest niewystarczająca lub niewłaściwa, uwzględniając:
brak badań w terenie dotyczących wszystkich rejonów biogeograficznych Unii Europejskiej;
brak badań łącznego długoterminowego wpływu na organizmy niebędące organizmami docelowymi i wpływu na dynamikę populacji gatunków oraz na różnorodność genetyczną;
niewystarczający charakter badania możliwego wpływu na zdrowie zwierząt i możliwych skutków dla łańcucha pokarmowego.
W ramach drugiego zarzutu skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła rozporządzenie 1829/2003/WE
4. Skarżąca utrzymuje w tym względzie, że art. 2 lit. b) i c) decyzji 2010/136/UE, który zezwala na przypadkowe lub nieuniknione technicznie występowanie w żywności lub paszach organizmów genetycznie zmodyfikowanych w ilości nie większej niż 0,9%, jest sprzeczny z prawem z uwagi na to, iż, w odniesieniu do takiego zezwolenia, rozporządzenie 1829/2003/WE nie ustanawia żadnego marginesu tolerancji, ani nie umożliwia Komisji stosowania żadnego marginesu tolerancji w razie przypadkowego lub nieuniknionego technicznie występowania GMO.