Αναίρεση που άσκησε στις 28 Ιανουαρίου 2010 ο Carlo De Nicola κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 30 Νοεμβρίου 2009 στην υπόθεση F-55/08, De Nicola κατά ETE

(Υπόθεση T-37/10 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Carlo De Nicola (Strassen, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: L. Isola, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

-    να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση.

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα με τους νόμιμους τόκους λαμβάνοντας υπόψη τη λόγω πληθωρισμού υποτίμηση των ποσών που θα επιδικαστούν.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως στρέφεται κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (ΔΔΔ) της 30 Νοεμβρίου 2009. Με την εν λόγω απόφαση απορρίφθηκε προσφυγή με αντικείμενο, πρώτον, την ακύρωση της αποφάσεως με την οποία η αναιρεσίβλητη απέρριψε το αίτημα του αναιρεσείοντος, αφενός, περί επανεξετάσεως της βαθμολογίας του για το 2006 και, αφετέρου, περί ακυρώσεως της αποφάσεως της Τράπεζας για τις προαγωγές του έτους 2006, στο μέτρο που δεν κρίθηκε προακτέος, δεύτερον, αίτημα ακυρώσεως της έκθεσης αξιολόγησης του 2006, τρίτον, να διαπιστωθεί ότι ο αναιρεσείων υπέστη ηθική παρενόχληση, τέταρτον, να υποχρεωθεί η Τράπεζα να τον αποζημιώσει για τη ζημία που υπέστη από την ηθική παρενόχληση, και, τέλος, ακύρωση της αποφάσεως με την οποία απορρίφθηκαν τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε για την πραγματοποίηση θεραπείας με λέιζερ.

Προς στήριξη των αιτημάτων του, ο αναιρεσείων προβάλλει τους εξής λόγους:

-    Το ΔΔΔ παρανόμως παρέλειψε να αποφανθεί και, στην περίπτωση που δεν λησμόνησε εντελώς το αντικείμενο της προσφυγής (για παράδειγμα, το 2ο και 3ο επιχείρημα της προσφυγής περί ακυρώσεως, την άρνηση του τμήματος προσφυγών να αποφανθεί επί της ουσίας, κ.λπ..), αποφάσισε συνειδητά να εξετάσει μερικές μόνον εξαιρέσεις.

-    Το ΔΔΔ δεν αποφάνθηκε επί του αιτήματός του να ελέγξει τη νομιμότητα της συμπεριφοράς των προϊσταμένων του, υπό το πρίσμα των κριτηρίων αξιολόγησης που υιοθέτησε η αναιρεσίβλητη. Εξάλλου, το ΔΔΔ εσφαλμένα θεώρησε ότι η παρενόχληση την οποία κατήγγειλε ο αναιρεσείων προερχόταν από τους υπαλλήλους, ενώ συνδεόταν άμεσα και αποκλειστικά με την ΕΤΕ.

-    Προβάλλει επίσης ως λόγο αναιρέσεως την απόρριψη των αποδεικτικών στοιχείων και την αντιστροφή του βάρους της απόδειξης, καθώς και την έλλειψη αιτιολογίας. Ως προς τον τελευταίο αυτό λόγο, προβάλλει ότι το ΔΔΔ παρέλειψε την αιτιολογία επί πολλών και κρισίμων επιχειρημάτων, ή η αιτιολογία που παρέθεσε ήταν αντιφατική και/ή παράλογη, οπότε πρέπει να θεωρηθεί ως κατ' ουσίαν ελλείπουσα. Πρέπει να αναφερθεί ιδίως η άρνηση εφαρμογής του άρθρου 41 του ΚΥΚ, καθώς και η απόρριψη της αίτησης ακυρώσεως της έκθεσης αξιολόγησης του 2006.

-    Τέλος, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι, εφόσον πρόκειται για σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για κατ' αναλογία εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση των κανόνων και των διαδικαστικών απαιτήσεων που ισχύουν για τους κοινοτικούς υπαλλήλους με σύμβαση δημοσίου δικαίου.

____________