Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale Ordinario di Venezia (Ιταλία) στις 2 Μαρτίου 2023 – UD, QO, VU, LO, CA κατά Presidenza del Consiglio dei ministri, Ministero dell'Interno
(Υπόθεση C-126/23 Burdene 1 )
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Αιτούν δικαστήριο
Tribunale Ordinario di Venezia
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Ενάγοντες: UD, QO, VU, LO, CA
Εναγόμενοι: Presidenza del Consiglio dei ministri, Ministero dell'Interno
Προδικαστικά ερωτήματα
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλείται να αποφανθεί [υπό τις περιστάσεις που περιγράφονται στην παράγραφο Α, σχετικά με αγωγή αποζημιώσεως που άσκησαν Ιταλοί υπήκοοι, μόνιμοι κάτοικοι Ιταλίας, κατά του Δημοσίου-Νομοθέτη λόγω μη μεταφοράς και/ή εσφαλμένης και/ή ελλιπούς μεταφοράς της οδηγίας 2004/80/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για την αποζημίωση των θυμάτων εγκληματικών πράξεων 1 , και, ειδικότερα, λόγω μη συμμορφώσεως με την υποχρέωση που προβλέπεται στο άρθρο 12, παράγραφος 2, η οποία επιβάλλει στα κράτη μέλη να θεσπίσουν έως την 1η Ιουλίου 2005 (όπως ορίζεται στο επόμενο άρθρο 18, παράγραφος 1) ένα γενικό σύστημα αποζημιώσεων, το οποίο να διασφαλίζει προσήκουσα και εύλογη αποζημίωση των θυμάτων όλων των εκ προθέσεως εγκλημάτων βίας, στις περιπτώσεις που τα θύματα δεν ήταν σε θέση να λάβουν πλήρη αποζημίωση από τους άμεσα υπευθύνους για τις ζημίες που υπέστησαν] και όσον αφορά την περίπτωση εκπρόθεσμης (και/ή ελλιπούς) μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο της οδηγίας 2004/80/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29 Απριλίου 2004, ως προς τα ακόλουθα ερωτήματα:
α) λαμβανομένης υπόψη της διατάξεως του άρθρου 11, παράγραφος 2bis, του νόμου 122/2016, η οποία εξαρτά την καταβολή αποζημιώσεως στους γονείς και την αδελφή του θύματος ανθρωποκτονίας από την απουσία του/της συζύγου και των τέκνων του θύματος, ακόμη και αν υπάρχει τελεσίδικη απόφαση, η οποία προσδιορίζει επίσης το ποσό της υπέρ τους αποζημιώσεως, επιβάλλοντας στον δράστη του εγκλήματος την καταβολή του:
συμμορφώνεται η καταβολή της αποζημιώσεως που καθορίζεται υπέρ των γονέων και της αδελφής θύματος εκ προθέσεως εγκλημάτων βίας, σε περίπτωση ανθρωποκτονίας, βάσει του άρθρου 11, παράγραφος 2bis, του νόμου 122 της 7ης Ιουλίου 2016 (διατάξεις για τη συμμόρφωση προς τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητα της Ιταλίας ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ευρωπαϊκός νόμος 2015-2016), όπως τροποποιήθηκε (με το άρθρο 6 του νόμου 167 της 20ής Νοεμβρίου 2017 και το άρθρο 1, παράγραφοι 593-596, του νόμου 145 της 30ής Δεκεμβρίου 2018), δεδομένου ότι εξαρτάται από την απουσία τέκνων και συζύγου του θύματος (όσον αφορά τους γονείς) και την απουσία γονέων (στην περίπτωση αδελφών), με τα οριζόμενα στο άρθρο 12, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/80, καθώς και τα άρθρα 20 (ισότητα έναντι του νόμου), 21 (απαγόρευση διακρίσεων), 33, εδάφιο 1 (προστασία της οικογένειας), 47 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και αμερόληπτου δικαστηρίου) του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 1, πρωτόκολλο 12, της ΕΣΔΑ (απαγόρευση των διακρίσεων);
β) όσον αφορά το όριο για τη χορήγηση της αποζημιώσεως:
– δύναται να θεωρηθεί «εύλογη και προσήκουσα αποζημίωση των θυμάτων» κατ’ εφαρμογή των προβλεπομένων στο άρθρο 12, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/80 η προϋπόθεση για τη χορήγηση της αποζημιώσεως βάσει του άρθρου 11, παράγραφος 3, του νόμου 122/2016 (διατάξεις για τη συμμόρφωση προς τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητα της Ιταλίας ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ευρωπαϊκός νόμος 2015-2016), όπως τροποποιήθηκε (με το άρθρο 6 του νόμου 167 της 20ής Νοεμβρίου 2017 και το άρθρο 1, παράγραφοι 593-596, του νόμου 145 της 30ής Δεκεμβρίου 2018), η οποία διατυπώνεται με τις λέξεις «εν πάση περιπτώσει εντός των ορίων των διαθεσίμων του Ταμείου που αναφέρεται στο άρθρο 14», χωρίς καμία διάταξη να επιβάλλει στο Ιταλικό Δημόσιο την υποχρέωση να προβλέψει ποσά που να διασφαλίζουν την καταβολή των αποζημιώσεων, έστω και αν αυτά καθορίζονται σε στατιστική βάση και, εν πάση περιπτώσει, επαρκούν για την αποζημίωση των δικαιούχων εντός εύλογης προθεσμίας;
____________
1 Η ονομασία που έχει δοθεί στην παρούσα υπόθεση είναι πλασματική. Δεν αντιστοιχεί στο πραγματικό όνομα κανενός διαδίκου.
1 ΕΕ 2004, L 261, σ. 15.