Skarga wniesiona w dniu 11 czerwca 2014 r. – ClientEarth przeciwko Komisji

(Sprawa T-424/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ClientEarth (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci O. Brouwer, F. Heringa i J. Wolfhagen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji odmawiającej udzielenia skarżącemu dostępu do dokumentów wnioskowanych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, doręczonej skarżącemu w piśmie z dnia 3 kwietnia 2014 r. o sygnaturze SG.B.4/LR/rc – sg.dsg2.b.4(2014) 1028887;

obciążenie Komisji kosztami postępowania zgodnie z art. 87 regulaminu postępowania przed Sądem, w tym kosztami poniesionymi przez ewentualnych interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżący domaga się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji odmawiającej udzielenia dostępu do sprawozdania Komisji w sprawie oceny skutków, a także opinii Rady ds. Oceny Skutków w sprawie dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska dotyczącej transpozycji trzeciego filaru konwencji z Århus do prawa Unii Europejskiej i państw członkowskich.

Na poparcie skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący braku zastosowania art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001¹ oraz naruszenia przez Komisję obowiązku uzasadnienia. W ocenie skarżącego Komisja błędnie zinterpretowała i zastosowała przewidziany w tym przepisie wyjątek od zasady dostępu do dokumentów, jako że dokumenty, o które się zwrócono, nie wchodzą w skład procesu podejmowania decyzji przez Komisję. Skarżący podnosi też, że Komisja nie uzasadniła dlaczego przepis ten ma zastosowanie.Zarzut drugi, podniesiony pomocniczo, dotyczący błędnego zastosowania art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001 oraz naruszenia obowiązku uzasadnienia. W ocenie skarżącego nawet gdyby przepis ten miał zastosowanie, Komisja nie wykazała, że udostępnienie mu żądanych dokumentów naruszyłoby proces podejmowania decyzji przez tę instytucję oraz nie udzieliła konkretnych wyjaśnień w tym zakresie.Zarzut trzeci, podniesiony pomocniczy, dotyczący błędnego zastosowania kryterium nadrzędnego interesu publicznego, o którym mowa w art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001, oraz naruszenia obowiązku uzasadnienia. W ocenie skarżącego nawet gdyby przepis ten miał zastosowanie, Komisja błędnie zinterpretowała i zastosowała kryterium wyważenia nadrzędnego interesu publicznego oraz nie wykazała, że nadrzędny interes publiczny nie przemawia za udostępnieniem żądanych dokumentów. Skarżący podnosi też, że wyjaśnienia Komisji w tym względzie są niewystarczające.