Αναίρεση που άσκησε στις 21 Μαΐου 2010 η Y κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 7 Οκτωβρίου 2009 στην υπόθεση F-29/08, Y κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-493/09 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Y (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: J. Van Rossum, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης που εκδόθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2009 (υπόθεση F-29/08, Y κατά Επιτροπής) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή/αγωγή του,

να ακυρώσει την απόφαση της 24 Μαΐου 2007 περί απολύσεώς του,

να υποχρεώσει την Επιτροπή να του καταβάλει την αμοιβή που θα εξακολουθούσε να λαμβάνει αν δεν είχε λυθεί πρόωρα η σύμβασή του, καθώς και όλα τα επιδόματα που είχε δικαίωμα να λαμβάνει,

να υποχρεώσει την Επιτροπή να του καταβάλει ως αποζημίωση το ποσό των 500 000 ευρώ προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη,

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό εξέταση αίτηση αναιρέσεως, ο αναιρεσείων ζητεί την εξαφάνιση της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (ΔΔΔ) της 7ης Οκτωβρίου 2009, που εκδόθηκε στην υπόθεση Y κατά Επιτροπής, F-29/08, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή/αγωγή του με αντικείμενο, αφενός την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής περί απολύσεώς του και, αφετέρου, την καταβολή αποζημιώσεως.

Προς στήριξη της αιτήσεώς του αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει ότι το ΔΔΔ υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο:

εκτιμώντας ότι η Επιτροπή δεν ήταν υποχρεωμένη να ζητήσει τη γνώμη της επιτροπής εκθέσεων, ενώ η απόφαση της Επιτροπής της 7ης Απριλίου 2004, περί καθορισμού των γενικών διατάξεων εφαρμογής σχετικά με τις διαδικασίες προσλήψεως και απασχολήσεως των συμβασιούχων υπαλλήλων απαιτεί την εν λόγω γνωμοδότηση,

θεωρώντας ότι ο αναιρεσείων είχε νομίμως απολυθεί ενώ δεν του δόθηκε η δυνατότητα να υποβάλει τις παρατηρήσεις του επί της γνώμης της επιτροπής εκθέσεων η οποία δεν του κοινοποιήθηκε,

κρινοντας ότι η μη κοινοποίηση προς αυτόν της γνώμης της επιτροπής εκθέσεων δεν προσβάλλει τα δικαιώματά του άμυνας,

θεωρώντας ότι η απόφαση περί απολύσεως δεν στηρίχθηλε στη γνώμη της επιτροπής εκθέσεων, ενώ η γνώμη αυτή ρητώς μνημονεύεται στο σκεπτικό της περί απολύσεως αποφάσεως,

εκτιμώντας ότι το θεσμικό όργανο στηρίχθηκε αποκλειστικά σε αιτιάσεις και γεγονότα που αναφέρονται στην έκθεση κρίσεως του αναιρεσείοντος, ενώ από την απόφαση προκύπτει ότι αυτή στηρίχθηκε σε θέματα που σχετίζονται με ισχυρισμούς περί δωροδοκίας,

εκτιμώντας ότι η εν λόγω απόφαση περί απολύσεως ήταν βάσιμη, ενώ στηρίχθηκε σε αιτιάσεις και γεγονότα που συνέβησαν πριν από την είσοδο στην υπηρεσία του αναιρεσείοντος ως συμβασιούχου υπαλλήλου και

εκτιμώντας ότι η απόφαση περί απολύσεως δεν ήταν πειθαρχική ποινή, ενώ οι παραβάσεις για τις οποίες κατηγορείται ο αναιρεσείων οδήγησαν στην κίνηση πειθαρχικής διαδικασίας εναντίον του που αφορά τα ίδια πραγματικά περιστατικά και την ίδια συμπεριφορά επί των οποίων βασίστηκε η αιτιολογία της αποφάσεως περί απολύσεως.

____________