Sprawa T‑346/10

Borax Europe Ltd

przeciwko

Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA)

Skarga o stwierdzenie nieważności – REACH – Identyfikacja kwasu bornego i tetraboranu disodu, bezwodnego jako substancji wzbudzających szczególnie duże obawy – Brak bezpośredniego oddziaływania – Niedopuszczalność

Postanowienie Sądu (siódma izba) z dnia 21 września 2011 r.?II ‑ 0000

Streszczenie postanowienia

Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Bezpośrednie oddziaływanie – Kryteria – Decyzja Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) o identyfikacji boranów jako substancji wzbudzających szczególnie duże obawy

(art. 263 akapit czwarty TFUE; rozporządzenie nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 7 ust. 2, 3, art. 31 ust. 9 lit. a), art. 33, 34 lit. a), art. 59, załącznik XIV)

Bezpośrednie oddziaływanie na skarżącego jako przesłanka dopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez osobą fizyczną lub prawną na decyzję, której nie jest ona adresatem wymaga, aby będąca przedmiotem skargi decyzja wywierała bezpośrednie skutki na sytuację prawną jednostki i nie pozostawiała żadnej uznaniowości swoim adresatom, którzy są zobowiązani do jej wykonania, co ma mieć charakter automatyczny i wynikać musi z samego aktu Unii, bez potrzeby stosowania przepisów pośrednich.

W tym względzie należy uznać, iż decyzja Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) o identyfikacji boranów jako substancji wzbudzających szczególnie duże obawy w celu ich włączenia ostatecznie do załącznika XIV do roporządzenia nr 1907/2006 w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, ze zmianami nie wywiera bezpośrednich skutków na sytuację prawną strony skarżącej, będącej importerem boranów, w świetle obowiązków przewidzianych przez to rozporządzenie, ponieważ uznano, z jednej strony, że identyfikacja boranów jako substancji wzbudzających szczególnie duże obawy, wynikająca z procedury określonej w art. 59 rozporządzenia nr 1907/2006 nie stanowi nowych informacji, które mogą mieć wpływ na środki kontroli ryzyka, ani nowych informacji o zagrożeniach w rozumieniu art. 31 ust. 9 lit. a) tego rozporządzenia, tak że strona skarżąca nie ma obowiązku uaktualnienia karty charakterystyki oraz, z drugiej strony, że strony skarżącej nie dotyczą obowiązki informacyjne wynikające z art. 7 ust. 2, art. 33 i art. 34 lit. a) tego rozporządzenia.

Ponadto sama okoliczność, że dany akt jest w stanie wywrzeć wpływ na sytuację materialną strony skarżącej, nie wystarcza, aby stwierdzić, że akt ten dotyczy jej bezpośrednio. Jedynie istnienie szczególnych okoliczności może upoważnić podmiot prawa, twierdzący, że akt ten ma wpływ na jego pozycję na rynku, do wniesienia skargi na podstawie art. 263 akapit czwarty TFUE. Ponieważ strona skarżąca podniosła jedynie, że jej klienci będą niechętni do dalszego zakupu produktów figurujących na liście substancji kandydackich, nie dowiodła istnienia takich szczególnych okoliczności.

(por. pkt 22, 38, 44–46)