Wyrok Sądu (czwarta izba) z dnia 20 marca 2013 r. – Bank Saderat przeciwko Radzie
(sprawa T‑495/10)
Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej – Zamrożenie funduszy – Podmiot posiadany w 100% przez podmiot uznany za zaangażowany w rozprzestrzenianie broni jądrowej – Zarzut niezgodności z prawem – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej
1. Postępowanie sądowe – Decyzja lub rozporządzenie zastępujące w toku postępowania zaskarżony akt – Nowa okoliczność – Rozszerzenie wstępnie przedstawionych żądań i zarzutów (por. pkt 36, 37)
2. Unia Europejska – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów uznanych przez Radę za zaangażowane w rozprzestrzenianie broni jądrowej – Obowiązek rozszerzenia tego środka na podmioty posiadane lub kontrolowane przez ten podmiot – Status podmiotu posiadanego lub kontrolowanego – Wdrożenie właściwych przepisów prawa Unii – Brak swobodnego uznania przysługującego Radzie – Skarga o stwierdzenie nieważności aktów przewidujących środek w postaci zamrożenia funduszy – Konieczność powołania się na brak możliwości stosowania właściwych przepisów prawa Unii w drodze zarzutu niezgodności z prawem [art. 277 TFUE; rozporządzenia Rady: nr 423/2007, art. 7 ust. 2 lit. d); nr 961/2010, art. 16 ust. 2; nr 267/2012, art. 23 ust. 2; decyzja Rady 2010/413, art. 20 ust. 1 lit. b)] (por. pkt 50–54)
3. Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Wymogi minimalne – Naruszenie – Stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonych aktów (art. 296 akapit drugi, TFUE; rozporządzenia Rady: nr 961/2010, art. 36 ust. 3; nr 267/2012, art. 46 ust. 3; decyzja Rady 2010/413, art. 24 ust. 3) (por. pkt 62–64, 89)
4. Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Obowiązek przekazania dowodów obciążających – Zakres – Naruszenie – Stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonych aktów (Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47; rozporządzenia Rady: nr 423/2007; nr 961/2010; nr 267/2012; decyzja Rady 2010/413) (por. pkt 65–67, 69, 97, 107–110)
5. Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Prawo do obrony – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Prawo dostępu do dokumentów – Prawo uzależnione od złożenia w tym celu wniosku do Rady (rozporządzenia Rady: nr 423/2007; nr 961/2010; nr 267/2012; decyzja Rady 2010/413) (por. pkt 68)
Przedmiot
| Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 668/2010 z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie wdrożenia art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 195, s. 25), decyzji Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. zmieniającej decyzję 2010/413 (Dz.U. L 281, s. 81), rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 423/2007 (Dz.U. L 281, s. 1), decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413 (Dz.U. L 319, s. 71), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia nr 961/2010 (Dz.U. L 319, s. 1) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 961/2010 (Dz.U. L 88,s. 1) w zakresie, w jakim akty te dotyczą strony skarżącej, a po drugie, żądanie stwierdzenia niemożności stosowania wobec strony skarżącej art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 423/2007 z dnia 19 kwietnia 2007 r. dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 103, s. 1), art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 961/2010 i art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 267/2012 |
Sentencja
1) | | Stwierdza się nieważność następujących aktów w zakresie, w jakim dotyczą one Banku Saderat plc: |
– pkt 7 tabeli B załącznika II do decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB;
– pkt 5 tabeli B załącznika do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 668/2010 z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie wdrożenia art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu;
– pkt 7 tabeli B w tytule I załącznika do decyzji Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. zmieniającej decyzję 2010/413;
– pkt 7 tabeli B załącznika VIII do rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 423/2007;
2) | | Skutki stwierdzenia nieważności decyzji 2010/413 oraz decyzji 2010/644 zostają ograniczone do okresu poprzedzającego wejście w życie decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413; |
3) | | Postępowanie w sprawie zgłoszonego przez Bank Saderat żądania stwierdzenia ze skutkiem natychmiastowym nieważności rozporządzenia nr 961/2010 oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia nr 961/2010 zostaje umorzone; |
4) | | W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. |
5) | | Każda ze stron pokrywa własne koszty. |