Υπόθεση T‑110/12 R

Iranian Offshore Engineering & Construction Co.

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Ασφαλιστικά μέτρα — Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα εις βάρος του Ιράν — Δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων — Αίτηση λήψεως προσωρινών μέτρων — Έλλειψη επείγοντος — Στάθμιση συμφερόντων»

Περίληψη — Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου
της 11ης Μαρτίου 2013

1.      Ασφαλιστικά μέτρα — Αναστολή εκτελέσεως — Προσωρινά μέτρα — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Fumus boni juris — Επείγον — Σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία — Σωρευτικός χαρακτήρας — Στάθμιση όλων των εμπλεκομένων συμφερόντων — Εξουσία εκτιμήσεως του δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων

(Άρθρα 256 § 1 ΣΛΕΕ, 278 ΣΛΕΕ και 279 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 104 § 2)

2.      Ασφαλιστικά μέτρα — Αναστολή εκτελέσεως — Προσωρινά μέτρα — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Επείγον — Σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία — Χρηματική ζημία — Κατάσταση ικανή να θέσει σε κίνδυνο την ύπαρξη της αιτούσας εταιρίας — Βάρος αποδείξεως — Αναγκαιότητα αποδόσεως πιστής και συνολικής εικόνας της οικονομικής καταστάσεως της επιχειρήσεως

(Άρθρα 278 ΣΛΕΕ και 279 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 104 § 2)

3.      Ασφαλιστικά μέτρα — Αναστολή εκτελέσεως — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία — Μέτρα που σκοπούν στη δέσμευση κεφαλαίων ή οικονομικών πόρων — Συνεκτίμηση του σκοπού της δεσμεύσεως και της ανάγκης διασφαλίσεως της πρακτικής αποτελεσματικότητάς της

(Άρθρο 278 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 104 § 2· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου· απόφαση 2010/413 του Συμβουλίου)

4.      Ασφαλιστικά μέτρα — Αναστολή εκτελέσεως — Προσωρινά μέτρα — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία — Χρηματική ζημία — Ζημία που είναι δυνατό να αποκατασταθεί με τη χορήγηση αποζημιώσεως στο πλαίσιο της προσφυγής — Δεν πρόκειται για ανεπανόρθωτη ζημία

(Άρθρα 268 ΣΛΕΕ, 278 ΣΛΕΕ, 279 ΣΛΕΕ και 340 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 104 § 2)

5.      Ασφαλιστικά μέτρα — Αναστολή εκτελέσεως — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Στάθμιση όλων των εμπλεκομένων συμφερόντων — Απόφαση περί δεσμεύσεως των περιουσιακών στοιχείων στο πλαίσιο της καταπολεμήσεως της τρομοκρατίας — Αρμοδιότητα του δικαστή της Ένωσης για την ακύρωση της πράξεως, το νωρίτερο μετά τη λήξη της προθεσμίας ασκήσεως αναιρέσεως — Συμφέρον του αιτούντος το οποίο δεν είναι δυνατό να προστατευθεί από τον δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων

(Άρθρο 278 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 60, εδ. 2· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 107 § 3· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου· απόφαση 2010/413 του Συμβουλίου)

1.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψεις 12-14, 33, 34)

2.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψεις 19-21)

3.      Σκοπός του συστήματος δεσμεύσεως κεφαλαίων είναι να εμποδίσει τα πρόσωπα ή τις οντότητες που υποδεικνύονται από τα σχετικά νομοθετήματα να έχουν πρόσβαση σε χρηματοοικονομικούς πόρους τους οποίους θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για την υποστήριξη πυρηνικών δραστηριοτήτων που ενέχουν κίνδυνο διαδόσεως ή για την ανάπτυξη συστημάτων εκτοξεύσεως πυρηνικών όπλων. Προκειμένου η απαγόρευση αυτή να διατηρήσει την πρακτική της αποτελεσματικότητα και οι κυρώσεις τις οποίες επέβαλε η Ένωση στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν να εξακολουθήσουν να ισχύουν, πρέπει να αποκλεισθεί η δυνατότητα των εν λόγω προσώπων και οντοτήτων να καταστρατηγήσουν τη δέσμευση των κεφαλαίων ή των οικονομικών πόρων τους και να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους υποστηρίξεως του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Υπό το πρίσμα αυτό, οι σχετικές διατάξεις των πράξεων της Ένωσης που σκοπούν στη δέσμευση κεφαλαίων ή οικονομικών πόρων εξουσιοδοτούν τις αρμόδιες εθνικές αρχές να επιτρέπουν, κατά παρέκκλιση, την αποδέσμευση ορισμένων δεσμευμένων κεφαλαίων, τα οποία, κατ’ αρχήν, καθιστούν δυνατή την κάλυψη βασικών εξόδων και αναγκών ή την εκπλήρωση συμβατικών υποχρεώσεων που αναλήφθηκαν πριν αρχίσει να ισχύει η εν λόγω δέσμευση.

Κατά συνέπεια, μολονότι περιοριστικά μέτρα όπως τα επίμαχα εν προκειμένω έχουν σημαντική επίπτωση στα δικαιώματα και στις ελευθερίες των προσώπων, οντοτήτων ή οργανισμών που ορίζονται από τα σχετικά νομοθετήματα, γεγονός παραμένει ότι οι προαναφερθείσες κατά παρέκκλιση διατάξεις καθιστούν δυνατή τη διασφάλιση της επιβιώσεως των προσώπων, οντοτήτων ή οργανισμών εις βάρος των οποίων λαμβάνονται τα εν λόγω μέτρα ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο και αυτή η ύπαρξή τους.

(βλ. σκέψεις 25, 26)

4.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 30)

5.      Στο πλαίσιο της σταθμίσεως των διαφόρων διακυβευομένων συμφερόντων, ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων πρέπει, ιδίως, να εξετάσει αν το συμφέρον του διαδίκου που ζητεί την αναστολή εκτελέσεως να επιτύχει την αναστολή αυτή υπερέχει ή όχι του συμφέροντος άμεσης εφαρμογής της προσβαλλομένης πράξεως, εξετάζοντας, ειδικότερα, αν η ενδεχόμενη ακύρωση της πράξεως αυτής από τον δικαστή της ουσίας είναι δυνατό να ανατρέψει την κατάσταση που θα δημιουργήσει η άμεση εκτέλεσή της και, αντιστρόφως, αν η αναστολή εκτελέσεως της εν λόγω πράξεως είναι ικανή να εμποδίσει την παραγωγή του πλήρους αποτελέσματός της σε περίπτωση απορρίψεως της προσφυγής.

Προκειμένου περί της αναστολής εκτελέσεως ενός μέτρου δεσμεύσεως κεφαλαίων και οικονομικών πόρων, δεδομένου ότι μια τέτοια πράξη έχει κανονιστική φύση και ότι το άρθρο 60, δεύτερο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορίζει ότι οι αποφάσεις του Γενικού Δικαστηρίου που ακυρώνουν μια τέτοια πράξη παράγουν αποτελέσματα από της λήξεως της προθεσμίας ασκήσεως αναιρέσεως ή, αν έχει ασκηθεί αναίρεση εντός της προθεσμίας αυτής, από της απορρίψεώς της από το Δικαστήριο, η ακύρωση της πράξεως δεν θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τη διαγραφή του ονόματος του αιτούντος από την εν λόγω πράξη, με συνέπεια τη διατήρηση σε ισχύ, μετά την ημερομηνία εκδόσεως της ακυρωτικής αποφάσεως, των εις βάρος του ληφθέντων μέτρων δεσμεύσεως κεφαλαίων.

Κατά συνέπεια, δεδομένου ότι η διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων έχει αμιγώς παρεπόμενο χαρακτήρα σε σχέση με την επί της ουσίας δίκη προς την οποία συναρτάται και σκοπεί μόνο στη διασφάλιση της πλήρους αποτελεσματικότητας της μελλοντικής αποφάσεως επί της ουσίας και ότι κάθε προσωρινό μέτρο το οποίο έχει διατάξει ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων παύει αυτομάτως να παράγει αποτελέσματα, δυνάμει του άρθρου 107, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας, μόλις δημοσιευθεί η απόφαση που περατώνει τη δίκη, το συμφέρον του αιτούντος να διαταχθεί η προσωρινή αποδέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων του σκοπεί στην παροχή ενός οφέλους το οποίο δεν θα μπορούσε να αποκομίσει ούτε μέσω ακυρωτικής αποφάσεως. Πράγματι, μια τέτοια απόφαση θα έχει τα επιδιωκόμενα από τον αιτούντα πρακτικά αποτελέσματα —δηλαδή τη διαγραφή του ονόματός του από τον κατάλογο των προσώπων των οποίων τα κεφάλαια και οι οικονομικοί πόροι έχουν δεσμευθεί— μόνο σε ημερομηνία μεταγενέστερη της δημοσιεύσεως της αποφάσεως αυτής, ενώ, κατά την ημερομηνία αυτή, ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων θα έχει απολέσει κάθε αρμοδιότητα ratione temporis και, εν πάση περιπτώσει, το όνομα του αιτούντος θα είναι δυνατό να διατηρηθεί στον εν λόγω κατάλογο, χάρη σε νέο περιοριστικό μέτρο που θα έχει αντικαταστήσει τα ακυρωθέντα, εντός της προθεσμίας του άρθρου 60, δεύτερο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου. Υπό τις συνθήκες αυτές, το συμφέρον του αιτούντος να επιτύχει, στο πλαίσιο δίκης ασφαλιστικών μέτρων, την προσωρινή αποδέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων του δεν μπορεί να προστατευθεί από τον δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων.

(βλ. σκέψεις 33, 36, 39, 40)