Sprawa T‑565/12

National Iranian Tanker Company

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej – Zamrożenie funduszy – Obowiązek uzasadnienia – Błąd w ocenie – Dostosowanie w czasie skutków stwierdzenia nieważności

Streszczenie – wyrok Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) z dnia 3 lipca 2014 r.

1.      Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Decyzja wpisująca się w kontekst znany zainteresowanemu umożliwiająca mu zrozumienie zakresu podjętego wobec niego środka – Dopuszczalność zwięzłego uzasadnienia

(art. 296 TFUE; decyzja Rady 2012/635/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 945/12)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Zarzuty – Brak lub niewystarczający charakter uzasadnienia – Zarzut odrębny od zarzutu braku materialnej zgodności z prawem

(art. 263 TFUE, 296 TFUE)

3.      Unia Europejska – Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji – Środki ograniczające wobec Iranu – Środki przyjęte w ramach walki z rozprzestrzenianiem broni jądrowej – Zakres kontroli

(art. 263 TFUE, 296 TFUE; Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47; decyzja Rady 2012/635/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 945/2012)

4.      Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Zachowanie odpowiadające wsparciu takiego rozprzestrzeniania – Brak

(decyzja Rady 2012/635/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 945/2012)

5.      Unia Europejska – Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji – Środki ograniczające wobec Iranu – Środki przyjęte w ramach walki z rozprzestrzenianiem broni jądrowej – Zakres kontroli – Ocena zgodności z prawem w oparciu o informacje dostępne w momencie wydania decyzji

(art. 263 TFUE, 296 TFUE; decyzja Rady 2012/635/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 945/2012)

6.      Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Prawo do obrony – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Obowiązek przekazania nowych dowodów obciążających – Zakres

(decyzja Rady 2012/635/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 945/2012)

7.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Stwierdzenie częściowej nieważności rozporządzenia i decyzji w sprawie środków ograniczających wobec Iranu – Skuteczność stwierdzenia tej nieważności po upływie terminu na wniesienie odwołania lub z chwilą jego oddalenia

(art. 264 TFUE, 266 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 56 akapit pierwszy, art. 60 akapit drugi; decyzja Rady 2012/635/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 945/2012)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 35–39, 43, 45, 47)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 46)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 55–57)

4.      Decyzja 2012/635 dotycząca zmiany decyzji 2010/413 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i rozporządzenie wykonawcze nr 945/2012 dotyczące wykonania rozporządzenia nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu przewidują jako kryterium umieszczenia w wykazie osób objętych tymi środkami udzielanie finansowego wsparcia rządowi irańskiemu, nie zaś udzielanie finansowego wsparcia w sposób pośredni.

W tym względzie istotne jest, by przedstawione informacje lub dowody wykazywały powody wysunięte przeciwko zainteresowanej osobie. Zgodność zaskarżonego aktu z prawem należy bowiem oceniać tylko w oparciu o te okoliczności faktyczne i prawne, które leżały u podstaw jego przyjęcia. Tymczasem samej okoliczności, że poprzez swoją działalność transportową strona skarżąca stanowi część irańskiego sektora naftowo-gazowego, który jest jednym z głównych źródeł dochodów irańskiego rządu, nie można uznać za objętą prawnym kryterium odnoszącym się do udzielania finansowego wsparcia temu rządowi.

(por. pkt 57, 58, 60)

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 58, 62)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 62)

7.      Wdrożony przez Islamską Republikę Iranu program jądrowy budzi głębokie zaniepokojenie na szczeblu zarówno międzynarodowym, jak i europejskim. To właśnie w tym kontekście Rada stopniowo zwiększała liczbę środków ograniczających podjętych przeciwko temu państwu, aby utrudnić mu rozwój działań zagrażających pokojowi i bezpieczeństwu międzynarodowemu, w ramach wykonywania rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

Z tego względu dostosowanie w czasie skutków stwierdzenia nieważności środka ograniczającego znajduje uzasadnienie w konieczności zapewnienia skuteczności środków ograniczających, a w ostatecznym rozrachunku w nadrzędnych względach dotyczących bezpieczeństwa lub utrzymywania stosunków międzynarodowych Unii i jej państw członkowskich. Stwierdzenie bowiem nieważności ze skutkiem natychmiastowym aktów dotyczących zamrożenia aktywów w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej pozwoliłoby stronie skarżącej na przeniesienie całości lub części swoich aktywów poza terytorium Unii, co niosłoby ze sobą ryzyko poważnego i nieodwracalnego naruszenia skuteczności wszystkich środków w postaci zamrożenia funduszy, jakie Rada mogłaby w przyszłości zastosować wobec strony skarżącej.

(por. pkt 74–77; pkt 3 sentencji)