WYROK SĄDU (ósma izba)
z dnia 11 grudnia 2014 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego F1‑LIVE – Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy F1 oraz słowne, krajowe i międzynarodowy, znaki towarowe F1 Formula 1 – Względne podstawy odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]
W sprawie T‑10/09 RENV
Formula One Licensing BV, z siedzibą w Rotterdamie (Niderlandy), reprezentowana przez adwokatów B. Klingberga oraz K. Sandberga,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez A. Folliarda‑Monguirala, działającego w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest
ESPN Sports Media Ltd, z siedzibą w Londynie (Zjednoczone Królestwo), reprezentowana przez adwokata T. de Haana,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 16 października 2008 r. (sprawa R 7/2008‑1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Racing‑Live i Formula One Licensing BV,
SĄD (ósma izba),
w składzie: D. Gratsias, prezes, M. Kancheva i C. Wetter (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: C. Heeren, administrator,
uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 3 lipca 2014 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 13 kwietnia 2004 r. Racing-Live SAS złożyła w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)].
2 Znakiem towarowym, dla którego wystąpiono o rejestrację, jest następujące oznaczenie graficzne:
3 Towary i usługi, dla których wniesiono o rejestrację, należą do klas 16, 38 i 41 Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i dla każdej z wymienionych klas odpowiadają następującemu opisowi:
– klasa 16: „czasopisma, broszury, książki; wszystkie wymienione towary dotyczą Formuły 1”;
– klasa 38: „przesyłanie i rozpowszechnianie książek, czasopism i dzienników poprzez terminale komputerowe; wszystkie wymienione usługi dotyczą Formuły 1”;
– klasa 41: „publikacja elektroniczna książek, przeglądów i periodyków; informacja o rozrywce; organizowanie konkursów w Internecie; rezerwacja miejsc na spektakle; gry online; wszystkie wymienione usługi dotyczą Formuły 1”.
4 Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 5/2005 z dnia 31 stycznia 2005 r.
5 W dniu 2 maja 2005 r. skarżąca, Formula One Licensing BV, na podstawie art. 42 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 41 rozporządzenia nr 207/2009) wniosła sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego, podnosząc prawdopodobieństwo wprowadzania w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009].
6 Sprzeciw został w szczególności oparty na następujących wcześniejszych rejestracjach:
– trzech rejestracjach oznaczenia słownego F1, które to oznaczenie było przedmiotem, po pierwsze, rejestracji międzynarodowej nr 732134 z dnia 20 grudnia 1999 r. odnoszącej skutki w Danii, Niemczech, Hiszpanii, we Francji, Włoszech i na Węgrzech dla towarów i usług należących do klas 16, 38 i 41 – obejmujących w szczególności towary i usługi, których dotyczy zgłoszony znak towarowy; po drugie, rejestracji niemieckiej nr 30007412 z dnia 10 maja 2000 r. dla usług należących do klasy 41 i odpowiadających następującemu opisowi: „organizowanie imprez sportowych”; oraz po trzecie, rejestracji w Zjednoczonym Królestwie nr 2277746D z dnia 13 sierpnia 2001 r. dla towarów i usług należących do klasy 16 („papier, karty, tektura, zestawy drukarskie, malarskie i kreślarskie; katalogi”) i 38 („usługi telekomunikacyjne; elektroniczna transmisja danych, obrazów i dźwięku za pośrednictwem terminali lub sieci komputerowych”);
– rejestracji przedstawionego poniżej graficznego wspólnotowego znaku towarowego nr 631531, zarejestrowanego w dniu 19 maja 2003 r. dla towarów i usług należących do klas 16, 38 i 41, odnoszących się w szczególności do towarów i usług, których dotyczy zgłoszony znak towarowy:
7 Sprzeciw został uzasadniony wszystkimi towarami i usługami objętymi wcześniejszymi znakami towarowymi i został podniesiony wobec wszystkich towarów i usług oznaczonych przez zgłoszony znak towarowy.
8 Skarżąca twierdziła, że wszystkie znaki towarowe, których była właścicielem, miały wysoce odróżniający charakter ze względu na ich używanie od kilku lat w powiązaniu z różnymi towarami i usługami.
9 Decyzją z dnia 17 października 2007 r. Wydział Sprzeciwów OHIM, opierając się wyłącznie na wcześniejszej międzynarodowej rejestracji nr 732134, odrzucił zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego. Stwierdził on, że towary i usługi, które oznaczają kolidujące ze sobą znaki towarowe, są podobne lub identyczne oraz że istnieje przeciętny stopień podobieństwa między kolidującymi ze sobą oznaczeniami i z tego powodu w przypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94.
10 W dniu 14 grudnia 2007 r. Global Sports Media Ltd, która zastąpiła Racing-Live SAS jako właściciel zgłoszonego znaku towarowego, wniosła do OHIM odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów na podstawie art. 57–62 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009).
11 Decyzją z dnia 16 października 2008 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Pierwsza Izba Odwoławcza uchyliła decyzję Wydziału Sprzeciwów. Orzekła, że nawet jeśli rozpatrywane towary i usługi są identyczne lub podobne, to w przypadku zgłoszonego znaku towarowego i znaków towarowych, których właścicielem jest skarżąca, nie występuje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, jako że kolidujące ze sobą oznaczenia wykazują oczywiste różnice. Ponadto w ocenie Izby Odwoławczej właściwy krąg odbiorców, składający się ze zwykłych konsumentów oraz z użytkowników profesjonalnych, postrzega połączenie litery „f” i cyfry „1” jako oznaczenie rodzajowe pewnej kategorii samochodów wyścigowych, a w szerszym znaczeniu – wyścigów takich samochodów. Izba Odwoławcza stwierdziła, że renoma wcześniejszych znaków towarowych dotyczy wyłącznie elementu „f1” znaku towarowego zarejestrowanego pod numerem 631531.
12 Co się tyczy art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94, Izba Odwoławcza stanęła na stanowisku, że choć wcześniejszy graficzny znak towarowy może przekazywać wizerunek najnowocześniejszej technologii, wyłączności i luksusu, jedynym nośnikiem tego wizerunku jest element „f1” jako logotyp F1. Jednakże jej zdaniem niewielu konsumentów przypisuje charakter odróżniający skrótowi F1, jeśli nie towarzyszy mu wspomniany logotyp. W tym względzie Izba Odwoławcza stwierdziła, że żaden element zgłoszonego znaku towarowego nie przypomina odbiorcom tego logotypu i z tego względu zgłoszony znak towarowy nie korzystałby pasożytniczo ze wcześniejszych znaków towarowych, nie szkodziłby renomie wspomnianych znaków towarowych ani nie umożliwiałby swojemu właścicielowi czerpania nienależnej korzyści z pozytywnego wizerunku tych znaków towarowych.
Przebieg postępowań przed Sądem i Trybunałem Sprawiedliwości
13 Pismem, które do sekretariatu Sądu wpłynęło w dniu 14 stycznia 2009 r., skarżąca wniosła skargę o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji ze względu na naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) oraz art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94.
14 Na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. wysłuchane zostały wystąpienia stron i ich odpowiedzi na pytania Sądu.
15 Wyrokiem z dnia 17 lutego 2011 r. Formula One Licensing/OHIM – Global Sports Media (F1‑LIVE) (T‑10/09, Zb.Orz., zwanym dalej „wyrokiem Sądu”, EU:T:2011:45) Sąd oddalił skargę i obciążył skarżącą kosztami postępowania.
16 Orzekając w ten sposób, Sąd oddalił oba zarzuty podnoszone przez skarżącą.
17 Pismem, które wpłynęło do sekretariatu Trybunału w dniu 29 kwietnia 2011 r., skarżąca wniosła odwołanie od wyroku Sądu, domagając się od Trybunału jego uchylenia.
18 Wyrokiem z dnia 24 maja 2012 r. Formula One Licensing/OHIM (C‑196/11 P, Zb.Orz., zwanym dalej „wyrokiem wydanym w postępowaniu odwoławczym”, EU:C:2012:314) Trybunał uchylił wyrok Sądu.
19 Trybunał uznał, że Sąd zakwestionował ważność wcześniejszych znaków towarowych w ramach postępowania w sprawie rejestracji wspólnotowego znaku towarowego i naruszył tym samym art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94. W tych okolicznościach Formula One Licensing miała podstawy, by twierdzić, że zaskarżony wyrok narusza prawo (wyrok wydany w postępowaniu odwoławczym, pkt 18 powyżej, EU:C:2012:314, pkt 51–53).
20 Trybunał przekazał Sądowi sprawę do ponownego rozpoznania w celu zbadania kwestii, czy – bez stwierdzenia braku charakteru odróżniającego elementu „F1” we wcześniejszych znakach towarowych – można odrzucić stosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94.
21 Wskutek wydania wyroku w postępowaniu odwoławczym i zgodnie z art. 118 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem sprawa została przydzielona szóstej izbie. Następnie ze względu na zmianę składu izb Sądu sędzia sprawozdawca został przydzielony do ósmej izby, której w rezultacie przekazana została niniejsza sprawa.
22 Pismem z dnia 11 czerwca 2014 r. ESPN Sports Media Ltd wniosła o wstąpienie w miejsce Global Sports Media Ltd w charakterze interwenienta w postępowaniu przed Sądem ze względu na przeniesienie na nią praw do zgłoszonego znaku towarowego.
23 Pismem z dnia 17 czerwca 2014 r. Sąd wezwał strony postępowania do przedstawienia uwag w przedmiocie wniosku o wstąpienie w miejsce interwenienta. Pismem z dnia 20 czerwca 2014 r. OHIM nie wniósł sprzeciwu wobec zastąpienia w niniejszym postępowaniu Global Sports Media przez ESPN Sports Media.
24 Postanowieniem Sądu (ósma izba) z dnia 30 czerwca 2014 r. dopuszczono zmianę interwenienta.
Żądania stron sformułowane po przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania
25 Zgodnie z art. 119 § 1 regulaminu postępowania strony zostały wezwane do przedstawienia uwag. Skarżąca i OHIM przedstawiły swoje uwagi w wyznaczonym terminie, a mianowicie w dniach, odpowiednio, 9 sierpnia i 28 września 2012 r. Interwenient nie przedstawił uwag w wyznaczonym terminie.
26 W swoich pismach skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie OHIM i interwenienta kosztami postępowania poniesionymi w ramach postępowań przed OHIM, Sądem i Trybunałem Sprawiedliwości.
27 W swoich pismach OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi w całości;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
28 W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty, dotyczące odpowiednio naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 i naruszenia art. 8 ust. 5 tegoż rozporządzenia.
W przedmiocie zarzutu pierwszego, dotyczącego naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94
29 W pierwszej kolejności należy stwierdzić, jak słusznie ustaliła Izba Odwoławcza, że w skład właściwego kręgu odbiorców wchodzą przeciętni konsumenci w Unii Europejskiej.
30 Izba Odwoławcza równie trafnie uznała, w pkt 25–27 zaskarżonej decyzji, że towary i usługi, które oznaczają kolidujące ze sobą znaki towarowe, są identyczne lub bardzo podobne.
31 Nie ma też wątpliwości, że połączenie litery „f” i cyfry „1” jest skrótem wyrażenia „Formuła 1”, które ogólnie oznacza kategorię samochodów wyścigowych, a w szerszym znaczeniu wyścigi takich samochodów.
32 Skarżąca podnosi w istocie, że w przypadku słownego znaku towarowego F1 (podlegającego ochronie jako międzynarodowy znak towarowy w Danii, Niemczech, Hiszpanii, we Francji, Włoszech i na Węgrzech) i zgłoszonego znaku towarowego F1‑LIVE zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. Podobnie jest w przypadku graficznego wspólnotowego znaku towarowego i zgłoszonego znaku towarowego.
33 Jak wynika z wyroku wydanego w postępowaniu odwoławczym (pkt 18 powyżej, EU:C:2012:314, pkt 47), aby nie naruszyć art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, trzeba uznać, że krajowy znak towarowy, na który powołano się w sprzeciwie wobec rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, ma pewien stopień charakteru odróżniającego.
34 Z tego względu nie można uznać, że oznaczenie F1 jest rodzajowe, opisowe i w pełni pozbawione charakteru odróżniającego, bez podważenia ważności wcześniejszego znaku towarowego w ramach postępowania w sprawie rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, gdyż prowadziłoby to do naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 (wyrok wydany w postępowaniu odwoławczym, pkt 18 powyżej, EU:C:2012:314, pkt 51, 52).
35 Nie ulega wątpliwości, że w sytuacji gdy sprzeciw, opierający się na istnieniu wcześniejszego krajowego znaku towarowego, został skierowany przeciwko rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, OHIM i w konsekwencji również Sąd zobowiązane są sprawdzić, w jaki sposób właściwy krąg odbiorców postrzega oznaczenie identyczne ze znakiem krajowym w znaku, o którego rejestrację wnoszono, i w razie potrzeby ocenić stopień charakteru odróżniającego tego znaku (wyrok wydany w postępowaniu odwoławczym, pkt 18 powyżej, EU:C:2012:314, pkt 42).
36 Jednakże tego rodzaju weryfikacja nie może prowadzić do stwierdzenia braku charakteru odróżniającego oznaczenia identycznego z zarejestrowanym i chronionym znakiem krajowym, ponieważ nie byłoby to zgodne ani z zasadą współistnienia wspólnotowych znaków ze znakami krajowymi, ani też z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, interpretowanym w związku z ust. 2 lit. a) ppkt (ii) tego samego artykułu (wyrok wydany w postępowaniu odwoławczym, pkt 18 powyżej, EU:C:2012:314, pkt 44).
37 Jak bowiem wynika z wyroku wydanego w postępowaniu odwoławczym (pkt 18 powyżej, EU:C:2012:314, pkt 45), takie stwierdzenie zagrażałoby krajowym znakom towarowym identycznym z oznaczeniem, które uznaje się za pozbawione charakteru odróżniającego, ponieważ rejestracja takiego wspólnotowego znaku towarowego stwarzałaby sytuację umożliwiającą pozbawienie ochrony tych znaków na poziomie krajowym. Takie stwierdzenie stałoby tym samym w sprzeczności z systemem utworzonym przez rozporządzenie nr 40/94, który – w myśl motywu 5 tego rozporządzenia – opiera się na współistnieniu znaków wspólnotowych i krajowych, mając na względzie, że ważność międzynarodowego lub krajowego znaku towarowego może być podważona z powodu braku charakteru odróżniającego jedynie w ramach wszczętego w danym państwie członkowskim postępowania o unieważnienie prawa do znaku na mocy art. 3 ust. 1 lit. b) pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 1989, L 40, s. 1) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 299, s. 25).
38 Niemniej jednak należy stwierdzić, że o ile z pisemnych dowodów, które strony przedstawiły przed OHIM, wynika, jak już zauważono w pkt 31 powyżej, iż element słowny „f1” stanowi zwyczajowy skrót wyrażenia „Formuła 1”, o tyle charakter odróżniający tego elementu jest słaby. Warto w tym względzie przypomnieć, że towary i usługi, które oznaczają zgłoszone znaki towarowe, dotyczą, konkretniej rzecz ujmując, Formuły 1.
39 Po drugie, należy odrzucić twierdzenie skarżącej, zgodnie z którym element słowny „f1” stanowi dominujący element zgłoszonego znaku towarowego. Zgłoszony znak towarowy jest bowiem dość skomplikowany, jako że składa się z dwóch elementów słownych „f1” i „live”, oddzielonych łącznikiem i stanowiących część oryginalnego układu graficznego, tworząc w ten sposób specyficzne logo. Z tego względu elementy te są pod względem wizualnym postrzegane jako całość.
40 Co się tyczy renomy, jaką mają posiadać wcześniejsze znaki, z akt sprawy wynika, że Izba Odwoławcza słusznie uznała, iż jest ona związana wyłącznie z cechą logotypu elementu słownego „f1”.
41 Należy zatem porównać kolidujące ze sobą oznaczenia, czyli wcześniejszy słowny znak towarowy F1 ze zgłoszonym znakiem towarowym oraz stosownym wypadku wcześniejszy graficzny znak towarowy F1 Formula 1 ze zgłoszonym znakiem towarowym.
42 W pierwszej kolejności należy podkreślić, że Izba Odwoławcza trafnie stwierdziła, w pkt 59 i nast. zaskarżonej decyzji, iż kolidujące oznaczenia wykazują pewne podobieństwa ze względu na element „f1”, który jest im wspólny. Jednakże oznaczenia te różnią się pod względem wizualnym ze względu na swoją długość, obecność słowa „live” i okoliczność, że zgłoszony znak towarowy zawiera element graficzny.
43 Co się tyczy płaszczyzny fonetycznej, należy stwierdzić, że zgłoszony znak towarowy zawiera dwa słowa, a wcześniejsze znaki towarowe – jedno. Wprowadzenie dodatkowego słowa do zgłoszonego znaku towarowego, które jest wymawiane, jest w pewnym zakresie przeciwwagą dla wspólnego elementu „f1”. Jednakże ze względu na to, że oba kolidujące ze sobą oznaczenia zawierają element „f1”, który jest wymawiany jako pierwszy w zgłoszonym znaku towarowym, są one do pewnego stopnia podobne pod względem fonetycznym.
44 Co się tyczy płaszczyzny konceptualnej, należy zauważyć, że wcześniejszy znak towarowy oznacza szczególny typ samochodów wyścigowych, mianowicie samochody Formuły 1, i w sposób dorozumiany może także być postrzegany jako odnoszący się do wyścigów Formuły 1. Zgłoszony znak towarowy jest nośnikiem tego samego przekazu, ale dodanie słowa „live”, które przywodzi na myśl sprawozdanie albo transmisję na żywo z jakiegoś wydarzenia, sprawia, że konceptualnie jest on bogatszy od wcześniejszego znaku towarowego.
45 Z powyższych ustaleń wynika, że chociaż kolidujące ze sobą znaki towarowe różnią się pod względem wizualnym, fonetycznym i konceptualnym, to jednocześnie wykazują one pewien stopień całościowego podobieństwa ze względu na dodanie do zgłoszonego graficznego znaku towarowego elementu słownego występującego we wcześniejszym znaku towarowym.
46 Wobec tego należy dokonać kompleksowej oceny, czy w przypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych nie zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
47 Co się tyczy prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd należy przypomnieć, że jego całościowa ocena zakłada pewną współzależność branych pod uwagę czynników, zwłaszcza podobieństwa znaków towarowych i podobieństwa oznaczonych nimi towarów lub usług. Stąd niski stopień podobieństwa pomiędzy oznaczonymi towarami lub usługami może być zrównoważony wysokim stopniem podobieństwa między samymi znakami i odwrotnie [wyroki: z dnia 29 września 1998 r., Canon, C‑39/97, Rec., EU:C:1998:442, pkt 17; z dnia 14 grudnia 2006 r., Mast-Jägermeister/OHIM – Licorera Zacapaneca (VENADO w ramie i in.), T‑81/03, T‑82/03 i T‑103/03, Zb.Orz., EU:T:2006:397, pkt 74].
48 W tym względzie warto przypomnieć, że element „f1”, pisany zwykłą czcionką, w odniesieniu do towarów i usług, których dotyczy, cechuje się jedynie nieznacznym charakterem odróżniającym, zaś renoma graficznego znaku towarowego używanego w Unii wiąże się w istocie z samym logotypem.
49 Należy jednak zauważyć, że nieznacznie odróżniający charakter wcześniejszego znaku towarowego nie stoi na przeszkodzie stwierdzeniu, że w niniejszym przypadku zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. Chociaż bowiem w ramach oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd należy uwzględnić charakter odróżniający wcześniejszego znaku towarowego (zob. analogicznie wyrok Canon, pkt 47 powyżej, EU:C:1998:442, pkt 24), to stanowi on tylko jeden z elementów odgrywających rolę w ramach tej oceny. Z tego względu mimo nieznacznie odróżniającego charakteru wcześniejszego znaku towarowego prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd może zaistnieć w szczególności z powodu podobieństwa oznaczeń i podobieństwa oznaczonych towarów lub usług [zob. wyrok z dnia 13 grudnia 2007 r., Xentral/OHIM – Pages jaunes (PAGESJAUNES.COM), T‑134/06, Rec., EU:T:2007:387, pkt 70 i przytoczone tam orzecznictwo].
50 Należy w tym względzie zauważyć, że towary i usługi oznaczone zgłoszonym znakiem towarowym oraz towary i usługi oznaczone wcześniejszymi znakami towarowymi są identyczne lub bardzo podobne.
51 Ponadto, jak już wskazano w pkt 42 i 45 powyżej, obecny we wcześniejszym znaku towarowym element słowny „f1” został powtórzony w znaku towarowym, o którego rejestrację wystąpiono. Nawet jeżeli element słowny „f1” nie może być uznany za element dominujący zgłoszonego oznaczenia, nie oznacza to, że element ten pozostaje bez znaczenia. Konkretniej rzecz ujmując, należy stwierdzić, że dwa pozostałe elementy tworzące zgłoszony znak towarowy, a więc element słowny „live” i element graficzny obejmujący okrąg wyróżniający się na szarym tle, można postrzegać jako oznaczające w przypadku pierwszego elementu – transmisję imprezy sportowej w czasie rzeczywistym, zaś w przypadku drugiego elementu – tor wyścigowy. A więc o ile te elementy mogą odwoływać się do generalnej koncepcji imprez związanych ze sportem samochodowym, o tyle ich połączenie z elementem słownym „f1” przyczynia się do wywołania u właściwego kręgu odbiorców skojarzenia z wyścigami samochodowymi Formuły 1, którego nośnikiem jest ten ów element słowny.
52 Z powyższego, a w szczególności z faktu, że właściwy krąg odbiorców zachowuje w pamięci jedynie niedokładny obraz rozpatrywanych znaków towarowych, w związku z czym wspólny im element „f1” stwarza pewne podobieństwo między nimi, a także ze współzależności poszczególnych czynników, które trzeba wziąć pod uwagę – jako że rozpatrywane towary są identyczne lub bardzo podobne – wynika, iż nie można wykluczyć prawdopodobieństwa wprowadzenia konsumentów w błąd. Innymi słowy, jest prawdopodobne, że w odczuciu konsumentów rozpatrywane znaki towarowe będą ze sobą powiązane, w związku z czym konsumenci ci będą postrzegać zgłoszony znak towarowy jako wariant wcześniejszego znaku towarowego F1 ze względu na jego dosłowne odwzorowanie, a co za tym idzie – mogą pomylić jego pochodzenie handlowe.
53 W rezultacie należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza popełniła błąd, uznając, że w przypadku zgłoszonego znaku towarowego i wcześniejszego słownego znaku towarowego nie zachodzi prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
54 Z powyższych ustaleń wynika, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji. bez konieczności porównywania wcześniejszego graficznego znaku towarowego ze zgłoszonym znakiem towarowym i rozpatrywania zarzutu drugiego.
W przedmiocie kosztów
55 W wyroku wydanym w postępowaniu odwoławczym Trybunał orzekł, że rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie. W związku z tym do Sądu należy rozstrzygnięcie w niniejszym wyroku o całości kosztów związanych z poszczególnymi postępowaniami, w myśl art. 121 regulaminu postępowania przed Sądem.
56 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
57 Ponieważ Urząd i interwenient przegrali sprawę, należy – zgodnie z żądaniem skarżącej – obciążyć ich kosztami postępowania.
58 Ponadto skarżąca wnosi o obciążenie OHIM i interwenienta kosztami, które poniosła w postępowaniu przed OHIM. W tym zakresie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 136 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem niezbędne koszty poniesione przez strony w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą uznaje się za koszty podlegające zwrotowi. Podobnie rzecz ma się w przypadku kosztów poniesionych w postępowaniu przed Wydziałem Sprzeciwów OHIM [wyrok z dnia 25 czerwca 2010 r., MIP Metro/OHIM – CBT Comunicación Multimedia (Metromeet), T‑407/08, Zb.Orz., EU:T:2010:256, pkt 51]. Wynika stąd, że wniosek skarżącej o obciążenie OHIM i interwenienta kosztami postępowania administracyjnego przed OHIM – z uwagi na to, że ich żądania nie zostały uwzględnione – może zostać uwzględniony jedynie w odniesieniu do niezbędnych kosztów poniesionych przez skarżącą w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą OHIM.
Z powyższych względów
SĄD (ósma izba)
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 16 października 2008 r. (sprawa R 7/2008‑1).
2) OHIM i ESPN Sports Media Ltd zostają obciążone kosztami poniesionymi przez Formula One Licensing BV w postępowaniach przed Sądem i Trybunałem oraz kosztami, które Formula One Licensing BV poniosła w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą OHIM.
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 11 grudnia 2014 r.
Podpisy