POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 25 czerwca 2014 r.

Sprawa F‑47/08 DEP

Willy Buschak

przeciwko

Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofund)

Służba publiczna – Postępowanie – Ustalenie kosztów – Dopuszczalność – Podstawa prawna wniosku – Artykuł 92 regulaminu postępowania – Interpretacja wniosku – Przekroczenie terminu – Koszty przekładów

Przedmiot:      Wniosek o ustalenie kosztów podlegających zwrotowi na podstawie art. 92 regulaminu postępowania, w którym Europejska Fundacja na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (zwana dalej „Eurofundem” lub „Fundacją”) wniosła do Sądu o ustalenie kosztów w następstwie postanowienia Buschak Eurofund (F‑47/08, EU:F:2010:20).

Orzeczenie:      Całkowitą kwotę kosztów, które W. Buschak zwróci Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy z tytułu kosztów podlegających zwrotowi w sprawie F‑47/08, Buschak/Eurofund, ustala się na 9250 EUR.

Streszczenie

1.      Postępowanie sądowe – Koszty – Wniosek o ustalenie kosztów – Termin złożenia – Obowiązek przedstawienia wniosku o ustalenie kosztów w rozsądnym terminie

2.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Pojęcie – Koszty związane z postępowaniem poprzedzającym wniesienie skargi – Wyłączenie

[regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 91 lit. b)]

3.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Ocena w świetle całkowitej liczby godzin pracy obiektywnie niezbędnych do celów prowadzenia postępowania

[regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 91 lit. b)]

4.      Postępowanie sądowe – System językowy – Wybór języka postępowania

(regulaminu postępowania przed Sądem, art. 35)

1.      Wniosek o ustalenie kosztów należy złożyć w rozsądnym terminie, po przekroczeniu którego strona obciążona ich pokryciem będzie mogła zasadnie uznać, że strona będąca wierzycielem odstąpiła od skorzystania ze swego prawa. Ponadto rozsądny charakter terminu powinien być oceniany w zależności od ogółu właściwych dla każdej sprawy okoliczności, a w szczególności znaczenia sporu dla zainteresowanego, złożoności sprawy i zachowania stron.

(zob. pkt 18)

Odesłanie

Trybunał, postanowienie Dietz/Komisja, 126/76 DEP, EU:C:1979:158, pkt 1; wyrok (szczególna procedura kontroli orzeczenia) Arango Jaramillo i in./EBI, C‑334/12 RX‑II, EU:C:2013:134, pkt 28, 33

Sąd Pierwszej Instancji, postanowienie Air France/Komisja, T‑2/93 DEP, EU:T:1995:45, pkt 10 i nast.

2.      Wynagrodzenie należne za usługi świadczone przez adwokata pracownika na etapie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi nie stanowi kosztów podlegających zwrotowi.

Za koszty podlegające zwrotowi nie uznaje się również wynagrodzenia wypłaconego przez administrację jej adwokatowi za usługi świadczone przed wniesieniem skargi. Na wzór bowiem wynagrodzenia, jakie pracownik musi wypłacić swemu adwokatowi za jego wkład pracy podczas etapu postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, wynagrodzenia tego nie można uznać za koszty poniesione do celów postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, które jako jedyne podlegają zwrotowi na podstawie art. 91 lit. b) regulaminu postępowania przed tym Sądem. Każda ze stron musi bowiem być w stanie bronić swego stanowiska na warunkach, które – na jakimkolwiek etapie postępowania – nie stawiają jej w sytuacji znacząco niekorzystnej w stosunku do strony przeciwnej. Tymczasem byłoby tak w wypadku, gdyby pracownik, którego skarga została odrzucona albo oddalona, był zobowiązany do pokrycia kosztów wynagrodzenia adwokata, któremu administracja zleciła prowadzenie sprawy od etapu poprzedzającego wniesienie skargi, podczas gdy w przypadku wygrania sprawy przez pracownika nie mógłby on odzyskać wynagrodzenia wypłaconego za usługi świadczone na tym samym etapie. Ponadto perspektywa ewentualnego ponoszenia wysokich kosztów usług świadczonych na etapie poprzedzającym wniesienie skargi może ograniczyć dostęp do sądów, a tym samym radykalnie wpłynąć na prawo do skutecznej ochrony sądowej.

(zob. pkt 33, 34)

Odesłanie

Sąd Pierwszej Instancji, postanowienie Altmann i in./Komisja, T‑177/94 DEP, T‑377/94 DEP i T‑99/95 DEP, EU:T:1998:139, pkt 18; wyrok Nardone/Komisja, T‑57/99, EU:T:2008:555, pkt 139

3.      Sąd nie jest związany zestawieniem kosztów przygotowanym przez stronę, która ma odzyskać koszty, lecz jego zadaniem jest jedynie uwzględnienie całkowitej liczby godzin pracy, jaka może wydać się obiektywnie niezbędna do celów prowadzenia postępowania. Jednak wzmianka „pobieranie wskazówek i sporządzanie projektów dokumentów”, która wielokrotnie pojawia się w szczegółowej rozpisce usług adwokata w odniesieniu do okresu po wniesieniu skargi, stanowi jedynie ogólne sformułowanie, które wymaga od Sądu do spraw Służby Publicznej dokonania koniecznie ścisłej oceny obiektywnie niezbędnego charakteru wspomnianych usług. Podobnie w wypadku stwierdzeń zawartych we wniosku o ustalenie kosztów, zgodnie z którymi adwokat miał „sporządzać niezbędne uwagi” oraz „świadczyć pomoc o charakterze ogólnym”.

Ponadto w sytuacji, gdy adwokat strony uczestniczył już w postępowaniu lub czynnościach poprzedzających spór, należy również uwzględnić fakt, że adwokat ten znał istotne okoliczności dotyczące sporu, co prawdopodobnie ułatwiło mu pracę oraz skróciło czas konieczny do przygotowania postępowania sądowego.

(zob. pkt 38, 40, 42)

Odesłanie

Sąd Pierwszej Instancji, postanowienia: Le Levant 015 i in./Komisja, T‑34/02 DEP, EU:T:2010:559, pkt 43; Marcuccio/Komisja, T‑126/11 P, EU:T:2014:171, pkt 38

Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienia: Schönberger/Parlament, F‑7/08 DEP, EU:F:2010:32, pkt 29; Missir Mamachi di Lusignano/Komisja, F‑50/09 DEP, EU:F:2012:147, pkt 21

4.      Na podstawie art. 257 akapit szósty TFUE, art. 64 statutu Trybunału i art. 7 ust. 2 załącznika I do tego statutu przepisy regulaminu postępowania przed Sądem Unii Europejskiej dotyczące systemu językowego mają zastosowanie do Sądu do spraw Służby Publicznej. Tymczasem z art. 35 §§ 1–3 tego regulaminu postępowania wynika, że strona skarżąca ma prawo wybrać język postępowania. Celem tych przepisów jest przede wszystkim ochrona pozycji strony, która zamierza podważyć zgodność z prawem aktu administracyjnego wydanego przez instytucje Unii, bez względu na język użyty w tym zakresie przez daną instytucję.

Ponadto zgodnie z art. 20 ust. 2 lit. d) TFUE i z art. 41 ust. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej każdy może zwrócić się pisemnie do instytucji, organów lub innych podmiotów Unii w jednym z języków traktatów i musi otrzymać odpowiedź w tym samym języku. Tymczasem, o ile przepisy te nie regulują używania języków w ramach tych instytucji, organów lub innych podmiotów i o ile ich stosowanie w stosunkach pracy w ramach europejskiej służby publicznej nie jest oczywiste, o tyle należy zauważyć, że osoba, która nie jest już pracownikiem instytucji, gdy wnosi swą skargę w postępowaniu głównym, uzewnętrznia przez tę skargę spór z tą instytucją. Tym samym ma ona wybór języka postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej niezależnie od języka czy języków pracy jej byłej instytucji, a więc to do tej instytucji należy dostosowanie się do tego wyboru, nie przenosząc ostatecznie na tę osobę kosztów.

(zob. pkt 44, 46, 48)

Odesłanie

Sąd Pierwszej Instancji, postanowienie Chemicals/Komisja, T‑11/95 BP, EU:T:1996:91, pkt 9

Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie BI/Cedefop, F‑31/11, EU:F:2012:28, pkt 18