Skarga wniesiona w dniu 5 września 2016 r. – Starbucks i Starbucks Manufacturing Emea / Komisja

(Sprawa T-636/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Starbucks Corp. (Seattle, Washington, Stany Zjednoczone) i Starbucks Manufacturing Emea BV (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci S. Verschuur, M. Petite i M-A. Stroungi)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności art. 1–4 decyzji Komisji z dnia 21 października 2015 r. w sprawie pomocy państwa SA.38374 (2014/C ex 2014/NN) wdrożonej przez Niderlandy na rzecz Starbucks (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”);

ewentualnie, stwierdzenie nieważności art. 2 ust. 1 zaskarżonej decyzji; oraz

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 107 ust. 1 TFUE poprzez dopuszczenie się istotnego naruszenia prawa i oczywistego błędu w ocenie przy dokonywaniu wykładni i stosowaniu układu odniesienia do celów oceny, czy wstępne porozumienie w sprawie cen transferowych (zwane dalej „APA”) przyznaje korzyść selektywną.

W ramach zarzutu drugiego strona skarżąca utrzymuje, że Komisja naruszyła art. 107 ust. 1 TFUE, uznając błędnie, że APA przyznaje korzyść, popełniając przy tym różne oczywiste błędy w zakresie ustaleń faktycznych i oceny, nie przeprowadzając starannej i bezstronnej analizy i przedstawiając niewystarczające uzasadnienie.

W zarzucie trzecim strona skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 16 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589¹ w ten sposób, że błędnie ustaliła wysokość domniemanej pomocy, a tym samym dopuściła się istotnego naruszenia prawa i oczywistego błędu w ocenie.

____________

¹ Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).