Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2011 r. - Rautenbach przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-222/11)

Język postępowania: angielski

Strony    

Strona skarżąca: Muller Conrad Rautenbach (Harare, Zimbabwe) (przedstawiciele: S. Smith QC, M. Lester, Barristers, i W. Osmond, Solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/101/WPZiB z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie środków ograniczających wobec Zimbabwe (Dz.U. L 42, s. 6) oraz rozporządzenia Komisji (UE) nr 174/2011 z dnia 23 lutego 2011 r. zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 314/2004 dotyczące niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Zimbabwe (Dz.U. L 49, s. 23), w zakresie w jakim mają one zastosowanie do strony skarżącej; oraz

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy, że zarówno rozporządzenie Komisji (UE) nr 174/2011, jak i decyzja Rady 2011/101/WPZiB nie posiadają właściwej podstawy prawnej, ponieważ zainteresowane instytucje przekroczyły zakres przysługujących im kompetencji.

Zarzut drugi, że strona pozwana nie jest uprawniona do nałożenia tych środków ograniczających na stronę skarżącą; ewentualnie, objęcie strony skarżącej tymi środkami jest oparte na oczywistym błędzie w ocenie, jako że strona pozwana doszła do błędnego wniosku, że zastosowanie środków ograniczających w stosunku do strony skarżącej było uzasadnione.

Zarzut trzeci, że sporne środki naruszają przysługujące stronie skarżącej prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej.

Zarzut czwarty, że strona pozwana naruszyła obowiązek uzasadnienia, ponieważ uzasadnienie, jakie zostało przedłożone nie spełnia obowiązku, jaki spoczywa w tym względzie na instytucjach UE.

Zarzut piąty, że sporne środki ograniczają w sposób nieuzasadniony i nieproporcjonalny prawa podstawowe strony skarżącej, w szczególności jego prawa własności, swobodę jego działalności gospodarczej oraz prawo do poszanowania jego reputacji i życia rodzinnego.

____________