Zaak C‑173/11

Football Dataco Ltd e.a.

tegen

Sportradar GmbH
en
Sportradar AG

[verzoek van de Court of Appeal (England and Wales) (Civil Division) om een prejudiciële beslissing]

„Richtlijn 96/9/EG – Rechtsbescherming van databanken – Artikel 7 – Recht sui generis – Databank met gegevens over aan gang zijnde wedstrijden uit voetbalcompetities – Begrip ,hergebruik’ – Plaats waar hergebruik plaatsvindt”

Samenvatting – Arrest van het Hof (Derde kamer) van 18 oktober 2012

1.        Harmonisatie van wetgevingen – Rechtsbescherming van databanken – Richtlijn 96/9 – Recht van fabrikant van databank om opvraging en/of hergebruik van geheel of substantieel deel van inhoud van die databank te verbieden (recht sui generis) – Begrip hergebruik

(Richtlijn 96/9 van het Europees Parlement en de Raad, art. 7, lid 2, sub b)

2.        Harmonisatie van wetgevingen – Rechtsbescherming van databanken – Richtlijn 96/9 – Doel

(Richtlijn 96/9 van het Europees Parlement en de Raad)

3.        Harmonisatie van wetgevingen – Rechtsbescherming van databanken – Richtlijn 96/9 – Recht van fabrikant van databank om opvraging en/of hergebruik van geheel of substantieel deel van inhoud van die databank te verbieden (recht sui generis) – Omvang – Enkel feit dat website toegankelijk is – Daarvan uitgesloten

(Richtlijn 96/9 van het Europees Parlement en de Raad, art. 7)

4.        Harmonisatie van wetgevingen – Rechtsbescherming van databanken – Richtlijn 96/9 – Begrip hergebruik van inhoud van databank – Strekking – Gegevens die uit door recht sui generis beschermde databank zijn geüpload en via webserver in lidstaat naar computer van persoon in andere lidstaat worden verzonden – Daaronder begrepen – Voorwaarden – Bedoeling om zich op publiek in laatstgenoemde lidstaat te richten – Beoordelingscriteria – Beoordeling door nationale rechter

(Richtlijn 96/9 van het Europees Parlement en de Raad, art. 7)

5.        Harmonisatie van wetgevingen – Rechtsbescherming van databanken – Richtlijn 96/9 – Recht van fabrikant van databank om opvraging en/of hergebruik van geheel of substantieel deel van inhoud van die databank te verbieden (recht sui generis) Hergebruik dat uitsluitend plaatsvindt op grondgebied van lidstaat van webserver – Ontoelaatbaarheid

(Richtlijn 96/9 van het Europees Parlement en de Raad, art. 7)

1.        Zie de tekst van de beslissing.

(cf. punten 20‑22)

2.        Richtlijn 96/9 betreffende de rechtsbescherming van databanken heeft niet ten doel een door een uniform recht op Unieniveau geregelde bescherming door het recht sui generis te bieden. Deze richtlijn beoogt de opheffing, door harmonisatie van de nationale wettelijke regelingen, van de verschillen die tussen deze nationale wettelijke regelingen bestonden op het gebied van de rechtsbescherming van databanken en die afbreuk deden aan de werking van de interne markt, het vrije verkeer van goederen en diensten in de Unie en de ontwikkeling van een informatiemarkt in de Unie. Daartoe moeten volgens deze richtlijn alle lidstaten in hun nationale recht bepalen dat databanken door een recht sui generis worden beschermd. In die context is de bescherming door het recht sui generis waarin de wettelijke regeling van een lidstaat voorziet, in beginsel beperkt tot het grondgebied van die lidstaat, zodat degene die deze bescherming geniet, zich daar slechts op kan beroepen bij hergebruik zonder toestemming dat op dit grondgebied plaatsvindt.

(cf. punten 24‑27)

3.        Het volstaat niet dat een website met een databank die wordt beschermd door het recht sui generis dat is vastgesteld in richtlijn 96/9 betreffende de rechtsbescherming van databanken, vanaf een bepaald nationaal grondgebied toegankelijk is, om te concluderen dat sprake is van hergebruik, door de exploitant van die website, dat onder het aldaar geldende nationale recht valt. Indien reeds uit die toegankelijkheid zou kunnen worden afgeleid dat sprake is van hergebruik, zouden websites en gegevens die, hoewel zij klaarblijkelijk voor buiten de betrokken lidstaat gevestigde personen bestemd zijn, technisch gezien vanaf het grondgebied van die lidstaat toegankelijk zijn, immers ten onrechte aan het aldaar ter zake geldende recht worden onderworpen.

(cf. punten 36, 37)

4.        Artikel 7 van richtlijn 96/9 betreffende de rechtsbescherming van databanken moet aldus worden uitgelegd dat wanneer een persoon die vorm van een vennootschap heeft aangenomen, gegevens die hij eerder heeft geüpload uit een databank die wordt beschermd door het recht sui generis als bedoeld in deze richtlijn, via een webserver in lidstaat A naar de computer van een andere persoon in lidstaat B op diens verzoek verzendt om in het geheugen van deze computer te worden opgeslagen en op het computerscherm te worden getoond, sprake is van „hergebruik” van die gegevens door de verzender. Die handeling vindt in elk geval in lidstaat B plaats wanneer er aanwijzingen zijn dat uit de handeling blijkt dat degene die deze verricht, zich op publiek in die lidstaat wil richten, hetgeen ter beoordeling van de nationale rechter staat.

De omstandigheid dat de gegevens op die server ook gegevens bevatten van sportwedstrijden die in laatstgenoemde lidstaat plaatsvinden, en de verzending voortvloeit uit de wil om de belangstelling van het publiek in die lidstaat te wekken, kan een dergelijke aanwijzing zijn, net als het feit dat het vennootschap middels een overeenkomst toegang tot haar server heeft verleend aan vennootschappen die gokdiensten aanbieden aan dat specifieke publiek. Ten slotte kan de omstandigheid dat de door deze vennootschap online geplaatste gegevens voor internetgebruikers in die lidstaat die klant zijn bij die vennootschappen, toegankelijk zijn in de eigen taal, die niet dezelfde is als de talen die normaal worden gebruikt in de lidstaten van waaruit het vennootschap haar activiteiten uitoefent, in voorkomend geval een bevestiging opleveren van de aanwijzingen dat sprake is van een handelen dat met name op het publiek in die lidstaat is gericht.

(cf. punten 40‑42, 47 en dictum)

5.        Er kan niet worden gesteld dat „hergebruik” in de zin van artikel 7 van richtlijn 96/9 betreffende de rechtsbescherming van databanken steeds moet worden geacht uitsluitend plaats te vinden op het grondgebied van de lidstaat waar de webserver zich bevindt vanwaar de betrokken gegevens worden verzonden. Afgezien van het feit dat het soms moeilijk is met zekerheid te bepalen waar die server zich bevindt, houdt een dergelijke stelling immers in dat een marktdeelnemer die zonder toestemming van de fabrikant van een databank die krachtens het recht van een bepaalde lidstaat door het recht sui generis wordt beschermd, de inhoud van die databank online hergebruikt en zich daarbij op het publiek van die lidstaat richt, aan de toepassing van dat nationale recht zou ontsnappen om de enkele reden dat zijn server zich buiten het grondgebied van die lidstaat bevindt.

(cf. punten 44, 45)