ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 2ας Δεκεμβρίου 2008

Υπόθεση F-131/07

Barbora Baniel-Kubinova κ.λπ.

κατά

Ευρωπαϊκoύ Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση – Έκτακτοι υπάλληλοι και επικουρικοί υπάλληλοι ορισθέντες δόκιμοι υπάλληλοι – Άρθρο 10 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ – Δικαίωμα λήψεως ημερησίας αποζημιώσεως μετά τη λήψη μέρους της αποζημιώσεως εγκαταστάσεως»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η B. Baniel-Kubinova και 13 άλλοι υπάλληλοι του Κοινοβουλίου ζητούν να ακυρωθούν οι αποφάσεις του Κοινοβουλίου να μη τους χορηγήσει την ημερήσια αποζημίωση που προβλέπεται στο άρθρο 10 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Επιστροφή εξόδων – Αποζημίωση εγκαταστάσεως – Έκτακτοι υπάλληλοι

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 5 § 1· Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού, άρθρο 24)

2.      Υπάλληλοι – Επιστροφή εξόδων – Ημερήσια αποζημίωση – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Δόκιμος υπάλληλος έχων λάβει αποζημίωση εγκαταστάσεως ως έκτακτος υπάλληλος – Αποκλείεται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 71· παράρτημα VII, άρθρα 5 και 10· Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού, άρθρο 24 § 1)

1.      Ο κοινοτικός νομοθέτης προβλέπει, στο άρθρο 24 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού (ΚΛΠ), την καταβολή αποζημιώσεως εγκαταστάσεως στους έκτακτους υπαλλήλους, λαμβάνοντας ως αφετηρία ότι, έστω και αν λείπει η ασφάλεια την οποία παρέχει η θέση του μονίμου υπαλλήλου, οι έκτακτοι υπάλληλοι των οποίων η προβλέψιμη διάρκεια εργασίας είναι τουλάχιστον ένα έτος μπορούν να θελήσουν να ενταχθούν με μόνιμο και διαρκή τρόπο στον τόπο τοποθετήσεώς τους. Ακριβώς για να αντιμετωπίσουν τα έξοδα που απορρέουν από την προσπάθεια για μια τέτοια ένταξη η αποζημίωση εγκαταστάσεως καταβάλλεται στους έκτακτους υπαλλήλους, έστω και κατά ένα μέρος της όταν η προβλέψιμη διάρκεια εργασίας είναι μικρότερη των τριών ετών.

(βλ. σκέψη 20)

2.      Απλώς και μόνον η αντιπαραβολή των άρθρων 5 και 10 του παραρτήματος VII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (ΚΥΚ) αποκλείει τη δυνατότητα ένα πρόσωπο, που έχει λάβει την αποζημίωση εγκαταστάσεως ως έκτακτος υπάλληλος βάσει του άρθρου 24, παράγραφος 1, του ΚΛΠ, να αξιώσει στη συνέχεια, κατά τον ορισμό του ως δοκίμου υπαλλήλου, την ημερήσια αποζημίωση, και τούτο ανεξαρτήτως μεταβολής του υπηρεσιακού του καθεστώτος. Συγκεκριμένα, εφόσον η χορήγηση αποζημιώσεως εγκαταστάσεως εξαρτάται από τη μεταφορά της κατοικίας στον τόπο τοποθετήσεως του ενδιαφερομένου, ο τελευταίος δεν μπορεί στη συνέχεια, για να λάβει άλλο χρηματικό όφελος, όπως είναι η ημερήσια αποζημίωση, να υποστηρίξει βάσιμα ότι η εγκατάστασή του στον τόπο τοποθετήσεώς του είναι προσωρινή, σε αντιδιαστολή με μια «πραγματική» κατοικία στη χώρα καταγωγής του.

Εφόσον ο ενδιαφερόμενος, για να λάβει την αποζημίωση εγκαταστάσεως, υπέβαλε υπεύθυνη δήλωση για να αποδείξει ότι η κατοικία του βρίσκεται στον τόπο τοποθετήσεώς του, επισυνάπτοντας στη δήλωση αυτή τα κατάλληλα δικαιολογητικά έγγραφα, η διοίκηση δικαιούται, για λόγους που ανάγονται στις σχέσεις εμπιστοσύνης που πρέπει να υπάρχουν μεταξύ ενός θεσμικού οργάνου και των υπαλλήλων του καθώς και για λόγους χρηστής διοικήσεως, να μην επανεξετάσει το ζήτημα της κατοικίας του ενδιαφερομένου όταν αυτός ζητεί την ημερήσια αποζημίωση.

(βλ. σκέψεις 27 και 30)