WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(w pełnym składzie)
z dnia 24 czerwca 2008 r.
Sprawa F-15/05
Carlos Andres i in.
przeciwko
Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC)
Służba publiczna – Personel EBC – Wynagrodzenie – Zasięgnięcie opinii Komitetu Pracowniczego EBC – Metoda obliczania corocznej waloryzacji wynagrodzeń – Wykonanie wyroku sądu wspólnotowego – Moc wsteczna
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 36.2 Protokołu w sprawie statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, załączonego do traktatu WE, w której C. Andres i ośmiu innych skarżących żądają w szczególności stwierdzenia nieważności rozliczeń wynagrodzenia za lipiec 2004 r. w zakresie, w jakim zawierają one podwyżkę wynagrodzenia ustaloną na podstawie metody obliczania corocznej waloryzacji wynagrodzeń, która w przekonaniu skarżących jest niezgodna z prawem i w zakresie, w jakim nie ma ona zastosowania z mocą wsteczną w odniesieniu do lat 2001, 2002 i 2003, a po drugie, odszkodowania.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Reprezentacja – Komitet Pracowniczy – Konsultacja
(decyzja europejskiego Banku Centralnego nr 3/2004, art. 4 ust. 4; warunki zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, art. 45, 46)
2. Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Reprezentacja – Komitet Pracowniczy – Konsultacja
(warunki zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, art. 45, 46)
3. Urzędnicy – Skarga – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Obowiązek podjęcia działań zapewniających wykonanie wyroku
(art. 233 WE)
1. Z art. 46 warunków zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego wynika, że opinii Komitetu Pracowniczego należy zasięgnąć przed wprowadzeniem jakiejkolwiek zmiany do tych warunków zatrudnienia, przepisów regulaminu pracowniczego lub zmian dotyczących wszelkich związanych z nimi kwestii, wśród których znajdują się kwestie wynagrodzeń. Odwołując się w szczególności do tego przepisu, protokół ustaleń w sprawie stosunków między Zarządem Banku a Komitetem Pracowniczym konkretyzuje prawo Komitetu Pracowniczego do tego, by zasięgano jego opinii, i przewiduje w szczególności procedurę, jaką należy zastosować, poczynając od ustanowienia obowiązku dostarczenia mu przez Bank pełnych informacji. Ponieważ prawo pracowników do informacji i do tego, by zasięgano ich opinii, stanowi ogólną zasadę prawa pracy, to w jej świetle należy interpretować postanowienia protokołu ustaleń.
Zakres obowiązku informowania przez Bank Komitetu Pracowniczego powinien być oceniany na podstawie charakteru danych. Tym samym, jeśli chodzi o dane źródłowe dostarczane przez osoby trzecie do potrzeb corocznej ogólnej waloryzacji wynagrodzeń pracowników Banku, dotyczące stosunków procentowych podwyżki wynagrodzeń i liczby zatrudnionych osób przez centralne banki krajowe, instytucje wspólnotowe oraz niektóre organizacje międzynarodowe, Bank może zastosować się do ustanowionej w art. 4 ust. 4 decyzji nr 3/2004 w sprawie publicznego dostępu do tych dokumentów zasady autora i odmówić przekazania tych danych źródłowych wszystkim członkom Komitetu Pracowniczego. Bank spełnił obowiązek informowania, gdy udostępnił te dane przedstawicielom właściwie umocowanym przez sam Komitet Pracowniczy, stosując się w tym zakresie do jego propozycji.
(zob. pkt 58–60, 64, 65, 67, 68)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑192/99 Dunnett i in. przeciwko EBI, 6 marca 2001 r., Rec. s. II‑813, pkt 105
2. W ramach procedury konsultacji z Komitetem Pracowniczym w celu corocznej ogólnej waloryzacji wynagrodzeń pracowników Europejskiego Banku Centralnego nie stanowi uchybienia okoliczność zorganizowania posiedzeń ad hoc, mających na celu zasięgnięcie opinii, z właściwie umocowanymi przedstawicielami tego Komitetu, a nie z Komitetem Pracowniczym w pełnym składzie, skoro Komitet Pracowniczy jest na bieżąco informowany o wynikach tych posiedzeń i skoro stosunki pomiędzy nim a Bankiem charakteryzował wysoki stopień wzajemnego zaufania i otwarta komunikacja, co mogło uzasadniać stosunkowo mało formalny charakter niektórych posiedzeń.
(zob. pkt 77–81)
3. W przypadku gdy wykonanie wyroku stwierdzającego nieważność wiąże się ze szczególnymi trudnościami, dana instytucja może podjąć każdą decyzję, która może sprawiedliwe zrekompensować niekorzystne skutki decyzji, której nieważność stwierdzono. W tym kontekście organ administracji może nawiązać z zainteresowanymi dialog, dążąc do osiągnięcia porozumienia oferującego im sprawiedliwą rekompensatę niezgodności z prawem, której stali się ofiarą.
Jeśli chodzi o wykonanie wyroku, w którym stwierdzono niezgodność z prawem procedury waloryzacji wynagrodzeń personelu Europejskiego Banku Centralnego za dany rok, z uwagi na brak zasięgnięcia opinii Komitetu Pracowniczego w sposób zgodny z prawem i właściwy, rozsądne i sprawiedliwe rozwiązanie stanowi przyjęcie kompromisu polegającego po pierwsze, na rozszerzeniu konsultacji na kolejne lata, w których również nie zostały przeprowadzone, a po drugie, na rozszerzeniu korzyści w postaci podwyżek wynagrodzeń będących rezultatem procedury konsultacji na cały personel, a nie tylko na skarżących, nawet jeśli szczególne okoliczności stoją na przeszkodzie przyznaniu mocy wstecznej stwierdzonym podwyżkom.
(zob. pkt 121, 132–136)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑91/95 De Nil et Impens przeciwko Radzie, 26 czerwca 1996 r., RecFP s. I‑A‑327, II‑959, pkt 34; sprawa T‑81/96 Apostolidis i in. przeciwko Komisji, 10 lipca 1997 r., RecFP s. I‑A‑207, II‑607, pkt 42; sprawa T‑177/97 Simon przeciwko Komisji, 10 maja 2000 r., RecFP s. I‑A‑75, II‑319, pkt 23