Sprawa C‑324/08

Makro Zelfbedieningsgroothandel CV i in.

przeciwko

Diesel SpA

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden)

Dyrektywa 89/104/EWG – Prawo znaków towarowych – Wyczerpanie praw właściciela znaku towarowego – Wprowadzenie towarów do obrotu w Europejskim Obszarze Gospodarczym przez osobę trzecią – Dorozumiana zgoda – Przesłanki

Streszczenie wyroku

Zbliżanie ustawodawstw – Znaki towarowe – Dyrektywa 89/104 – Wyczerpanie praw przyznanych przez znak towarowy – Towary wprowadzone do obrotu bezpośrednio w Europejskim Obszarze Gospodarczym przez osobę trzecią niemającą żadnego związku gospodarczego z właścicielem znaku towarowego – Dorozumiana zgoda właściciela – Przesłanki

(dyrektywa Rady 89/104, art. 7 ust. 1)

Artykuł 7 ust. 1 pierwszej dyrektywy Rady 89/104 mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych, w brzmieniu zmienionym przez porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), należy interpretować w ten sposób, że zgoda właściciela znaku towarowego na obrót towarami z tym znakiem dokonywany bezpośrednio w EOG przez podmiot trzeci niemający żadnego związku gospodarczego z tym właścicielem może mieć charakter dorozumiany, o ile zgoda ta wynika z faktów i okoliczności poprzedzających, równoczesnych lub późniejszych względem wprowadzenia do obrotu na tym obszarze, które w opinii sądu krajowego jednoznacznie wskazują na zrzeczenie się przez właściciela przysługującego mu wyłącznego prawa.

Aby zapewnić ochronę praw do znaku towarowego i umożliwić późniejszy obrót towarami ze znakiem towarowym bez obawy sprzeciwu ze strony jego właściciela, niezbędne jest, by właściciel mógł kontrolować pierwsze wprowadzenie tych towarów do obrotu w EOG, niezależnie od tego, że mogły być one przedmiotem pierwszego wprowadzenia do obrotu poza tym obszarem.

Zatem czysto faktyczna okoliczność wprowadzenia towarów ze spornym znakiem towarowym po raz pierwszy do obrotu w EOG lub poza tym obszarem nie ma sama w sobie żadnego znaczenia dla stosowania zasady wyczerpania prawa ustanowionej w art. 7 ust. 1 dyrektywy 89/104.

W tych okolicznościach ograniczenie możliwości ustalenia na podstawie określonych dowodów dorozumianej zgody właściciela znaku towarowego, w rozumieniu wyroku z dnia 20 listopada 2001 r. w sprawach połączonych od C‑414/99 do C‑416/99 Zino Davidoff i Levi Strauss, tylko do przypadków, w których pierwsze wprowadzenie towarów do obrotu nastąpiło poza EOG, nie byłoby zgodne ani z brzmieniem, ani z celem przywołanego art. 7 ust. 1.

(por. pkt 32-35; sentencja)