POSTANOWIENIE SĄDU (czwarta izba)
z dnia 19 stycznia 2012 r.(*)
Interwencja – System językowy – Urząd Nadzoru EFTA – Poufność
W sprawie T‑289/11
Deutsche Bahn AG, z siedzibą w Berlinie (Niemcy),
DB Mobility Logistics AG, z siedzibą w Berlinie,
DB Energie GmbH, z siedzibą we Frankfurcie nad Menem (Niemcy),
DB Schenker Rail GmbH, z siedzibą w Moguncji (Niemcy),
DB Schenker Rail Deutschland AG, z siedzibą w Moguncji,
reprezentowane przez adwokatów W. Deselaersa, O. Mrossa oraz J. Brücknera,
strona skarżąca,
przeciwko
Komisji Europejskiej, reprezentowanej przez L Malferrariego, N. von Lingena oraz R. Sauera, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
mającej za przedmiot wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2011) 1774 z dnia 14 marca 2011 r. zarządzającej przeprowadzenie kontroli na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 w spółkach Deutsche Bahn AG, DB Mobility Logistics AG, DB Energie GmbH, DB Schenker Rail GmbH i DB Schenker Rail Deutschland AG (sprawy COMP/39.678 i COMP/39.731), wydanej w ramach postępowania na podstawie art. 102 TFUE i art. 54 porozumienia EOG dotyczącego sektora ruchu torowego i świadczeń dodatkowych,
SĄD (czwarta izba),
w składzie: I. Pelikánová, prezes, K. Jürimäe i M. van der Woude (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: E. Coulon,
wydaje następujące
Postanowienie
1 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 7 czerwca 2011 r. skarżący, Deutsche Bahn AG, DB Mobility Logistics AG, DB Energie GmbH, DB Schenker Rail GmbH i DB Schenker Rail Deutschland AG, wnieśli skargę mającą na celu, po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2011) 1774 z dnia 14 marca 2011 r. zarządzającej przeprowadzenie u nich kontroli na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (sprawy COMP/39.678 i COMP/39.731), po drugie, stwierdzenie nieważności każdego środka podjętego w wyniku kontroli przeprowadzonej na podstawie tej niezgodnej z prawem decyzji oraz, po trzecie, nakazanie Komisji Europejskiej zwrotu wszelkich kopii dokumentów, które zostały wykonane w ramach rzeczonej kontroli.
2 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 13 września 2011 r. Urząd Nadzoru Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) (zwany dalej „Urzędem Nadzoru EFTA”) wystąpił z wnioskiem o przystąpienie do niniejszej sprawy w charakterze interwenienta na poparcie żądań Komisji na podstawie art. 115 regulaminu postępowania przed Sądem oraz art. 40 akapit trzeci statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, podlegającego zastosowaniu do postępowania przed Sądem na podstawie art. 53 akapit pierwszy statutu Trybunału. Ponadto Urząd Nadzoru wystąpił na podstawie art. 35 § 3 akapit piąty regulaminu postępowania przed Sądem z wnioskiem o przyznanie mu prawa do używania języka angielskiego jako języka postępowania w trakcie procedury pisemnej i ustnej.
3 Wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta został doręczony stronom zgodnie z art. 116 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem.
4 Pismami z dnia 21 i 24 października 2010 r. skarżące i Komisja poinformowały, że nie mają uwag w przedmiocie wniosku Urzędu Nadzoru EFTA o przystąpienie do niniejszej sprawy w charakterze interwenienta. Niemniej jednak przedstawiły wniosek o nadanie poufnego charakteru pewnym częściom akt sprawy względem Urzędu Nadzoru EFTA.
5 Prezes czwartej izby przekazał wniosek o przystąpienie do sprawy w charakterze interwenienta do rozpatrzenia przez Sąd (czwarta izba) na podstawie art. 116 § 1 akapit trzeci regulaminu postępowania przed Sądem.
W przedmiocie wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta
6 Zgodnie z art. 40 akapit trzeci statutu Trybunału państwa będące stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Dz.U. 1994, L 1, s. 3), niebędące państwami członkowskimi, oraz Urząd Nadzoru EFTA, bez uszczerbku dla drugiego akapitu tego samego artykułu, mogą interweniować w sprawach rozpatrywanych przez Sąd, dotyczących jednej z dziedzin stosowania tego porozumienia.
7 Zgodnie z akapitem drugim tego artykułu osoby fizyczne lub prawne, w tym Urząd Nadzoru EFTA, mogą interweniować w sporach przedstawionych Sądowi, jeżeli mogą one uzasadnić interes w rozstrzygnięciu sprawy przedłożonej Sądowi, z wyjątkiem sporów między państwami członkowskimi między instytucjami Unii lub między państwami członkowskimi a instytucjami Unii.
8 W niniejszym przypadku, z jednej strony, przedmiotowa sprawa jako spór między przedsiębiorstwem a instytucją Unii nie została wymieniona wśród typów spraw, w których interwencje osób fizycznych i prawnych zostały wyraźnie wykluczone przez ten sam akapit drugi.
9 Z drugiej strony art. 40 akapit trzeci statutu precyzuje, w jakich okolicznościach, poza tymi, które zostały wykluczone mocą akapitu drugiego tego artykułu, państwa będące stronami porozumienia EOG, niebędące państwami członkowskimi, oraz Urząd Nadzoru EFTA, mają domniemany interes w rozstrzygnięciu sprawy, czyli kiedy spór ten dotyczy jednej z dziedzin stosowania tego porozumienia (zob. analogicznie postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 15 lipca 2010 r. w sprawie C‑493/09 Komisja przeciwko Portugalii, niepublikowane w Zbiorze, pkt 11).
10 W tym względzie, po pierwsze, Urząd Nadzoru EFTA podnosi, że spór dotyczy w szczególności wykładni rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 [WE] i 82 [WE] (Dz.U. 2003, L 1, s. 1), Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, proklamowanej w Nicei dnia 7 grudnia 2000 r. (Dz.U. C 364, s. 1) oraz europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, podpisanej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej „EKPC”). Po drugie, zaznacza, że kontrola praktyk antykonkurencyjnych należy do jednej z dziedzin zastosowania porozumienia EOG, ponieważ brzmienie art. 53 i 54 porozumienia EOG zasadniczo odpowiada brzmieniu art. 101 TFUE i 102 TFUE oraz art. 55 porozumienia EOG nakładającego na Urząd Nadzoru EFTA zadanie kontroli praktyk antykonkurencyjnych w sposób identyczny z kontrolą dokonywaną przez Komisję w Unii. Tak samo rozdział II protokołu nr 4 do porozumienia między państwami EFTA dotyczący powołania Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości zasadniczo odpowiada rozporządzeniu nr 1/2003. Dodaje on, że z orzecznictwa Trybunału EFTA wynika, że postanowienia porozumienia EOG należy interpretować w świetle praw podstawowych, których istotnym źródłem wykładni są EKPC oraz orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
11 Należy przyjąć te rozważania.
12 Należy zatem uwzględnić wniosek Urzędu Nadzoru EFTA o przystąpienie do sprawy w charakterze interwenienta.
13 Komunikat w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przewidziany w art. 24 § 6 regulaminu postępowania przed Sądem został ogłoszony w dniu 13 sierpnia 2011 r., co oznacza, że wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta został przedstawiony w terminie przewidzianym w art. 115 § 1 tego regulaminu i w związku z tym interwenient posiada uprawnienia przewidziane w art. 116 § 2–4 tego regulaminu.
14 Odnośnie do wniosków o nadanie charakteru poufnego, to na tym etapie postępowania przekazanie pism procesowych powinno być ograniczone do jawnych wersji pism przedstawionych przez strony. Decyzja w przedmiocie wniosków o nadanie charakteru poufnego zostanie w danym przypadku podjęta później, w świetle sprzeciwów i uwag, które mogłyby się pojawić w tym względzie.
W przedmiocie odstępstwa od systemu językowego
15 Na podstawie art. 35 § 3 akapit piąty regulaminu postępowania przed Sądem państwom będącym stronami porozumienia EOG, innym niż państwa członkowskie, jak również Urzędowi Nadzoru EFTA, może być przyznane prawo do używania jednego z języków wymienionych w § 1 tego artykułu, w razie wstąpienia w charakterze interwenienta do sprawy zawisłej przed Sądem. Przepis ten dotyczy zarówno dokumentów pisemnych, jak i oświadczeń ustnych.
16 W niniejszej sprawie język angielski, o używanie którego wystąpił Urząd Nadzoru EFTA, figuruje w art. 35 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem.
17 Ponadto inni uczestnicy nie przedstawili uwag w przedmiocie wniosku Urzędu Nadzoru EFTA dotyczącego odstępstwa od systemu językowego.
18 W tych okolicznościach należy zezwolić Urzędowi Nadzoru EFTA używanie języka angielskiego w ramach procedury pisemnej i ustnej.
Z powyższych względów
SĄD (czwarta izba)
postanawia, co następuje:
1) Urząd Nadzoru Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) zostaje dopuszczony w charakterze interwenienta do sprawy T‑289/11 na poparcie żądań Komisji Europejskiej.
2) Sekretarz przekaże Urzędowi Nadzoru EFTA wszystkie pisma procesowe w wersji jawnej.
3) W stosunku do Urzędu Nadzoru EFTA zostanie wyznaczony termin do złożenia swoich ewentualnych uwag dotyczących wniosków o nadanie charakteru poufnego. Zastrzega się decyzję w przedmiocie tych wniosków.
4) W stosunku do Urzędu Nadzoru EFTA zostanie wyznaczony termin do złożenia uwag interwenienta z zastrzeżeniem możliwości ich późniejszego uzupełnienia, w danym przypadku, wskutek decyzji uzasadniającej wnioski o nadanie charakteru poufnego.
5) Urząd Nadzoru EFTA ma prawo do używania języka angielskiego w ramach procedury pisemnej i ustnej.
6) Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 19 stycznia 2012 r.