Sprawa C‑488/06 P

L & D SA

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Odwołanie – Wspólnotowy znak towarowy – Rozporządzenie (WE) nr 40/94 – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 73 – Graficzny znak towarowy „Aire Limpio” – Graficzne, wspólnotowy, krajowe i międzynarodowe znaki towarowe przedstawiające choinkę o różnych nazwach – Sprzeciw właściciela – Częściowa odmowa rejestracji – Stwierdzenie szczególnie odróżniającego charakteru wcześniejszego znaku towarowego na podstawie dowodów dotyczących innego znaku

Streszczenie wyroku

1.        Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))

2.        Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))

3.        Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))

4.        Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))

1.        Uzyskanie przez znak towarowy charakteru odróżniającego może nastąpić w następstwie używania go jako części innego zarejestrowanego znaku towarowego. Wystarczy, by w następstwie używania zainteresowany krąg odbiorców faktycznie postrzegał towar lub usługę oznaczone znakiem towarowym jako pochodzące z określonego przedsiębiorstwa.

Odnosi się to zarówno do przypadku uzyskania charakteru odróżniającego przez znak towarowy, o którego rejestrację wniesiono, jak i ustalenia, iż wcześniejszy znak towarowy ma charakter szczególnie odróżniający celem stwierdzenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

(por. pkt 49, 51)

2.        Przy rozpatrywaniu sprzeciwu wniesionego przez właściciela wcześniejszego znaku towarowego na podstawie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego szczególnie odróżniający charakter wcześniejszego znaku towarowego nie musi być samoistny, lecz może też wynikać z powszechnej znajomości, jaką znak cieszy się u odbiorców. Argument, zgodnie z którym wcześniejszy znak towarowy ma bardzo niewielki samoistny charakter odróżniający, nie jest zatem w stanie podważyć dokonanego ustalenia o uzyskaniu przez ten znak szczególnie odróżniającego charakteru dzięki jego powszechnej znajomości.

(por. pkt 65, 67)

3.        Przy rozpatrywaniu sprzeciwu wniesionego przez właściciela wcześniejszego znaku towarowego na podstawie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego mogą być brane pod uwagę dane, które mimo iż odnoszą się do okresu po dacie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, pozwalają na wyciągnięcie wniosków co do sytuacji, jaka istniała w dacie zgłoszenia.

(por. pkt 71)

4.        Przy rozpatrywaniu sprzeciwu wniesionego przez właściciela wcześniejszego znaku towarowego na podstawie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego nie istnieje żadna zasada, zgodnie z którą w przypadku mieszanych znaków towarowych zawierających jednocześnie elementy graficzne i słowne te ostatnie należałoby zawsze uważać za dominujące. Poza tym nie istnieje żadna zasada, zgodnie z którą część słowną takiego znaku mieszanego należałoby uznać za wyróżniającą i fantazyjną, w sytuacji gdy nie jest jej przypisane żadne szczególne znaczenie.

(por. pkt 55, 84)