Προσφυγή της 30ής Απριλίου 2014 – Lech-Stahlwerke κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-274/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Lech-Stahlwerke GmbH (Meitingen, Γερμανία) (εκπρόσωποι: I. Zenke και T. Heymann)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση 2014/C 37/07 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 18ης Δεκεμβρίου 2013, περί κινήσεως της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως κατά το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, σε σχέση με τη στήριξη της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και από φυσικό αέριο κατά τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG), όπως ίσχυε από 25ης Οκτωβρίου 2008 και όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο της 20ής Δεκεμβρίου 2012, και σε σχέση με τη μειωμένη επιβάρυνση κατά τον νόμο EEG για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας, κατά το μέρος που η Επιτροπή, με την απόφαση αυτή, χαρακτήρισε τον περιορισμό της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας, όπως είναι η προσφεύγουσα, ως κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και έκρινε προσωρινώς τον εν λόγω περιορισμό ασύμβατο με την εσωτερική αγορά·
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.
Πρώτος λόγος: Παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ – Απουσία κρατικής ενισχύσεως
Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο μηχανισμός στηρίξεως κατά τον EEG γενικώς και το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας ειδικώς δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ελλείψει άμεσης ή έμμεσης μεταφοράς κρατικών πόρων. Η χρηματοδότηση της στηρίξεως γίνεται μόνο από ιδιωτικούς πόρους των οποίων οι χρηματοοικονομικές ροές δεν υπόκεινται στον έλεγχο καμίας κρατικής αρχής.Δεύτερος λόγος: Παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ – Απουσία πλεονεκτήματος επιλεκτικού χαρακτήρα για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν παρέχει στους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας πλεονέκτημα επιλεκτικού χαρακτήρα. Αφενός, δεν παρέχεται στις επιχειρήσεις πλεονέκτημα του οποίου δεν θα μπορούσαν αυτές να τύχουν υπό φυσιολογικές συνθήκες αγοράς, διότι υπό τέτοιες συνθήκες οι παραγωγοί ενέργειας που εκμεταλλεύονται εγκαταστάσεις υπαγόμενες στον EEG θα έπρεπε να πωλούν την ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν σε τιμές αγοράς και δεν θα υφίστατο η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση. Αφετέρου, το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως ισχύει για τους μεγαλύτερους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέρ
γειας οι οποίοι διατρέχουν τον κίνδυνο να απολέσουν τη διεθνή ανταγωνιστική ικανότητά τους λόγω της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως, τούτο δε αδια
κρίτως για όλους τους κλάδους του οικείου παραγωγικού τομέα.Τρίτος λόγος: Παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ – Ενδεχόμενη συμβατότητα με την εσωτερική αγορά Ακόμη όμως και αν το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως συνιστά κρατική ενίσχυση, αυτή είναι προδήλως συμβατή με την εσωτερική αγορά δυνάμει των σχετικών με τις κρατικές ενισχύσεις διατάξεων του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχεία β΄ και γ΄ και λαμβανομένου υπόψη του επιδιωκόμενου προς το κοινοτικό συμφέρον σκοπού της προστασίας του περιβάλλοντος και του κλίματος με ταυτόχρονη διασφάλιση περιβαλλοντικά βιώσιμης και σταθερής ευρωπαϊκής οικονομίας.